پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس -  شبهه): بیندیشیم که هدف چیست و هدایت به سوی آن یعنی چه، که خود به خود قابل رسیدن باشد؟! شما که محصل هستید، چرا خود به خود علم نمی‌آموزید و به مدرسه می‌روید تا از کتاب و معلم علم بیاموزید، چرا درس می‌خوانید و تمرین می‌کنید و ...؟!

حق کدام است و چگونه بدان راه یابیم، خود به خود؟!

"خود به خود" یعنی چه؟! و در عالَم هستی، چه اتفاقی خود به خود رخ می‌دهد که هدایت [به سمت هر هدفی] خود به خود صورت پذیرد؟!

عالَم هستی، خود به خود پدید نیامده است و در آن نیز هیچ اتفاقی خود به خود رخ نمی‌دهد، بلکه این عالَم، علیمانه و حکیمانه خلق شده است و البته رها نیز نشده است، بلکه با ربوبیّت الهی، هدایت تکوینی و تشریعی می‌شود.

بر این عالم، نظمی علیمانه و حکیمانه حاکم است و قوانینی چون "علیّت = علت و معلول" بر آن مستولی می‌باشد و همه چیز را شامل می‌گردد.

بنابراین، نه هیچ گرسنه‌ای خود به خود سیر می‌شود – نه هیچ تشنه‌ای خود به خود سیراب می‌گردد – نه کسی خود به خود بیمار شده و یا بهبود می‌یابد – نه کسی خود به خود رشد روحی، عقلی، علمی، جسمی و بدنی می‌یابد...، بلکه هر چیزی عللی، عواملی، اسبابی و زمینه‌هایی دارد و هر اتفاقی در چارچوب "شرایط فاعلی و قابلی" رخ می‌دهد.

نظم حاکم بر این عالم، از آنجاست که فرمود: برای هر چیزی، اندازه‌های معینی قرار داده‌ام: «إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ – ماییم که هر چیزی را به اندازه [با اندازه‌هایش] خلق کردیم/ القمر، 49»؛ پس نه تنها هیچ امری خارج از اندازه‌هایش نمی‌باشد، بلکه شناخت، رشد علمی، تجربی و ... نیز به خاطر وجود همین اندازه‌های معین و متقن می‌باشد.

"نظام هدایت" نیز منطبق با "نظام خلقت" می‌باشد؛ قوانین و قواعد معینی دارد، اندازه‌هایی دارد، علت و معلول و نظم دارد و ... .

کسی به خودی خود، دانشمند نمی‌شود – اگر کسی را وسط یک بیابان رها کنند، به خودی خود راه نمی‌یابد – اگر هدف برای کسی روشن نشود و نقشۀ راه نیز در اختیارش قرار نگیرد، هرگز به هدف نمی‌رسد.

بنابراین، بر خداوند متعال است که مخلوقاتش را هدایت نماید، چه هدایت تکوینی (در خلقت) و چه هدایت تشریعی که نیاز انسان است. انسانی که به او روح و جسم، و نیز از مواهب عقل، اختیار، اراده و قوۀ انتخاب برخوردار گردیده، لذا یقیناً بر سر دو یا چند راهی‌ها قرار می‌گیرد و باید یکی را انتخاب نماید، نیاز به تعلیم، تربیت، راهنمایی، مربی‌گری و هدایت دارد.

●- ثبت علوم در کتاب‌ها، به تنهایی کسی را دانش‌آموز و دانشمند نمی‌نماید، بلکه کتاب، معلم می‌خواهد – تدریس تئوری شنا یا کوهنوردی، به تنهایی برای گذر از آب‌راه‌ها یا رسیدن به قله‌ها کفایت ندارد، بلکه مربی و راهنما می‌خواهد.

کتاب  خدا نیز به تنهایی سبب شناخت، علم، آگاهی و بصیرت نمی‌شود و صرف کتاب، برای آدم‌سازی، شکوفا نمودن استعدادهای او، رساندش به قله‌ها کمال، کفایت ندارد، بلکه هم معلم لازم است و هم مربی و راهنما، و هم الگو. لذا فرمود:

«كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ» (البقره، 151)

ترجمه: همان طور كه در ميان شما پيامبرى از خودتان فرستاديم كه آيات ما را براى شما مى‌خواند و شما را پاك و پيراسته مى‌گرداند و به شما كتاب و حكمت مى‌آموزد و چيزهايى را كه از پيش نمى‌دانستيد يادتان مى‌دهد.

و نیز فرمود:

«لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا» (الأحزاب، 21)

ترجمه: مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نيكويى بود، براى آنها كه اميد به رحمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مى‌كنند.

چرا که آدمی، برای طی مسیر رشد، کمال و قُرب الی الله، به غیر از علم، کتاب، معلم، مربی و راهنما، به الگو و سرمشق نیز نیاز دارد تا با تبعیت از او راه یابد و به هدف برسد.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

چرا هیچ کس خود به خود هدایت نمی‌شود و اگر بی راهنما (راهنمای حق) باشد، صددرصد سر از کفر و گمراهی در می‌آورد‌؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10919.html

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه