پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

● - اضطراب

نباید هرگونه نگرانی را اضطراب نامید و نگرانی در حد متعادلش، نه تنها خوب بلکۀ لازمۀ رشد، کمال و تقواست. یقیناً آن که امید دارد در کاری به موفقیت برسد، نسبت به عدم موفقیت، نگران است و در حد معمولی اضطراب هم دارد، البته به غیر مؤمنانِ متوکل که دل‌هایشان با یاد خدا آرام می‌گیرد. لذا آنان نیز اضطراب دارند، اما با ذکر خدا آرام می‌گیرند، نه با قرص‌های آرام‌بخش!

«الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرّعد، 28)

- همان كسانى كه ايمان آورده‏‌اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى‏‌گيرد؛ آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‌يابد.

اما، اضطراب در حدی که به درمان و دارو (طبق متن) بکشد، ربطی به دین و ایمان و نگرانی از آخرت و ... ندارد، بلکه از ضعف‌هایی است که در روان و بدن [مثل کمبود آهن یا ...] ایجاد می‌شود؛ چنان که افراد بی‌دین نیز مبتلا به اضطراب در این حد می‌شوند.

قلب انسان سالم و عاقل، همیشه اضطراب دارد، چرا که همیشه و در هر امری، در حال «ترس و امید - خوف و رجاء» ‌می‌باشد. لذا می‌کوشد تا بیراهه نرود و کار درست را انجام دهد و خود را مُهلکات دور سازد.

● - ضمانت‌نامه

خداوند سبحان، به هیچ کسی ضمانت‌نامۀ شخصی نداده و نمی‌دهد، چرا که انسان تا در این دنیا زنده است و زندگی می‌کند، از نیروی «عقل و اختیار» برخوردار می‌باشد و حیات دنیوی، محل آموزش و امتحان است و هر کسی ممکن است به رغم عبادت‌های طولانی، ناگهان تغییر مواضع دهد و روی برگرداند!

*- ابلیس لعین، طی هزاران سال، آنقدر عبادت کرد که به مقامات ملکوتی رسید؛ بلعم باعور از عرفا و مستجاب الدعوة بود و سامریِ گوساله‌ساز نیز از عرفای قوم حضرت موسی علیه السلام بود ... چنان که امروزه نیز شاهدیم چه افراد شاخص، فرهیخته، حتی عالِم دینی و فقیه و حتی مجاهدانی که در امتحاناتی می‌بازند و درون‌شان بیرون می‌ریزد و از صراط مستقیم خارج می‌شوند و حتی در دشمنی با خداوند سبحان، علیه اسلام و مسلمانان موضع می‌گیرند!

● - تضمین خداوند متعال

تضمین خداوند سبحان، پس از موهبت عقل و اختیار، نشان دادن راه [وحی] و قرار دادن معلم‌ها و مربیان الهی، همان وعده‌های او به بهشت و وعیدهایش به جهنم می‌باشد و البته که هر خداشناس، خداپرست و مؤمنی می‌داند که وعده و وعید خداوند علیم و حکیم حق است و بدون هیچ تخلفی، حتماً محقق می‌گردد.

«وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» (الرّوم، 6)

- اين چيزی است كه خدا وعده كرده، و وعده الهی هرگز تخلف نمی‏پذيرد، ولی اكثر مردم نمی‏دانند.

● - وعده به بهشت

رسیدن به سعادت و حیات جاوید در بهشت، شانسی، اتفاقی و دِیمی نیست، بلکه فقط «انسان خوب - مؤمن» با «عمل صالح» است که وارد بهشت خدا می‌شود.

«وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا» (النساء، 124)

- و كسانى كه كارهاى شايسته كنند چه مرد باشند يا زن ،در حالى كه مؤمن باشند، آنان داخل بهشت مى‌‏شوند و به قدر گودى پشت هسته خرمايى مورد ستم قرار نمى‌گيرند.

خداوند متعال در آیات متعددی شاخصه‌های بهشتی شدن و ویژگی‌های اهل بهشت را بیان و توصیف نموده است که باید مورد مطالعه و توجه قرار گیرد.

● - وعید به جهنم

جهنمی شدن نیز شانسی، اتفاقی و دِیمی نمی‌باشد؛ خداوند سبحان که همین‌طوری بنده‌ای که خلق و تربیتش نموده را به جهنم نمی‌برد؛ بلکه شاخصه‌ها، ملاک‌ها و ویژگی‌هایی دارد:

«أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا * ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا» (الکهف، 105 و 106)

- آنها كسانی هستند كه به آيات پروردگارشان و لقای او كافر شدند، به همين جهت اعمالشان حبط و نابود شد، لذا روز قيامت ميزانی برای آنها برپا نخواهيم كرد (چون هیچ وزن و ارزشی ندارند) * اينگونه كيفر آنها دوزخ است، بخاطر آنكه كافر شدند و آيات من و پيامبرانم را به باد استهزاء گرفتند.

