پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): پیش از پاسخ مستقیم به پرسش، باید دید که هدف مصاحبه کنندگان و سپس تهیه‌ی کلیپی از یک بخش سخنان، و سپس فرافکنی یک موضوع تخصصی به این شکل در فضای مجازی و برای اذهان عمومی چیست - اگر چه از سوی یک مؤسسه‌ای به نام امام جواد علیه السلام باشد؟!. ان شاء الله که مصداق «فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا» نباشد.

آیت الله محترم، در باره‌ی جعل احادیث سخن می‌گوید و البته همه می‌دانند که صدها هزار حدیث جعلی وجود دارد؛ پس اصل مطلب، سخن جدیدی نیست، اما مقوله‌ی "حدیث شناسی"، یک مقوله‌ی کاملاً علمی و تخصصی می‌باشد. شما از یک و نیم میلیارد مسلمان بپرسید: «فرق حدیث محکم و مرسل چیست و از کجا می‌توان دانست که کدام محکم است و کدام مرسل»؟! به نظر شما چند نفر می‌دانند؟!

●- "جعل و تحریف"، چه در آیات الهی باشد و چه در سخنان پیامبران و یا امامان علیهم السلام، روش یا تاکتیک یا ترفند جدیدی نیست، چنان که می‌دانیم تورات و انجیل تحریف شده‌اند؛ و راجع به قرآن کریم نیز سعی بسیاری به تحریف کرده‌اند، و اگر چه اصل قرآن کریم باقی ماند، اما در اذهان مردم خرافه‌های بسیاری وجود دارد که تحت عنوان "آیه‌ای از قرآن – در قرآن آمده – خدا گفته» وجود دارد که اصل و سندی ندارد.  

بالاخره وقتی خداوند متعال می‌فرماید: «فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا – پس کیست ستمکارتر از کسی به دروغ به خدا افترا ببندد / الاعراف، 37»، معلوم می‌شود که برخی چنین می‌کردند و چه بسا در حال یا آینده نیز چنین کنند! که نمونه‌هایش را بسیار دیده و می‌بینیم. آیا تمامی اندیشه‌های انحرافی در میان مسلمانان شیعه و سنّی، عقاید پوچ و خرافی خود را به قرآن و حدیث نسبت نمی‌دهند؟!

«تحریف ظریف‌تر»، حالا تحریف فقط این نیست که جمله‌ای از خود بگویند و آن را به خدا و پیامبرش و یا امامان علیهم السلام نسبت دهند، بلکه خداوند متعال، ما را به "تحریفی ظریف‌تر" هشدار و تعلیم می‌دهد که آن را شیوه یهود معرفی می‌نماید! «مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ – برخی از یهود، کلمه را از موضعش تحریف می‌کنند / النساء، 46» - بسیاری این کار را می‌کنند، اما انصافاً تخصص یهود است، چنان که جمیع رسانه‌های خبری و بنگاه‌های دروغ پراکنی، وابسته به صهیونیسم بین الملل می‌باشند؛ و چنان که بسیاری از اخبار و گزارشات آنان غلط و دروغ نیست، اما از موضع تحریف شده است!

حال این نوع از تحریف چیست و چگونه است؟ می‌فرماید: «کلمه را از موضعش تحریف می‌کنند»، یعنی آیه، حدیث، جمله و کلماتش تحریف نمی‌شود – اصل خبر یا گزارش تحریف نمی‌شود، بلکه "موضع" آن تحریف می‌گردد؛ مثل آن که بگویند: «هر حاکمی، هر چند که ظالم و جنایتکار باشد، همان اولی الامری است که خداوند متعال امر به اطاعت از او را نموده است»! یا مثل خوارج، به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بگویند: «إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّه» یعنی شما نباید حکومت کنی! که ایشان در پاسخ فرمودند: «كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ – کلمه‌ی حقی که از آن اراده‌ی باطل شده است» - و یا بگویند: وهابیت، طالبان، داعش و سایر تروریست‌ها، همه مسلمان هستند، حکومت اسلامی یعنی همین که اینها می‌گویند و انجام می‌دهند؛ یعنی جنگ، ترور، جنایت، تجاوز و ... .

تشخیص احادیث جعلی:

بی‌تردید اگر اطمینان از صحت حدیث [عین کلام معصوم علیه السلام]، اولاً مبتنی بر دو منبع شناخت "عقل و وحی" نگردیده بود و نیز از چارچوب علمی در [علم حدیث، علم رجال، علم کتاب و ...] برخوردار نبود، نه جناب آیت الله سید کمال حیدری متوجه می‌شدند که حدیث جعلی وجود دارد و کدام احادیث جعلی هستند و نه هیچ شخص و شخصیت دیگری؛ اما اکنون یک طلبه نیز می‌تواند پس از کمی تحصیل تخصصی، تشخیص دهد. چرا که این خود "علم" است و چارچوب علمی دارد.

چرا احادیث را به "محکم، مرسل و مرفوع" تقسیم کرده‌اند؟ چون هم به لحاظ محتوا بررسی می‌شوند که با عقل و وحی منافات و یا کمترین اختلافی نداشته باشند، و هم به لحاظ سند بررسی می‌شود که موثق باشند و به هم به لحاظ راویان بررسی می‌شوند که همه ثقه باشند. مثلاً اگر حدیثی به ده واسطه از امام نقل شده باشد، اما یکی از ناقلین در این میان موثق نباشد، در صحت حدیث تردید می‌شود، مگر این که از طرق دیگری به اثبات رسد.

جعل حدیث:

حتی زمان پیامبراکرم صلوات الله علیه و آله نیز بودند کسانی که "جعل حدیث" می‌کردند و بودند عوام‌هایی که هر سخنی را نسبت می‌دادند و یا نسبت دادن توسط دیگران می‌پذیرفتند [چنان که امروزه نیز بسیارند].

اما، آن چه از احادیث جعلی که کتابت شده، بیشتر در منابع اهل سنت می‌باشد، چنان که گوینده خود اذعان دارد که صحاح سته، احادیث جعلی بسیاری وجود دارد که حتی خود نویسندگان به جعلی بودن آن یا فاسد و فاسق بودن روای آن [حتی در همان کتاب] اذعان داشته‌اند! همان طور که گوینده خود اذعان دارد که « احمد بن حنبل [پیشوای حنبلی‌ها] که در اواخر قرن دوم و اوایل قرن سوم می‌زیسته، نوشته است که من سی هزار روایتی که در مستند آورده‌ام را از میان هفتصد و پنجاه هزار روایت برگزیده‌ام»، و تازه پنجزار از آنها نیز به نقل از "ابوهریره"، جاعل مشهور می‌باشد!

نامبرده می‌گوید: در شیعه نیز جعل کننده حدیث وجود دارد، مثل کسی که قبلاً سنی بوده و سپس شیعه شده و یادش نمی‌آید که حدیث را از منابع اهل سنت گرفته است یا از امام صادق علیه السلام؟! اگر چه "جعل" با "به خاطر نیاوردن منبع اخذ حدیث" فرق دارد، اما خودش اذعان دارد که او نیز سنّی مذهب بوده است و سپس شیعه شده است.

علامه مجلسی رحمة الله علیه:

متأسفانه از برخی گفتارها، این احساس به شنونده دست می‌دهد که برخی نسبت به علامه مجلسی رحمة الله علیه، یک حسادتی دارند که آنها را به بغض نیز کشانده است. مثل این که بگویند: «در کتب پیشینیان، دو سه هزار حدیث بیشتر نبوده، پس علامه مجلسی این صد و ده جلد کتاب حدیثی را از کجا آورده است»؟!

این جمله‌ی معترضه، به گونه‌ای بیان می‌شود که مخاطب گمان می‌کند که او این همه حدیث را شخصاً جعل کرده است! و البته این ظلم بسیار بسیار بزرگی است.

اگر علامه مجلسی گفته باشد که اینها همه احادیث محکم و موثقی است که من در این کتاب‌ها آورده‌ام، جای دارد که خواننده بپرسد: «این همه حدیث را از کجا آورده‌ای و اسنادش چه بوده است»؟! اما اگر خودش بگوید: «من پس از چند قرن اختناق، فرصت یافته‌ام که فعلاً بگردم و جستجو کنم و هر کس هر چه را تحت عنوان حدیث بیان نمود، جمع‌آوری و یادداشت کنم، تا سپس خودم تا وقتی زنده هستم و پس از مرگم سایر علما و دانشمندان تحقیق کنند که کدام موثق هست و کدام نیست»؛ دیگر جایی برای این تهمت‌ها و بدبینی‌ها باقی نمی‌ماند.

