پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس- شبهه):

فقط یک قصد و اندیشۀ آلوده، برای ایجاد انحراف در اذهان و عقاید مردم، این چنین خلط مبحث می‌کند و از سوی خودش برای عبادت خداوند سبحان، حکم صادر می‌کند! مگر خداوند متعال، پیامبر، قرآن و امام نفرستاده و خودش نفرموده که چه کاری در چه شرایطی واجب هست یا نیست؟!

برخی چون از یک سو اصلاً خداوند سبحان را نمی‌شناسند و به او ایمانی ندارند، و از سویی دیگر با توحید، اسلام و مسلمانی دشمنی دارند، سریع خود  را در درجۀ اجتهاد قرار می‌دهند و از سوی خودشان رساله‌ای مشتمل بر فتاوای "من درآوردی" منتشر می‌کنند!

هدف اینان، ایجاد شک، شبهه و انحراف است؛ لذا واجبات و حلال‌های خدا را حرام، و محرمات را حلال می‌شمرند! یعنی همان سیاست ابلیس لعین برای به انحراف کشیدن مردم!

در نظر آنان، "عبادت خدا"، هر کاریست به جز "اطاعت از او"! چنان که از این دیرباز شایع کردند که «قلبت پاک باشد، عبادت و اطاعت لازم نیست»!

عبادت

"عبادت"، یک مفهوم عام است و بندگی خداوند متعال در هر کاری را شامل می‌شود. حتی اگر کسی بخوابد تا خستگی او رفع شود و بتواند بهتر و بییشتر عبادت کند و در اطاعت امر بکوشد، همان خوابش نیز عبادت است. چنان که فرمودند: «خواب روزه‌دار عبادت و نفسش ذکر و تسبیح است».

بنابراین، اگر چه مستحب است که مؤمن همیشه با وضو باشد و این وضو آثار، تبعات و برکات فراوانی دارد، اما هیچ کس نگفته که "برای عبادت پروردگار عالم، باید با وضو بود»!

اگر کسی یک صفحه مطلب را برای خدا بخواند، بخواند که شناخت او بیشتر شود، بخواند که وجودش ارتقا یابد و بخواند که بفهمد؛ همان مطالعه‌اش از والاترین عبادت‌هاست و واجب نیست که حتماً وضو هم داشته باشد. چنان که فرمودند:«یک ساعت تفکر، از یک عمر عبادتِ [بی تفکر] بالاتر است»؛ و البته نفرمودند که برای تفکر نیز باید وضو بگیرید. اما به طور حتم، اثر مطالعه با وضو، از مطالعه بدون وضو، بیشتر است، هر کاری آثار وضعی خودش را هم دارد و وضو از عوامل دور کنندۀ شیطان است؛ چنان که وضو گیرنده، به یاد خدا و برای او وضو می‌سازد.

وضو

اما "وضو" که به خودی خود امر مستحبی است و در برخی از موارد "واجب" می‌باشد، امر خداوند متعال در قرآن مجید است؛ آن وقت این معاندان می‌گویند: «وضو لازم نیست»!

طبق فتاوای تمامی فقها، فقط برای شش چیز وضو گرفتن واجب است:

١ـ برای نمازهای واجب غیر از نماز میت؛ 

 ٢ـ برای سجده و تشهد فراموش شده، اگر بین آنها و نماز حدثی از او سر زده مثلاً بول کرده باشد؛ و احتیاط واجب آن است که برای سجده سهو هم وضو بگیرد؛

٣ـ برای طواف واجب خانه کعبه؛

۴ـ اگر نذر یا عهد کرده یا قسم خورده باشد که وضو بگیرد؛

۵ـ اگر نذر کرده باشد که جایی از بدن خود را به خط قرآن برساند.

۶ـ برای آب کشیدن قرآنی که نجس شده یا بیرون آوردن آن از مستراح و مانند آن، در صورتی که مجبور باشد دست یا جای دیگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولی چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بی‌احترامی به قرآن باشد باید بدون اینکه وضو بگیرد، قرآن را از مستراح و مانند آن بیرون آورد، یا اگر نجس شده آب بکشد؛ و در صورت پنجم و ششم بنابر احتیاط واجب اسم پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و ائمه طاهرین علیهم‌السلام و حضرت زهرا علیهاالسلام هم مثل قرآن است.

●- مس نمودن خط قرآن؛یعنی رساندن جایی از بدن به خط قرآن برای ‏ ‏کسی که وضو ندارد،حرام است.ولی اگر قرآن را به زبان فارسی یا به زبان دیگری ‏‎ ‎‏ترجمه کنند مس آن اشکال ندارد.‏

‏‎●- کسی که وضو ندارد،حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی ‏‎ ‎‏نوشته شده باشد مس نماید؛ و همچنین است بنابر احتیاط واجب مس اسم مبارک ‏‎‎‏پیغمبر و امام و حضرت زهرا علیهم السلام.‏

*- آیا عبادت، فقط همین شش مورد است؟!

پاکی اندیشه و قلب

نمی‌توان مفاهیم بلند را با شعر، انشا و شعار بیان داشت! "پاکی اندیشه" یعنی چه و چگونه می‌شود اندیشه را پاک نمود؟! به آدمی "عقل" موهبت شده که به نور علم می‌بیند، و اندیشه اگر به معنای تفکر باشد، کار ذهن است روی معلومات، برای رسیدن و معلوم کردن مجهولات؛ حال خواه تفکر در امر حقی باشد یا امر باطلی!

"عقل" به خودی خود پاک است، چرا که "حجت درونی خداوند است"؛ عقل آلوده نمی‌شود، اما تعطیل و محبوس می‌شود. چنان که امامان علیهم السلام، به عنوان حجت‌های بیرونی خداوند سبحان برای مردمان، معصوم هستند، اما زندانی، شکنجه و شهید شدند.

"اندیشه = تفکر" نیز اگر در راستای شناخت خداوند متعال و قدرت او باشد، و در جهت چگونه بهتر عبادت و اطاعت کردن باشد، "پاک" است؛ و اگر در جهت باطل باشد، اندیشه‌ای مذموم و کثیف می‌باشد.

"قلب= روح= جان" نیز برای فهم و بالتبع ایمان و حبّ و بغض می‌باشد.

"قلب" یا سالم است، و یا مریض می‌شود، و یا حتی می‌میرد. اینها که برای ایجاد انحراف و اعوجاج در افکار، باورها و عمل مردم مسلمان، هر یاوه‌ای را بدون دلیل و سند و منطق منتشر کرده و تبلیغ می‌کنند، قلب‌هایشان مریض شده است و اگر مداوا نکنند، به هلاکت آنها منجر می‌شود:

«فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ» (البقره، 10)

ترجمه: در دلهاى آنان يك نوع بيمارى است؛ خداوند بر بيمارى آنان افزوده؛ و به خاطر دروغهايى كه می‌گفتند، عذاب دردناكى در انتظار آنهاست.

●●● – وضو، تمام عبادت نیست، بلکه فقط یک عمل عبادی است مانند نماز، روزه، حج، صدقه و ...؛ و قبولی و اثر مثبت آن نیز متناسب با ایمان، اخلاص و قصد قرب می‌باشد، چنان که نیت می‌کنیم: «وضو می‌سازیم – نماز می‌خوانیم – روزه می‌گیریم و ... قربة الی الله».

●●● – عبادت خدا، یعنی بندگی او؛ یعنی موضع‌گیری نظری و عملی بر اساس "لا إله الّا الله" در هر حالت و هر امری از شئون و زندگی فردی و اجتماعی – با وضو و یا بی‌وضو.

این عبادت، پس از شناخت، باور، ایمان و محبت به خداوند  سبحان، در اطاعت از فرامین او محقق می‌گردد که آن نیز باید خالصانه باشد و هیچ شرکی [حتی اطاعت از هوای نفس]، آن را آلوده نسازد.  

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان.

پرسش:

لطفا به  این شبهه پاسخ دهید: «برای عبادت وضو لازم نیست، اندیشه‌ها را باید شست»؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/right/11222.html

 

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام