پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): مواضع، اعمال و رفتار هر کسی، مبتنی و متناسب با اعتقادات اوست؛ بنابراین، مشکل مسلمانانی که مرتکب بدترین گناهان [کبائر] می‌شوند، همان "اعتقادات" آنهاست که یا از اساس اعتقادی ندارند، یا اعتقادات‌شان غلط و آمیخته با اوهام و تخیلات خودشان است و یا بسیار سست است.

بدیهی است که با توجه به احوالات گوناگون انسان، نمی‌توان به یک یا دو مشکل اشاره نمود و گفت که "مشکل اساسی" همین است؛ لذا هر کسی ممکن است که به دلایل متفاوتی منحرف شود. اگر چه تمامی این انحرافات، به ضعف "شناخت، باور و ایمان" برمی‌ گردد.

بنابراین، اگر افراد گوناگونی که به حسب ظاهر کافر، مشرک و منافق نیستند، و نه تنها ادعای مسلمانی می‌کنند، بلکه گمان دارند که اسلام همان است که آنها دارند – و در هر سطحی، در هر کسوتی و در هر مسئولیتی که باشند - مرتکب گناهان کبیره‌ای می‌شوند که بدترین آنها "فتنه" است که حتی از قتل نیز بدتر است، می‌تواند دلایل گوناگونی که داشته باشد که اساسش همان ضعف بینش و دانش، ضعف شناخت، باور و نقص در ایمان می‌باشد.

الف – برخی از مردم [حتی افراد متشخص]، فقط "اسلام" آورده‌اند، اما خودشان گمان دارند که "ایمان" آورده‌اند! فرقش این است که ایمان، یک باور قلبی است و اسلام، تسلیم شدن است. ممکن است که آدمی به خاطر محیط، فرهنگ و جوّ حاکم [بر خانواه، شهر و یا حتی کشور]، تسلیم شود، منافعش در این تسلیم باشد، اما "ایمان" نیاورده باشد؛ درست مانند این است که ما به یک کشور خارجی عزیمت نماییم، و تسلیم برخی از شرایط و قوانین آنها گردیم، در حالی که هیچ اعتقاد و ایمانی به آنها نداریم. لذا فرمود:

«قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِنْ تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (الحجرات، 14)

ترجمه: عرب‌ها [به بادیه نشینان نیز عرب گفته می‌شود] گفتند: «ایمان آورده‌ایم» بگو: «شما ایمان نیاورده‌اید، ولی بگویید اسلام آورده‌ایم، امّا هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمی‌کند، خداوند، آمرزنده مهربان است.»

ب – برخی از کفار، مشرکان، اهل کتاب و حتی مسلمانان، وجود خداوند سبحان را به عنوان خالق قبول دارند و هرگاه از آنها بپرسید که زمین و آسمان و هر چه در آنهاست را چه کسی خلق کرده است، می‌گویند: «الله»، اما اعتقادی به آخرت ندارند! می‌فرماید: یک عده تا بحث از وحدانیت خداوند متعال می‌شود، حال‌شان از این بحث به هم می‌خورد، چرا که اعتقادی به معاد ندارند [نه این که خدا را قبول ندارند]:

«وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ» (الزّمر، 45)

ترجمه: هنگامی که خداوند به یگانگی یاد می‌شود، دلهای کسانی که به آخرت ایمان ندارند مشمئزّ (و متنفّر) می‌گردد؛ امّا هنگامی که از معبودهای دیگر یاد می‌شود، آنان خوشحال می‌شوند.

خیلی‌ها، به حسب ظاهر منکر معاد نیستند، اما چون باورشان نشده است، نسبت به آینده‌ی خود و  حیات ابدی، غفلت می‌ورزند! تمام توجه آنها به زندگی دنیوی و منافع زودگذر است، لذا برای آباد کردن دنیای خود، به هر روشی متمسک می‌شوند و آخرت را پشت سر می‌اندازند:

«إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا» (الإنسان، 27)

ترجمه: آنها زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالی که روز سختی را پشت سر خود رها می‌کنند!

ج – برخی دیگر از اهل کتاب [اعم از یهودی، مسیحی و مسلمان]، از روی جهل و تکبر، آخرت را رد نمی‌کنند، بلکه آن را به بازی می‌گیرند! اینها به بهانه‌ی این که خداوند سبحان، رحمان و رحیم، ستار، غفار و عفوّ است، می‌گویند: «اصلاً مجازات سنگین و جهنمی در کار نیست، خداوند ما را عذاب نمی‌کند، اگر هم عذاب کند، خیلی کم و کوتاه مدت خواهد بود»! خداوند متعال نیز می‌فرماید که اینها در اصلِ دینِ خود فریب خورده‌اند و افترا می‌بندند:

«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِنْهُمْ وَهُمْ مُعْرِضُونَ * ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ»

ترجمه: آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب (آسمانی) داشتند، به سوی کتاب الهی دعوت شدند تا در میان آنها داوری کند، سپس گروهی از آنان، (با علم و آگاهی،) روی می‌گردانند، در حالی که (از قبول حق) اعراض دارند؟! * این عمل آنها، به خاطر آن است که می‌گفتند: «آتش (دوزخ)، جز چند روزی به ما نمی‌رسد. (و کیفر ما، به خاطر امتیازی که بر اقوام دیگر داریم، بسیار محدود است.)» این افترا (و دروغی که به خدا بسته بودند،) آنها را در دینشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند).

د – برخی دیگر، بسیار "خود کم بین و حقیر" هستند و همیشه گمان می‌کنند که کفار، مشرکان و غیر مسلمانان، از هر لحاظ، بسیار بهتر از مسلمانان هستند – آنها هدایت یافته‌ترند! نمی‌بینید که چقدر در فضای مجازی تبلیغ می‌کنند که غربی‌ها خیلی بهتر از ما و حتی مسلمان‌تر از ما هستند؟!

بنابراین، نه تنها به فساد آنها راضی و خشنود هستند، بلکه سعی می‌کنند تا آنجا که ممکن است، از آنها تقلید کنند؛ و در سطوح بالاتر (مثل حکومت و سیاست) به آنها وابسته شوند؛ از آنها تمنا و گدایی کنند! این دسته، در هر امری [از فرهنگ خانواده گرفته، تا اقتصاد، سیاست و ...، به صورت مستقیم و غیر مستقیم، به خود و دیگران می‌گویند که روش کفار درست‌تر، بهتر و ارجح است! همانها که امروز به آنها "غرب زده" می‌گوییم! در جوامع اسلامی، این گروه در میان سیاسیون، مسئولان و شخصیت‌های برجسته بیشتر است! افرادی که همیشه وابسته به "طاغوت" زمان خود هستند:

«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَؤُلَاءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا» (النساء، 51)

ترجمه: آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب (خدا) به آنان داده شده، (با این حال)، به «جبت» و «طاغوت» [= بت و بت‌پرستان‌] ایمان می‌آورند، و درباره کافران می‌گویند: «آنها، از کسانی که ایمان آورده‌اند، هدایت یافته‌ترند»؟!

ھ – برخی دیگر در عین مسلمانی (یا اهل کتاب بودن)، بستگان، خویشان، اقوام و احزاب خود را به اسلام ترجیح می‌دهند، چنان که نه تنها ریشه‌ی بسیاری از انحرافات و حتی جنگ‌های داخلی همین بوده و هست، بلکه ریشه‌ی رانت و پارتی‌بازی و پیدایش آقازاده‌های فاسد و ... نیز همین است!

این دسته، در عین ادعای مسلمانی، اهل گروه درست کردن هستند. البته مقصود تشکل، یا حزبی برای اسلام نیست، بلکه مقصود گروه، دسته، جناح، جریان و حزب درست کردن، برای منیّت و بالتبع منافع شخصی می‌باشد! اینها هم سعی در تجزیه‌ی اسلام دارند و هم تجزیه، فرقه فرقه کردن، و به جان هم انداختن مسلمانان دارند و هر کدام نیز به گروه و حزب خود خوشحالند! خداوند سبحان، آنان را مشرک می‌خواند:

«مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ» (الرّوم، 32)

ترجمه: این باید در حالی باشد که شما بسوی او بازگشت می‌کنید و از (مخالفت فرمان) او بپرهیزید، نماز را برپا دارید و از مشرکان نباشید * از کسانی که دین خود را پراکنده ساختند و به دسته‌ها و گروه‌ها تقسیم شدند! و هر گروهی به آنچه نزد آنهاست (دلبسته و) خوشحالند!

و – برخی دیگر، بسیار از خود راضی هستند و البته در گمان‌ها و اوهام خود سیر می‌کنند! این دسته، در عین حال که به انحراف می‌روند، گمان دارند که اسلام، صراط مستقیم، عقلانیت، تدبیر و کار درست، همان است که آنها انجام می‌دهند و بقیه‌ی مردم را جاهل (بی‌خرد)، نادان، احمق و ... می‌شمارند – اینان، زیانکارترین و بی‌ارزش‌ترین مردمان هستند:

«قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا * أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا» (الکهف، )

ترجمه: بگو: «آیا به شما خبر دهیم که زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانی هستند؟ * آنها که تلاشهایشان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده؛ با این حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند! * آنها کسانی هستند که به آیات پروردگارشان و لقای او کافر شدند؛ به همین جهت، اعمالشان حبط و نابود شد! از این رو روز قیامت، میزانی برای آنها برپا نخواهیم کرد!

●- و خلاصه آن که علل انحراف، چه در میان مردم عادی و چه در میان افراد برجسته، و به ویژه مدیران و مسئولان، بسیار است و البته ریشه، همان "حبّ الدنیا" می‌باشد که ریشه‌ی نیز "حبّ النّفس" و خودخواهی است.

مشارکت و هم افزایی‌ - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

شاهدیم که در میان مسلمانان [چه افراد عادی و چه شخصیت‌ها]، ارتکاب به گناهان [دروغ، غیبت، فتنه، قتل، زنا و ...] بسیار است! علت چیست؟ در قرآن چه فرموده؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10106.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

       

کلمات کلیدی:  قرآن