اتهام اخباری‌گری:

این که چون علامه مجلسی رحمة الله علیه فرصت یافت که هر چه تحت عنوان حدیث بیان شده را در مجموعه کتبی جمع‌آوری نماید، نشانه و دلیل "محقق بودن" است و نه "اخباری‌گری" بودن!

"اخباری‌گری" به این نیست که اگر کسی معتقد به آیات قرآن کریم و حدیث و ضرورت باور و عمل به آنها بود، "اخباری" باشد! اگر اینطور باشد که هر مسلمان، مؤمن و مقیدی را باید "اخباری" نامید! بلکه اخباریون، کسانی بودند که "اجتهاد" را باطل می‌دانستند و در مقابل اصولیون قرار گرفتند.

اصولیون می‌گویند: «کسی که مجتهد نیست، باید در فقه از کسی که مجتهد هست، تقلید نماید»، اما اخباریون می‌گفتند: خیر، این اجتهاد و تقلید جایز نیست، بلکه اکتفا به نقل قولی تحت عنوان حدیث کافیست! اخباریون، یک خبر رسیده از اهل بیت علیهم السلام را برای همگان حجت می‌دانستند، چون معصوم آن را گفته است! مثلاً اگر کسی دچار سر درد شده بود و امام به او تجویزی نموده بود، آن تجویز را برای تمامی کسانی که سر درد دارند، لازم می‌دانستند! در حالی که ممکن است علل سر درد در افراد و دارو و تجویزش متفاوت باشد.

«روش اخباریون، همین است که اکنون تحت عنوان طب اسلامی، طب سنّتی یا گیاهی، به همگان تجویز می‌شود» و حال آن که ممکن است داروی گیاهی، برای یک درد در یک بیمار مناسب باشد، اما صدها درد دیگر ایجاد نماید و همین‌طوری نمی‌شود که همگان پزشک و متخصص شوند و یک فرمول را به همگان تجویز نمایند.

●- حال آیا می‌شود مدعی شد: «چون علامه مجلسی (ره) در یک دوره، هر چه به نام حدیث بیان شده است را جمع‌آوری نموده، در اعتقاد و عمل، "اخباری" بوده است؟! اثبات این تهمت [که اگر به خاطر اهداف دیگر نباشد، از حسادت شخصی است]، در دنیا نیز ممکن نیست، چه رسد به آخرت]! آنجا جناب مجلسی، به شدت یقه‌ی جناب آیت الله را می‌چسبد و می‌گوید: «با قاطعیت گفتی که من اخباری هستم، حالا اثبات کن»!

امام خامنه‌ای:

«یک روز مرحوم مجلسی رضوان‌اللَّه‌علیه، در کتاب «حق‌الیقین» و «عین‌الحیاة» و امثال اینها، اخلاق و عقاید دینی را با همان زبانِ خودش می‌گفت و دنیایی را به تفکر اعتقادىِ شیعی نزدیک می‌کرد. شما خیال نکنید که این کتب مجلسی بیهوده نوشته شده است؛ نخیر، پایه‌های تشیع را - در آن زمانی که تشیع در کشور ما تازه بود - همین کتابها قرص کرده است. به کتابهای «حیاةالقلوب» و «حق‌الیقین» و «عین‌الحیاة» مجلسی به چشم حقارت نگاه نکنید و نگویید اینها چه اثری دارد؛ نخیر، اینها یک روز خیلی اثر داشته است. مجلسی وقتی آمده است که در همان شهر، یک قرن و نیم قبل از آن، برای این‌ که مردم را به عقاید شیعه وادار کنند، چه کارهای حتّی غیرانسانیی کرده بودند؛ مجلسی و امثال او آمدند این عقاید را در دل‌های مردم محکم کردند.‌» (5/12/1370)

مشارکت و هم افزایی - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

با توجه به کلیپی که از آیت الله سید کمال حیدری، در مورد جعل حدیث، علامه مجلسی، بحار الانوار، اخباری بودن مجلسی و ... منتشر شده، نظر شما چیست؟

پاسخ:

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9995.html

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

      

کلمات کلیدی:  قرآن