پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

متأسفانه، همانگونه که برخی گمان دارند به دنیا آمدن امیرالمؤمنین علیه السلام در داخل کعبه، افتخار و شرفی برای ایشان می‌باشد؛ در حالی که برعکس است و این انسان است که مکان شرف می‌بخشد، لذا در زیارات می‌خوانیم: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَنْ شُرِّفَتْ بِهِ مَکَّةُ وَمِنی – سلام بر تو ای کسی که مکه و منا به تو مشرف شدند»، برخی نیز گمان دارند حضرات امامان علیم السلام و بالتبع سایر شهداء، به خاطر شهادت‌شان به آن مقامات رسیده‌اند!

اما چنین نیست، بلکه آنها به خاطر مقاماتشان توفیق جهاد، قتال و شهادت در دنیا را نیز یافته‌اند و اگر شهید نمی‌شدند نیز چیزی از مقامات ایشان کاسته نمی‌شد؛ چنان که بسیاری از انبیای الهی و اولیاء الله نیز به حسب ظاهر شهید (کشته) نشده‌اند؛ چنان که حضرات نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد صلوات الله علیهم اجمعین، هیچ کدام ترور نشدند و یا در میدان خونشان ریخته نشد و به حسب ظاهر شهید نشده‌اند.

●- علت این که سید الشهداء، حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام را فقط صد و نفر همراهی کردند که هفتاد و دو نفر از مردان‌شان و نیز بانوی جوانی به نام «امّ وهب، همسر عبدالله بن عمير كلبي» به شهادت رسیدند، فقط این نبود که مسلمانان مکه، مدینه، حجاز، عراق و شام، از ایمان و ولایت‌پذیری لازم برخوردار نبودند؛ بلکه یکی از علل اصلی این بود که برپایی نهضتی با این عظمت، که تمام اسلام را در یک نیم‌روز و در یک میدان به نمایش بگذارد، اسلام ناب را زنده کند و سبب پویایی‌اش تا ظهور و قیامت گردد، مستلزم حضور و نقش‌آفرینی بزرگان و مقاماتی چون حضرات امام حسین، زینب کبری، ابوالفضل العباس، علی اکبر و ... علیهم السلام بود.

●- "شهادت" به شکل ترور یا در میدان جنگ، نوع مرگ شهداء در این دنیا می‌باشد، اما مقامات آنان بالاتر و والاتر است؛ چنان که در قرآن مجید فرمود: «آنها همیشه زنده‌اند»؛ و این زنده بودن، معانی عمیقی دارد، وگرنه روح هیچ کسی نمی‌میرد و همگان پس از مرگ نیز به حیات خود ادامه می‌دهند.

●- آنانی که اولاً ایمان می‌آورند و ثانیاً در راه خدا "جهاد = تلاش دشمن‌ستیز" می‌کنند، دارای بالاترین درجات نزد خداوند متعال می‌باشند؛ حال چه به حسب ظاهر شهید شوند و چه نشوند:

«الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ»

- آنها كه ايمان آوردند، و هجرت كردند، و با اموال و جانهايشان در راه خدا جهاد نمودند، نزد خداوند متعال، از برترین درجات برخوردارند؛ و آنها پيروز و رستگارند.

«يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُقِيمٌ‌»

- پروردگارشان آنها را به رحمتى از ناحيۀ خود، و رضايت (خويش)، و باغهايى از بهشت بشارت مى‌دهد كه در آن، نعمتهاى جاودانه دارند.

«خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ» (التوبه، 20 تا 22)

- براى هميشه در آن ها جاودانه خواهند بود به يقين نزد خدا مزد و پاداشى بزرگ هست.

●- "جنگ در میدان"، بر بانوان واجب نیست [نه این که حرام است]، اما آیا مقامات بانوانی چون حضرات خدیجه کبری، زینب کبری، فاطمه معصومه و ...، پایین‌تر از شهدای کربلا می‌باشد؟!

●●●- بنابراین، بزرگان برای رسیدن به مقامات، نیازی به شهادت ندارند و پیش از شهادت به آن مقامات و درجات رسیده‌اند؛ و البته شهادت فیض دیگری است که خداوند سبحان به هر کسی که بخواهد [لازم باشد] نصیب می‌گرداند.

آیا شهدایی چون: آیت الله بهشتی، آیت الله مطهری، آیات عظام شهدای محراب، آیت الله مفتح ...، و یا شهدایی چون: حججی، حاج قاسم سلیمانی و ...؛ پس از شهادت به این مقامات و درجات رسیده‌اند؛ یا در همین مقام بودند و مرگ با شهادت نیز نصیب‌شان شد؟!

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما، متشکریم.

پرسش:

آیا حتماً باید واقعه کربلا اتفاق می‌افتاد که امام حسین و یارانشان و حتی مؤمنان به آن مقامات برسند؟

پاسخ (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/shortanswer/11617.html

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه