در متن این سؤال آمده است: در نقدی که یکی از وب‌گاه‌ها بر این جدیث نوشته شده این چنین آمده: آیا محتوای چنین روایاتی در تضاد کامل و واضح با نص قران مجید نیست که مبشر و منادی آزاد اندیشی است؟ سازندگان چنین روایاتی نخست می‌خواهند دروغ ارسال اسلام به جهان با زور و ضربه شمشیر را به امضای پیامبر گرامی برسانند. اگر امروز در صحت حدیث فوق که با نص قرآن مغایرت کامل دارد، تردید کنیم چه چیز جز غرض ورزی و قوم گرایی و عرب و اسلام ستیزی را مورد تردید قرار داده‌ایم؟ آنان که به صحت چنین روایاتی اصرار دارند و تبلیغ می‌کنند که اعراب اقوام دیگر را با زور شمشیر به اسلام کشانده‌اند، آیا باخبرند که با این بیانات تا چه حد مسلمان شدگان و نه اعراب را تحقیر می کنند؟

ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: البته متن حدیث این نیست، ولی حدیثی که بیان خواهد شد، سند محکم دارد و هیچ منافاتی نیز با نص قرآن کریم ندارد. بلکه به نظر می‌رسد چنین نقد متعصبانه‌ای، اگر از روی عدم درک مطلب نباشد، سفارش حکام اعراب کنونی است، تا گفته نشود که حتی پیامبراکرم صلوات الله علیه و آله، در آن زمان خبر از کفرگرایی اعراب و اسلام‌گرایی ایرانیان داده است و باطل بودن جناح وهابیت و حق بودن جناح اسلام ولایی مستند به قول ایشان نگردد.

ترجمه حدیث به شرح ذیل است:

«پیغمبر اکرم(ص) درباره مردم فارس فرمود: همچنان که شما (عرب‌ها) به خاطر حمایت از دین، آنان را با شمشیر خواهید زد، دنیا منقضی نمی‌شود و به آخر نمی‌رسد، مگر اینکه همین ایرانیان به خاطر تازه شدن اسلام و حمایت از قرآن، و پیاده شدن دستورات آسمانی این کتاب الهی، شما را با شمشیر خواهند زد و با شما خواهند جنگید.» (بحار الانوار، ج5، ص 46 و بحار الانوار، ج 67، ص 168)

الف – این حدیث، یک خبر است، یا به اصطلاح یک خبر غیبی (از آینده) است که امروز تحقق آن را می‌بینیم و این تنها خبری نیست که در قرآن کریم و یا احادیث پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله در مورد آینده، جنگ‌ها و یا وضعیت ملیت‌های متفاوت و از جمله ایرانیان و اعراب نسبت به گرایش و اعتقاد به اسلام آمده است. چنان چه در ابتدای سوره‌ی روم، خبر از شکست رومیان و پیروزی مجدد آنها در جنگ با ایرانی‌ها به میان آمده است و همین‌طور است در سوره‌ المائده که خبر از جایگزینی ایرانی‌ها به جای اعراب، در اسلام‌گرایی می‌دهد و آن هم با چه تعاریف زیبا و ژرفی از صفات آنها که با محبت به الله جل جلاله، دوست داشتن اهل ایمان و محکم بودن علیه کفر  شروع می‌شود:

«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یحِبُّهُمْ وَیحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِینَ یجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللّهِ یؤْتِیهِ مَن یشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (المائده، 54)

ترجمه: اى كسانى كه ایمان آورده‏اید هر كس از شما از دین خود برگردد، به زودى خدا گروهى [دیگر] را مى‏آورد كه آنان را دوست مى‏دارد و آنان [نیز] او را دوست دارند [اینان] با مؤمنان فروتن [و] بر كافران سرفرازند (مقابل آنها محکم هستند)، در راه خدا جهاد مى‏كنند و از سرزنش هیچ ملامت‌گرى نمى‏ترسند، این فضل خداست، آن را به هر كه بخواهد مى‏دهد و خدا گشایش‌گرِ داناست.

مرحوم طبرسی با ذکر منابع حدیث، در ذیل این آیه می‌نویسد: «هنگامی که از رسول خدا (ص) درباره‌ی این آیه سؤال کردند، حضرت دست مبارک خود را بر شانه سلمان زد و فرمود: «این و یاران او و هموطنان او هستند.» سپس فرمود: «اگر دین (و در روایت دیگری اگر علم) به ستاره پروین بسته باشد و در آسمان قرار گیرد مردانی از فرزندان فارس آن را در اختیار خواهند گرفت.»

و البته آیات بسیار دیگری وجود دارد که بنا بر احادیث معتبر در تشیع و تسنن، به این جا به جایی تصریح دارد. چنان چه در ذیل آیه مبارکه ذیل آمده است:

«إِلاَّ تَنفِرُواْ یعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَیسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیرَكُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَیئًا وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ» (التوبه، 39)

ترجمه: اگر بسیج نشوید [خدا] شما را به عذابى دردناك عذاب مى‏كند و گروهى دیگر به جاى شما مى‏آورد و به او زیانى نخواهید رسانید و خدا بر هر چیزى تواناست.

حدیث: گروهی از یاران رسول خدا (ص) گفتند: یا رسول الله، این مردمی که خداوند آنان را در کتاب خود یاد کرده است چه کسانی هستند؟!

 حضرت (ص) دست مبارکش را به پای سلمان که در کنار رسول خدا (ص) نشسته بود، زد و فرمود: « این، قبیله‌اش و هموطنانش هستند». سپس فرمود: «قسم به پروردگاری که جان من در قبضه‌ی قدرت اوست، اگر «ایمان» به ستاره‌ی پروین آویخته باشد، مردانی از مردم «فارس» آن را در اختیار خواهند گرفت. (نورالثقلین، ج 5، ص 46 و بحارالانوار، ج 67، ص 168)

در صحیح ترمذی که از معتبرترین کتب اهل سنت است، ذیل آیه «وَآخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ - و [نیز بر جماعت‌هایى] دیگر از ایشان كه هنوز به آنها نپیوسته‏اند و اوست ارجمند سنجیده‏كار (الجمعة، 3)»  چنین آمده است:

رسول خدا (ص) سوره جمعه را هنگام نزول، بر اصحاب می‌خواند تا به این آیه شریفه رسید: [وَآخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یلْحَقُوا بِهِمْ - و دیگرانی که هنوز به ایشان ملحق نشده‌اند.] مردی گفت: یا رسول الله، اینها چه کسانی هستند که هنوز به ما ملحق نشده‌اند؟ حضرت به او جواب نداد، راوی گفت: سلمان در میان ما بود، حضرت دست مبارک خویش را بر سلمان نهاد و فرمود: «به خدایی که جان من در دست قدرت اوست اگر ایمان در میان ستاره‌ی پروین و در آسمان‌ها باشد، مردانی از این گروه بدان دست خواهند یافت.» (صحیح ترمذی، ج5 - قاموس قرآن، ج 4، ص 298)

ب – پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، شخصاً برای پادشاه ایران، خسرو پرویز، نامه‌ای نوشتند که در آن آمده است:

«نامه‌ای است از محمد رسول خدا به سوی کسرای بزرگ زمامدار مردم فارس. سلام خدا بر کسی که از هدایت راهنمایان پیروی نماید و به خدا و فرستاده او ایمان بیاورد و به یکتایی خداوند و اینکه شریکی ندارد و اینکه محمد (ص) بنده‌ی خدا و فرستاده‌ی اوست گواهی دهد.

من تو را به سوی خداوند تبارک و تعالی دعوت می‌نمایم که فرستاده خداوند به سوی تمام مردم هستم تا کسانی را که روانی پاک و دلی زنده دارند، انذار کنم و حجت و بیان خداوند بر کافران ثابت گردد. اسلام بیاور تا سالم بمانی. اگر از پذیرش اسلام امتناع ورزی، گناه همه ملت به گردن تو خواهد بود».

در هر حال حمله‌ی اعراب، اگر چه بیشتر به قصد کشور گشایی و رسیدن به غنایم بود، اما به نام اسلام و به بهانه‌ی گرایش مردم فارس به اسلام و آزار و اذیت آنان توسط حکومت انجام گرفت. پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله نیز خبر دادند: هر چند به زودی شما به نام اسلام به روی ایرانیان شمشیر می‌کشید، اما دیری نمی‌گذرد که آنان برای اسلام راستین با شما می‌جنگند.

بدیهی است که هیچ یک از این دو جنگ، به معنای ترویج اسلام به زور شمشیر نیست که با آزادی اندیشه یا اعتقاد منافات داشته باشد، بلکه جنگ‌های دفاعی از اسلام و مسلمین و بشریت است.

وقتی ایرانیان به خاطر گرایش به اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله مورد ظلم و تهاجم همه جانبه قرار می‌گیرند و اعراب نیز با گرایش به وهابیت ساخته شده توسط فراماسون انگلیس، با امریکا و اسرائیل و صهیونیسم بین‌الملل همراه می‌شوند، تردیدی نمی‌ماند که این دو گروه مقابل یک دیگر خواهند ایستاد. ندای ایرانیان اسلامخواهی و ندای آن دسته از اعراب کفر می‌باشد. همان‌طور که امروز نمودهای آن را به خوبی شاهدیم.

کلمات کلیدی:  قرآن