● - خلود در جهنم

شاید ابن عربی، در مبحث رحمت الهی، راجع به خلود نظریاتی داشته باشد، اما هرگز امام خمینی رحمة الله علیه و سایر علما و مفسرین شیعه، خلود را به طور کلی تکذیب نمی‌کنند، چرا که صریح آیات متعدد در قرآن کریم می‌باشد. مانند:

«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا * إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا» (النساء، 168 و 169)

- كسانی كه كافر شدند و ستم (به خود و ديگران) كردند هرگز خدا آنها را نخواهد بخشيد و آنها را به راه هدايت نخواهد كرد * مگر به راه دوزخ! كه جاودانه در آن خواهند ماند و اين كار برای خدا آسان است.

● - بله، ممکن است مؤمنی مرتکب گناهانی شده باشد که با عذاب مرگ، عذاب قبر، شفاعت و ... نیز پاک نشده باشد، لذا به دوزخ برده می‌شود و پس از عذاب مطابق با جرم، پاک و خارج شود؛ اما اگر گناهانی چون: کفر، شرک، نفاق، ظلم، فساد و ...، ملکۀ کسی شده باشد، او دیگر خودش آتش جهنم شده است، پس هرگز نجات نخواهد یافت.

اما، به فرض که شیعه جزو خالدین در جهنم نباشد و به قول شهید آیت الله دستغیب، پس از سیصد هزار سال عذاب جهنم، بخشود و خارج شود، اما آیا حتی یک لحظه‌اش قابل تحمل می‌باشد؟!

● - راه کار

خداوند سبحان، خود راه‌کارهای رشد، نجات و سعادت ابدی را در آیات متعددی بیان و تشریح نموده است «قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ - هماناراه رشد از گمراهی، روشن شده است» (البقره، 256)؛ و آیات دیگری مانند:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (آل عمران، 200)

- اى کسانى که ایمان آورده‌اید! (در برابر مشکلات و هوسها،) استقامت کنید؛ و در برابر دشمنان، پایدار باشید و از مرزها (حدود) خود، مراقبت کنید و از (مخالفت فرمان) خدابپرهیزید، باشد که رستگار شوید!

«قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (المائدة، 100)

- بگو پليد و پاك يكسان نيستند هر چند كثرت پليد[ها] تو را به شگفت آورد؛ پس اى خردمندان از خدا پروا كنيد باشد كه رستگار شويد.

● - بنابراین، کسی که امید رشد و قرب الهی و بهشتی شدن دارد، می‌کوشد تا با ارتقای شناخت (معرفت)، ازدیاد ایمان، تقویت تقوا و نیز انجام عمل صالح، و آن هم با اخلاص و فقط برای خدا، در مسیری قرار گیرد که مقصد آن بهشت خداوند منّان می‌باشد.

«قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا» (الکهف، 110)

- بگو من فقط بشری هستم همچون شما (امتيازم اين است كه) به من وحی می‏شود كه معبود شما تنها يكی است، پس هر كس اميد لقای پروردگارش را دارد بايد عمل صالح انجام دهد، و كسی را در عبادت (بندگی) پروردگارش شريك نگرداند.

● - امید به رحمت و مغفرت

رحمت و مغفرت گسترده نیز از وعده‌های خداوند متعال می‌باشد؛ پس مؤمن، ضمن آن که می‌کوشد مرضی او باشد و نیز می‌داند که اولاً هر چه کند، لایق قُرب او و بهشت ابدی خداوند نمی‌باشد و ثانیاً باز هم گناهان، قصورها، تقصیرها و غفلت‌های بسیاری دارد، به رحمت و مغفرت الهی، امید وافر و جدی دارد و باور دارد که او طبق وعده‌اش، تمامی گناهان بنده‌ای که به او رو نماید را یکجا می‌بخشد و پوشش می‌دهد:

«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (الزّمر، 53)

- بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏ روى روا داشته‏‌ايد از رحمت‏ خدا نوميد مشويد، در حقيقت ‏خدا همه گناهان را مى‌‏آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار؛ متشکریم.

پرسش:

نمی‌دانم که بالاخره به بهشت می‌روم یا جهنم؟ هیچ امان نامه‌ای را ندیده‌ام؛ لذا اضطراب شدید دارم. در مطالعاتم دیده‌ام که ابن عربی و امام خمینی خلود در آتش را نفی کرده‌اند.

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/resurrection/12638.html

مرتبط:

فهرست پیوند تمامی مباحث مرتبط با معاد

 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   معاد