پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

به چند نکتۀ بسیار مهم، باید توجه و دقت شود:

یک – بندگان خدا، چه مؤمن و چه حتی کافر، همه مورد توجه خداوند ارحم الراحمین و بالبتع حجّت او در زمین هستند و نیازی نیست که برای جلب‌ توجه‌شان کاری صورت پذیرد. و البته که به مؤمنان، لطف و عنایت ویژه دارند. چنان که امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام می‌فرمایند: «ما یک لحظه نیز از یاد شما غافل نمی‌شویم»:

«إنّا غَيْرُ مُهْمِلينَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لاناسينَ لِذِكْرِكُمْ، وَلَوْلا ذلِك لَنَزَلَ بِكُمْ الْلَأواءُ وَاصْطَلَمَكُمْ الْأعْداءُ فـَاتّقُوا اللّه َ جَلَّ جَلالُهُ» (بحار الانوار 53: 175)

ترجمه: ما در رعايت حال شما كوتاهى نمى‌كنيم و شما را فراموش نمى‌كنيم، اگر جز اين بود گرفتاريها بر شما فرود مى‌آمد و دشمنان، شما را ريشه كن مى‌كردند؛ پس تقواى خداى بزرگ را پيشۀ خود سازيد.

دو – بنابراین، ما در محضر خدا و حجّت خدا و مورد توجه مستمر و مدام هستیم، منتهی این مائیم که گاه مشغول و گاه به طور کلی غافل می‌شویم. لذا با "ذکر = یاد" قلبی و لفظی، نیّت کار برای خدا، نماز، تلاوت قرآن کریم، دعا .... و هدیۀ امور خیر، این ما هستیم که توجه می‌کنیم، نه این که توجه آنان را جلب نماییم!

سه – خداوند سبحان همیشه حیّ، قیّوم، سمیع، بصیر، خبیر، رازق، رحمان و رحیم است؛ پس وقتی ما یک "یا الله – یا ربّ" می‌گوییم، این ماییم که توجه می‌کنیم. بالتبع حجّت خداوند سبحان نیز اینگونه است و وقتی ما سلامی می‌دهیم، ماییم که روی به جهت ایشان برگردانده و توجهی می‌نماییم.

چهار– تمامی عبادات، احکام، دستورالعمل‌ها، دعاها، توسلات، زیارات و اذکار، و نیز حمد، شکر، استغفار و توبه، برای این است که خودمان توجه کنیم، یعنی جهت خدایی بگیریم، در خط [صراط مستقیم] حرکت کنیم، و وصل شویم تا رشد یافته و به کمال و مقام قُرب برسیم. نماز (صلاة) – صلوات – صله ارحام و ... نیز همان وصل است.

«وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ» (الرّعد، 21)

ترجمه: و آنها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار مي‌دارند؛ و از پروردگارشان مى‌ترسند؛ و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند.

پنج – حتی فایدۀ امور خیری که برای دیگران انجام می‌دهیم، مانند: کمک رسانی – دید و بازدید – انفاق – صدقه ... یا هدیه تلاوت قرآن مجید و زیارات به اموات، ابتدا عاید خودمان می‌شود. قرآن کریم برای زنده‌هاست که بخوانند و بالا روند، و مردگان خرما و حلوا و خورشت قیمه نمی‌خورند، بلکه این خیرات و فواید، نصیب انسان‌های زنده می‌شود و ثوابش به آنان اهدا می‌گردد و می‌رسد.

شش– در قرآن کریم فرمود که خداوند متعال، خودش "شاکر" است، یعنی اجر کسی را ضایع نمی‌کند، «لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ - (آنها اين اعمال صالح را انجام مى‌دهند) تا خداوند اجر و پاداش كامل به آنها دهد و از فضلش بر آنها بيفزايد كه او آمرزنده و شكرگزار است! / فاطر، 30» - لذا از بندگانش خواست که این اخلاق الهی را در خود متجلی کنند و شاکر باشند.

●- بنابراین، خداوند سبحان و بالتبع اهل عصمت صلوات الله علیهم اجمعین، و جمیع اولیاء الله، از کسی عقب نمی‌مانند و به کسی بدهکار نمی‌مانند و به طور حتم و یقین، به توجه بندگان، مسلمانان و شیعیان را در همین دنیا و البته آخرت، پاداش می‌دهند، هر چند که این توجه، خودش عین لطف، کرم، جود و پاداش آنان می‌باشد. این توجهات خودش "شفاعت = با هم بودن" است، و آنان که در دنیا با آنها و از آنها بوده‌اند، در آخرت نیز مورد شفاعت قرار گرفته و با آنان خواهند بود.

●- آیات بسیاری در قرآن مجید، و نیز احادیث بسیاری درباره پاداش‌های دنیوی و اخروی مؤمنان و عاملین به عمل صالح وجود دارد، هم چنان که به پاداش کسانی که با اذکار یاد می‌کنند، صلوات می‌فرستند، از دور یا نزدیک زیارت می‌نمایند، توسل دارند و از روی محبت و مودت‌شان، هدایا می‌فرستند (یا قصد نیابت می‌کند) وجود دارد.

«وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى» (النّجم، 31)

ترجمه: و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا بدكاران را به كيفر كارهاى بدشان برساند و نيكوكاران را در برابر اعمال نيكشان پاداش دهد!

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

آیا هدایای معنوی ما، مثل ختم قرآن و هدیه آن به اهل بیت علیهم السلام، باعث جلب توجه وجبران آنان در آخرت می‌شود؟

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shortanswer/11099.html

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   شفاعت