پایگاه پاسخگویی به سؤالات شبهات (ایکس - شبهه):

دین خدا، دین توحید و معاد می‌باشد؛ لذا در این دین، هر گونه پرستشی به غیر از پرستش الله جلّ جلاله، کفر و شرک می‌باشد، حال خواه پرستش بتان باشد [که امروزه به ویژه در هندوستان، چین، ژاپن ... و شرق آسیا] بیش از گذشته رواج دارد - خواه پرستش و بندگی طاغوت‌ها و فرعون‌های زمان باشد - و خواه، نژاد پرستی، وطن پرستی، میهمان پرستی ... و هر پرستش دیگری.

بدیهی است که هر کسی میهن، هموطن، نژاد، زبان، خویشان، نزدیکان، همراهان و میهمانان خود را دوست دارد، اما «دوست داشتن» با «پرستش» متفاوت است و اگر دوست داشتن هر کسی یا هر چیزی، مغایر با «دوست داشتن خدا» باشد یا کسی آنها را ترجیح دهد، همان «شرک» می‌شود. لذا نفرمود که مؤمنان هیچ چیز دیگری را دوست ندارند، بلکه فرمود: «شدت محبّت و محبوب غایی آنها» خداوند سبحان است:

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ» (البقره، 165)

- و برخى از مردم در برابر خدا همانندهايى [براى او] برمى‏ گزينند و آنها را چون دوست داشتن خدا دوست مى‌دارند! ولى كسانى كه ايمان آورده‏‌اند شدت (اوج محبّت و محبوب غایی آنها) خداوند است؛  كسانى كه (با محبوب غایی گرفتن دیگران) به خود ستم نموده‏‌اند، اگر مى‏‌دانستند هنگامى كه عذاب را مشاهده كنند تمام نيرو[ها] از آن خداست و خدا سخت‏ كيفر است.

●- خداوند متعال، در یک آیه، به صراحت بیان نمود که ملاک برتری، فقط و فقط «تقوای الهی» می‌باشد و رنگ‌ها، زبان‌ها، نژاد‌ها و ...، هیچ یک بر دیگری برتری ندارند، چه رسد که به عنوان إله و معبود جعل شوند و مورد پرستش قرار گیرند:

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ» (الحجرات، 13)

- اى مردم ما شما را از مرد و زنى آفريديم و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد؛ در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست؛ بى‏‌ترديد خداوند داناى آگاه است.

اسم‌های بی مسمّا

من فارسم، من تُرکم، من آذری هستم، من سفیدم، من سیاهم، من مردم، من زنم و ...، در حدّ معرفی درست و خوب است، اما برتری جویی به این بهانه‌ها و نیز پرستش نژاد یا جنسیّت و ... به این بهانه‌ها، در نظر هر عقل سلیمی مردود است، چه رسد نزد خداوند سبحان و دین او.

می‌فرماید: «تمامی این چیزهایی که تعریف و ارزشی به حد پرستش قائل شدید، فقط اسم‌ها و الفاظی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‌اید و هیچ حقیقتی ندارند:

«مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» (یوسف علیه السلام، 40)

- اين معبودهائی را كه غير از خدا می‏پرستيد چيزی جز اسمهای (بی مسما) كه شما و پدرانتان آنها را خدا ناميده‌ايد نيستند، خداوند هيچ دليلی برای آن نازل نكرده، است؛ حكم تنها از آن خداست، فرمان داده كه غير از او را نپرستيد، اين است آئين پا بر جا؛ ولی اكثر مردم نمی‏دانند.

    ●●- بنابراین، اگر خداوند سبحان هر پرستشی به غیر از خودش  و هر گونه انحراف نظری یا عملی را اجتناب ناپذیر می‌دانست، امر به توحید و دوری از شرک، طغیان و معصیت نمی‌نمود؛ اما در عین حال، همانگونه که برخی کافر، مشرک؛ بت‌پرست و ... می‌باشند، برخی (مانند بسیاری از امریکایی‌ها و اروپایی‌ها - به ویژه حکومت‌هایشان)، همچنان مانند مردمان قرون وسطی و پیش از آن، «نژاد پرست» می‌باشند و با افتخار بر این رویکرد جاهلانه و متکبرانه اصرار دارند!

 ●●- بنابراین، راه‌کار این است که مردم موحد گردند و هر گونه شرکی را کنار بگذارند - راه کار این است که به جای نفس، عقل را بر مملکت وجود حاکم کنند - راه‌کار این است که جهالت را بزدایند - راه‌کار این است که این تکبر و برتری جویی بی‌منطق را کنار بگذارند - راه‌کار این است که بصیرت داشته باشند و از شیاطین جنّ و انس، پیروی نکنند.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ جهت ارسال به دوستان؛ متشکریم.

پرسش:

از نظر دین اسلام، مسئله نژادپرستی و قوم برتر پنداری چگونه است؟ و آیا راه حلی برای رفع آن داده است یا آن را اجتناب ناپذیر می‌داند؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/shortanswer/12566.html

  

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه