پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): مقامات امریکایی و اروپایی، تا همین چند سال پیش، بارها اذعان کردند که تحریم اثر خاص و مطلوبی نداشته است و برخی نیز به آثار معکوس آن اشاره کردند، تا این که ورق برگشت و از داخل گفته شد (خط داده شد) که اتفاقاً خیلی هم تأثیر داشته است، لذا آنها نیز ادبیات سیاسی خود را تغییر داده و مانور دادند که تأثیر داشته و بالتبع تشدید کردند.

تحریم اقتصادی جمهوری اسلامی ایران که همان سیاست‌های مستکبرانه‌ی جاهلان در صدر اسلام می‌باشد و در شعب ابیطالب، کربلا و ...، تجربه شده است. اکنون نیز 36 سال است که در سطح گسترده‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه دارد. از این رو نباید انتظار داشت که کسی بتواند آن را در چند جمله ژورنالیستی و یا احساسی، تبیین کرده و آثار آن را بررسی کند و بگوید تأثیر داشته یا نداشته یا چه میزان تأثیر داشته است؟

الف – هدف استکبار و صهیونیسم جهانی از تحریم نظام جمهوری اسلامی ایران، گران کردن نرخ مسکن و خودرو، یا نخود و لوبیا و یا کاهش آمار ازدواج نیست، بلکه ساقط نمودن این رژیم است؛ چنان که بارها به صراحت گفته‌اند که می‌خواهیم به مردم فشار وارد کنیم تا دست از حمایت این رژیم بردارند.

*- پس تا و قتی این رژیم ساقط نشده، امریکا به هدف خودش نرسیده است و هر چه استقامت و قدرت این رژیم بیشتر می‌شود، به مثابه‌ی دورتر شدن امریکا (استکبار جهانی و صهیونیسم بین الملل) از اهداف‌شان می‌باشد.

*- هم چنین تا وقتی این رژیم هست و ملت از ترس مرگ، خودکشی نکرده است و یکباره تسلیم استکبار جهانی نشده و هم چنان پایدار و استوار مانده است، نه تنها این تحریم‌ها، بلکه تمامی دشمنی‌ها ادامه خواهد داشت، اگر چه سیصد سال طول بکشد. چنان که شاهدیم با مذاکره، کوتاه آمدن، عقب‌نشینی، مذاکره و امیتاز دادن نیز نه تنها هیچ چیز حل نشد، بلکه در پاره‌ای از موارد، بدتر شد.

ب – امریکا (به عنوان محور شرارت، ظلم و استعمار)، به خوبی می‌داند که هر رژیم سیاسی و حکومتی، بر هر پایه‌ای که استوار شده باشد، از همان ناحیه قابل تزلزل و سقوط می‌باشد. یعنی رژیمی که با کودتا سر کار آمده، با کودتایی دیگر از میان برداشته می‌شود – رژیمی که قدرت حکومتی‌اش بر سیستم پلیسی و امنیتی استوار شده باشد، از همین ناحیه متزلزل می‌گردد – رژیمی که تمامی هویت و قدرت او  اقتصادش می‌باشد، از همین ناحیه‌ی اقتصاد سرنگون می‌شود ...؛ اما می‌دانند که رژیم جمهوری اسلامی ایران، زیرساخت اعتقادی دارد و قدرتش به حمایت مردم است. لذا اعتقادات و مردم را هدف گرفته‌اند.

ج – در عین حال، بازوی اقتصادی، بر هر فرد، هر جامعه، هر ملت، هر دولت و هر تشکیلاتی، یک بازوی قدرتِ اساسی می‌باشد که اگر تضعیف شود، می‌تواند زمینه را برای ضربات دیگر فرهنگی، امنیتی، سیاسی و ...، مساعد نماید.

د – هیچ کس نمی‌تواند بگوید که «تحریم اقتصادی»، بی‌تأثیر بوده است و کسی هم چنین نمی‌گوید؛ اما نکته‌ی قابل توجه این است که حتی دولت فعلی [که به امریکا و جهان القا کرد که ما از این تحریم بسیار متضرر شده‌ایم]، پس از مذاکرات و ...، اعلام می‌کند که نقش منفی تحریم‌ها، بیش از 30 درصد نبوده است و ریشه مشکلات و کاستی‌ها، درونی است!

ﮪ – تأکیدات صریح و مستمر مقام معظم رهبر ی، مبنی بر ضرورت اجتناب ناپذیر تقویت داخلی نظام اقتصادی کشور از یک سو – و "جنگ نیابتی" برای ایجاد رکود، رکون، سکون و ورشکستگی در تولید و بازار داخلی از سوی دیگر؛ خود دلیلی بر تمامی ادعا و اذهان‌ها در تمامی دولت‌های گذشته می‌باشد، که اثر تحریم، بیش  از 20 تا 30 درصد نبوده است.

و – ناهنجاری‌های فرهنگی، چون کاهش نرخ ازدواج، افزایش آمار فساد و فحشا، افزایش نرخ اعتیاد و ...، الزاماً معلول تحریم نمی‌باشد؛ اگر چه مقوله‌ی اشتغال و کسب حلال، رفاه نسبی و ...، بی‌تأثیر نمی‌باشد.

ما می‌دانیم که نرخ رو به افزایش ناهنجاری‌های فرهنگی، اخلاقی و رفتاری، در کشورهای مرفهی که خود تحریم کننده دیگران هستند (امریکا و اروپا)، به مراتب بیشتر از کشور ما و یا کشورهای در حال توسعه و یا کشورهای فقیر می‌باشد. پس "اقتصاد" یک اصل بسیار مهم است، ولی "زیربنا" یا تنها "عامل" نمی‌باشد.

فرهنگ:

هیچ کاری در این عالم وجود ندارد که "فرهنگ"، نقش زیرساختی برای آن نداشته باشد. از فرهنگ تحصیل، سلامت، محیط زیست، ترافیک، شهرسازی و ... گرفته، تا فرهنگ سیاسی، فرهنگ اقتصادی (فرهنگ تولید، فرهنگ توزیع، فرهنگ مصرف و ...)، تا فرهنگ اجتماعی در روابط و تعاملات افراد و اقشار جامعه نسبت به یک دیگر (فرهنگ خودمحوری، فرهنگ تعاون و زندگی مدنی و ....)، تا فرهنگ ازدواج، فرهنگ کار، فرهنگ الگو پذیری از شعارها و الگوهای تلقینی شرق و غر‌ب، فرهنگ خودزنی و خودکم بینی، فرهنگ القای ناتوانی و سیاه‌نمایی و ترویج و القای ناامیدی ...، و یا فرهنگ دین، فرهنگ ایمان و تقوا، فرهنگ توکل به خدا، فرهنگ تلاش صادقانه، فرهنگ جهاد و ایثار، فرهنگ نظم و انضباط در تمامی امور فردی یا اجتماعی و ... .

از این رو، استکبار جهانی و صهیونیسم بین‌الملل، "فرهنگ" مردم را نشانه رفته است و سرمایه‌گزاری و هزینه‌‌ی آنها در "فرهنگ‌سازی"، به مراتب بیشتر از هزینه‌های سیاسی و جنگی می‌باشد؛ و فراموش نکنیم که این "جنگ فرهنگی"، فقط علیه ملت ما نیست، بلکه حتی علیه مردم و به ویژه نسل جوان خودشان، به صورت مستمر و بدون انقطاع ادامه دارد.

نفوذ:

در جنگ‌های سخت، ممکن است که جبهه‌ی قوی‌تر به لحاظ کثرت تجهیزات و نفرات، غالب شود، و البته همیشه چنین نیست، چنان که در طول تاریخ بسیار دیده شده که نیروهای کمتر و ضعیف‌تر، فایق آمده‌اند. بارزترین نمونه‌ی آن، جنگ تحیلی 8 ساله علیه کشور خودمان می‌باشد که بیش از 60 کشور در آن حضور داشتند و شکست خوردند. « كَم مِّن فِئَةٍۢ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةًۭ كَثِيرَةًۢ بِإِذْنِ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ مَعَ ٱلصَّٰابِرِينَ - «چه بسیار گروه‌های کوچکی که به فرمان خدا، بر گروه‌های عظیمی پیروز شدند!» و خداوند، با صابران و استقامت‌کنندگان) است / البقرة، 249».

اما در "جنگ نرم"، پیروزی فقط و فقط در گرو عامل "نفوذ" می‌باشد. چه نفوذ مستقیم و چه غیر مستقیم - چه "نفوذ" به وسیله‌ی افراد و نزدیکان -و چه نفوذ به واسطه‌ی پیام‌ها، جوّها، موج‌ها و ... از راه دور یا نزدیک؛ بالاخره تا "نفوذی" به درون جامعه و نظام [و به ویژه خواص جامعه] نشود، پیروزی در جنگ نرم نیز حاصل نمی‌گردد.

**- البته مقوله‌ی "نفوذ"، بسیار دقیق‌تر، گسترده‌تر و عمیق‌تر از آن معنای ظاهری می‌باشد که به ذهن عموم خطور می‌کند، به قول مقام معظم رهبری، کاری می‌کنند که نوع نگاه (به ویژه در خواص و مسئولین و تصمیم سازان)، به نفع اهداف آنها عوض شود و ... .

پس تمامی این عوامل، در بروز ناهنجاری‌های فرهنگی، اخلاقی و رفتاری مؤثر می‌باشند و اتفاقاً در بیشتر مواقف، اثرشان به مراتب بیشتر از بحران‌ها و کمبودهای اقتصادی می‌باشد.

شخص و یا جامعه‌ی برخوردار از فرهنگ غنی و سالم، در افت و خیزها، بحران‌ها و رویکردهای خوشایند و یا ناخوشایند، ثابت قدم، استوار، با صلابت، با هویت و شخصیت می‌ماند و با عقلانیت و بصیرت، متکی به دین و تقوا، تصمیم می‌گیرد و مدیریت بحران می‌کند و تهدیدها را به فرصت‌ها مبدل می‌نماید و ...، اما برخوردار از فرهنگ ضعیف، فرهنگ متزلزل و عدم ثبات شخصیتی و هویتی، بسیار زود متحول می‌شود، با هر بادی و هر موجی از این سو به آن سو کشانده می‌شود، لذا غنای مالی و رفاه او برایش دردسرساز می‌شود، چنان که فشار مالی و فقر نیز برایش دردسر ساز خواهد بود.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا امریکا به اهداف خود از تحریم اقتصادی نرسیده است؟ آیا ازدیاد فقر، طلاق و اعتیاد، حاکی از تحقق اهداف تحریم نمی‌باشد؟

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7753.html 

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی   جنگ و جهاد