ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: نه فقط شناخت ذات حق تعالی، که از هر حدّ، محدودیت و ماهیتی منزه (سبحان) است، محال می‌باشد، بلکه شناخت هر ذاتی محال می‌باشد؛ اما این دلیل نمی‌شود که شناخت نشانه‌ها (اسما) نیز محال باشد.

دقت شود که هر گونه شناختی، مستلزم احاطه‌ی علمی است، و هیچ راه احاطه، حتی اندک، به خداوند متعال وجود ندارد، اما به نشانه‌ها می‌توان به حد وسع احاطه علمی پیدا کرد.

الف - اگر به شما بگویند: «لطفاً خود را معرفی کنید و بشناسانید»، هر چه که بگویید، نشانه‌های شماست، نه ذات شما. اگر بگویید: من انسان هستم، نشانه‌ی نوعیت شما در خلقت است – اگر بگویید: مرد یا زن هستم، نشانه جنسیت شماست – اگر بگویید: ایرانی، فارسی زبان، مسلمان و ... هستم، همه نشانه‌های شماست. حتی اگر بگویید: من مخلوق و عبد خدا هستم، این نیز نشانه‌ی شماست.

ب – عدم امکان شناخت ذات، دلیل بر عدم امکان نشانه‌ها نمی‌باشد. به عنوان مثال (هر چند مثال ناقص باشد و در مَثَل مناقشه نیست)، شما یک ساختمان، یک خودرو، یک نقاشی یا یک صنعت و یا یک اثر هنری را می‌بینید که تمامی اجزای آن، نشان از مهندس، طراح، سازنده و یا پدید آورنده‌ی آن دارد، اما شخص او را نمی‌شناسید، چه رسد به ذاتش. ولی با دیدن نشانه‌ها (اسم‌ها) به او معرفت پیدا می‌کنید. مثلاً با دیدن بنایی زیبا، می‌فهمید که سازنده، به مهندس یا معماری علم داشته، طراحی می‌دانسته، از توان و قدرت ساخت نیز برخوردار بوده است و هدف از ساخت این بنا نیز معلوم می‌شود که اولاً برای اسکان است و مثلاً برای اطعام نیست و ثانیاً برای چگونه اسکانی است؟ اداری، مسکونی، ورزشی، خدماتی و یا ... .

ج – پس همانگونه که هر چیزی و هر موجودی و هر انسانی را با «اسم‌ها» و نشانه‌هایش می‌شناسیم، خداوند متعال نیز با اسم‌ها و نشانه‌هایش شناخته می‌شود. و البته دقت شود که «اسم = نشانه»، الفاظ و معانی و مفاهیم آنها نیستند، بلکه حتماً و حتماً موجودات خارجی می‌باشند و این الفاظ، اسمِ اسم است. یعنی یک نشانی است برای نشانی دیگر. مثل این که وقتی گفته می‌شود: مادر، پدر، همسر و ...، فقط لفظ نیستند، بلکه پدری و مادری که خود نشانه است، تحقق بیرونی پیدا کرده و برای اشاره به آن، الفاظی با معانی و مفاهیم مربوطه و مورد نظر، وضع شده است. لذا در احادیث تصریح شده است که خداوند متعال اسمای خود را خلق کرده است و اسما یا نشانه‌ها همه مخلوق هستند، برای شناخت او.

اسم‌ها و نشانی‌های برتر:

این نشانه‌ها، برخی کوچک‌تر هستند و برخی بزرگ‌تر و بزرگ‌ترین، چنان چه در دعای شب‌های قدر، می‌خوانیم « اَللّهُمَّ اِنّی اَسئلُکَ بِکِتابِکَ المُنزَلِ وَ ما فیهِ اسمُکَ الاَکبَرُ و اَسماۆُکَ الحُسنی »

یعنی: بار الها! من از تو مسئلت می‌جویم، به کتابی که نازل نموده و آن چه در آن است؛ و در آن اسم اکبر و اسمای حسنای توست.

بدیهی است که این اسم اکبر و اسمای حسنی، الفاظ و معانی معلوم یا مجهول نیستند، بلکه موجود می‌باشند، مشهود می‌باشند، قابل شناخت می‌باشند [و البته هر کسی به اندازه‌ی وسع خودش]، لذا در ادامه به این اسم‌ها اشاره می‌کنیم: بک یا الله، الهی بمحمد، بعلی، به فاطمة، بالحسن، بالحسین و ... علیهم السلام. یعنی اینها همان اسم‌ها و نشانه‌های اکبر و حسنای تو هستند. چرا که اکمل و اشرف مخلوقات تو می‌باشند.

پاسخ دهنده کیست؟

برای معرفی پاسخ دهنده نیز فقط می‌توان به انبوهی از اسم‌ها و نشانه‌ها اشاره نمود و نه ذات او. اما در هر حال، مکرر معروض داشتیم که این پایگاه، برای طرح سؤالات و شبهات و پاسخ آنها به اندازه‌ی وسع و توان می‌باشد. لذا نام پاسخ دهنده، که حسن باشد یا حسین یا مریم، لقب او که آیت‌الله باشد، یا حجت الاسلام یا دکتر و مهندس و ...، هیچ نقشی ندارد، بلکه مخاطب محترم، باید به پاسخ و دلایل نقلی و یا عقلی آن توجه نماید.

از این رو اگر استناد به پاسخ دهنده، ضرورت پیدا کرد، بفرمایید: پایگاه «ایکس – شبهه» چنین پاسخ داده است.

مرتبط:

در مورد اسم اعظم خداوند جل جلاله بگویید. برخی گفته‌اند نقطه ندارد، برخی گفته‌اند ممکن است در دعای جوشن کبیر و یا فلان آیات باشد

چرا هیچ نشانه‌ی مستقیمی از وجود خدا نیست؟ چرا پرسیدن در مورد خدا و وجودش حرام است؟

ما باید خدا را بشناسیم، یا او باید خودش را به ما بشناساند؟

جدید – یادداشت سردبیر:

واتس‌آپ، دامی جدید برای عوامفریبی دینی و مذهبی/ تحقیر و مسخره کردن آیات و احادیث توسط نادان‌ها

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   توحید