پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

طبق معمول، مردم را نادان و احمق فرض کرده‌اند! راهپیمایی مسالمت‌آمیز حق مردم است، و آشوب، اغتشاش، آدم‌کُشی، آسیب رساندن به اموال خصوصی و شخصی، ناامن کردن کشور برای مردم، حق هیچ گروهکی نیست! و اینها را نباید «مردم» نامید، چرا که همیشه علیه مردم و مخالف خواست مردم عمل کرده‌اند؛ و مردم خود گواه براین حقیقت می‌باشند، و بارها اعتراض و تنفر خود با آنان را در تظاهرات چند میلیونی، اعلام و اعلان نموده‌اند. اما این جمعیت چند ده میلیونی، هیچ گاه در نظر آنها «مردم» محسوب نشده‌اند، و چند صد نفر و یا شاید دو سه هزار آشوبگر و ضد انقلاب در سراسر کشور را «مردم» نامیده‌اند!

مردم واقعی (اکثریت ملت)، نه تنها نماینده مجلس دارند، بلکه تمامی اعتراضات خود را به سیاست‌ها و یا اقدامات حکومت (مجلس و دولت)، به راحتی در اخبار، گزارشات، رسانۀ ملی، مطبوعات، شبکه‌های مجازی و ... مطرح می‌کنند و نیازی به تظاهرات و راهپیمایی ندارند؛ مگر آن که اعتراض به اصل حکومت باشد، یعنی هدف نهایی، براندازی باشد که بدیهی است که هیچ وزارت کشوری در جهان، برای چنین تظاهراتی مجوز نمی‌دهد؛ و البته همگان می‌دانند که هیچ نظامی، با آشوب و اغتشاش چند صد نفر یا بیشتر در خیابان‌ها، سرنگون و برچیده نمی‌شود؛ بلکه تغییر نظام حکومتی، مستلزم یک رویکرد و خواست همگانی (حداکثری) می‌باشد که یا به صورت قانونی و سیاسی به انجام می‌رسد، یا با تظاهرات اکثریت مردم و سپس انقلاب، و یا با کودتا! و هیچ کدام از این مصادیق، در جمهوری اسلامی ایران، جایگاه و خواستگاهی ندارد.

●- این جوّی است که پس از فروکش کردن نسبی آشوب‌های خیابانی، در فضای مجازی داخل دامن زده شده است و چنان که گویی همگی انسان‌های فرهیخته‌ و قانونمندی می‌باشند و آشوب و اغتشاش آنها مصداق راهپیمایی می‌باشد، می‌گویند: «بله، تظاهرات و راهپیمایی باید طبق مجوز باشد، اما وزارت کشور تا کنون چند مجوز صادر کرده است؟!»

پس، تا اینجا به این که هر گونه تجمع، راهپیمایی و تظاهرات باید طبق مجوز باشد اقرار دارند و حالا پرسش راجع به اخذ مجوز و تعداد مجوزات صادره می‌باشد؛ و البته عدم صدور مجوز، هیچ دلیل منطقی و قانونی برای تظاهرات غیر قانونی نمی‌باشد. درخواست مجوز بدین معنا نیست که یا صادر کنید و یا ما هر کاری که دلمان خواست می‌کنیم!

در تمامی کشورهای جهان، تجمعات باید با اخذ مجوز صورت پذیرد. در بیشتر کشورهای اروپایی، اگر ده نفر در یک خیابان دور هم جمع شوند و قصدشان راهپیمایی و ... نیز نباشد، پلیس برای این تجمع مجوز می‌خواهد و اگر نداشته باشند، سریعاً آنها را متفرق می‌سازد. چنان که در آلمان، حضور بیش از سه میهمان در خانه نیز باید به پلیس اطلاع داده شود!

اگر چه تلاش بسیار گسترده‌ای در فضای مجازی انجام می‌شود تا نام این آشوب و اغتشاش را "راهپیمایی مسالمت‌آمیز" بگذارند و بدین بهانه جنایات خود را توجیه کنند و القا کنند که ما ابتدا برای یک راهپیمایی مسالمت‌آمیز آمده بودیم، اما نیروی انتظامی با ما درگیر شد و ...؛ اما دقت شود که تقاضا و اخذ مجوز، در هر کشوری و از جمله جمهوری اسلامی ایران، قوانین و چارچوب‌هایی دارد.

اصل مشترک در همه این است که متقاضی، چه شخصیت حقیقی باشد یا حقوقی، چه یک شخصیت سیاسی باشد، و یا یک حزب، گروه، انجمن صنفی و یا دانشجویی و ...؛ باید مشخص و معلوم باشد.

این شخصیت حقیقی یا حقوقی، به وزارت کشور رجوع می‌کند و با تعهد نسبت به رعایت قوانین و نیز پذیرش مسئولیت، درخواست مجوز می‌نماید.

در این درخواست، باید هدف از راهپیمایی، شهر و خیابان مورد نظر، محدوده تبلیغات و شعارها و ...، همه معین باشد، و چنین نیست که یک مجوز کلی اخذ شود و سپس در هر کجا، هر کاری که خواستند بکنند!

●- حال، بگویند: «تا کنون چند شخصیت حقیقی یا حقوقی، چند حزب، انجمن، صنف و ...، چنین درخواستی از وزارت کشور نموده‌اند؛ و اگر مخالفت شده، چرا؟!»

●- و دوباره تأکید می‌شود که این آشوب و اغتشاش هدفمند، سازماندهی و مدیریت شده، که هم چنان در این نقطه و آن نقطه ادامه دارد، نه اعتراض به چیزی بود و نه راهپیمایی و آن هم مسالمت‌آمیز!

●- هدف اصلی، به آشوب کشاندن و ناامن کردن کشور برای مردم، براندازی نظام و سپس تجزیه‌طلبی و تقسیم کشور به چندین ایالت می‌باشد؛ و این را همگان می‌فهمند و می‌دانند.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

جمهوری اسلامی تا کنون چند مجوز برای اعتراض به سیاست‌های حکومت صادر کرده است؟ هیچ. آیا راهپیمایی مسالمت آمیز از حقوق شهروندان نیست؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/shortanswer/12094.html

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه