پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

1- بهشت و جهنم؛ مانند دو پایانه، دو مقصد برای دو راه متفاوت و متضاد می‌باشند؛ هر کسی راه جهنم را پیش گیرد، به جهنم می‌رسد و هر کسی راه بهشت را پیش گیرد، به بهشت می‌رسد.

2- انسان، دو بُعد «نظری - اعتقادی» و «عملی» دارد؛ بنابراین ورود به بهشت یا جهنم، مبتنی بر هر دو بُعد می‌باشد.

بهشت، جایگاه «انسان خوب» با «عمل صالح» می‌باشد، و انسان خوب، یعنی انسان مؤمن. لذا شرط اول ورود به بهشت، «ایمان» است - علت نخست و اصلی ورود به جهنم نیز «کفر و شرک» است، لذا همانگونه گناهان مؤمنان و اهل استغفار و توبه بخشوده می‌شود، حتی اعمال خوب کفار و مشرکان حبط (نابود) می‌شود؛ چرا که به علت عدم اعتقاد به توحید و معاد، برای آخرت خود کاری نکرده‌ و نمی‌کنند.

به این دو آیه دقت نمایید:

«وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا» (النساء، 124)

- و کسانی از مردان یا زنان که بخشی از کارهای شایسته را انجام دهند، در حالی که مؤمن باشند، پس اینان وارد بهشت می‌شوند، و به اندازه گودی پشت هسته خرما مورد ستم قرار نمی‌گیرند.

«وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ» (الأعراف، 147)

- و كسانی كه آيات ما و لقای رستاخيز را تكذيب (و انكار) كنند اعمالشان نابود می‌گردد آيا جز آنچه را عمل كرده‌اند جزا داده می‌شوند.

قبول داشتن

قبول داشتن، درجات و مراتبی دارد؛ اگر مقصود «تأیید و تصدیق» باشد، به این مقدار مجوز ورود بهشت نمی‌باشد؛ این کف قبول است که در عقل و فطرت همگان نهادینه شده است، چنان که فرمود: «کفار نیز به این مقدار قبول دارند» و اساساً «کفر»، یعنی: «پوشاندن»، یعنی حقیقت را می‌دانند و می‌پوشانند!

«قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ * سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ» (المؤمنون، 86 و 87 به بعد)

- بگو پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ كيست * خواهند گفت‏ خدا بگو آيا پرهيزگارى نمى‌كنيد؟!

●- اما، وقتی این قبول به مرتبۀ پذیرش و ایمان می‌رسد و در عمل صالح ظهور و بروز می‌یابد، مجوز ورود به بهشت می‌گردد.

مکافات گناهان

بی‌تردید، صرف ایمان نیز برای ورودی به بهشت کفایت ندارد، بلکه عمل صالح لازم است:

«وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا» (النساء، 122)

-  و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏‌اند، به زودى آنان را در بوستانهايى كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درآوريم، هميشه در آن جاودانند؛ وعده خدا راست است و چه كسى در سخن از خدا راستگوتر است.

پس از معرفت  و ایمان، انجام واجبات و دوری از محرمات لازم است. بنابراین، اگر مؤمنی، شیعه و اهل ولایتی، مرتکب گناهان گردید و برای آنها استغفار و توبه ننمود - عذاب‌های دنیوی، عذاب مرگ، عذاب قبر و برزخ نیز او را پاک ننمود و بابت گناهش مورد شفاعت نیز قرار نگرفت، به میزان گناهش در طبقه و مرتبه‌ای از جهنم قرار می‌گیرد تا پاک شود، چرا که بهشت جایگاه پاکان می‌باشد و هیچ آلوده‌ای وارد آن نمی‌شود.

مودّت

فرمود: «بگو: اجر رسالت در مودّت اهل بیتم می‌باشد» و «مودّت» یعنی: ظهور و بروز محبت، در مواضع، گفتار و کردار و محبّت نیز مبتنی بر معرفت (شناخت) می‌باشد.

●- بنابراین، چگونگی و میزان «قبول»، مورد آزمایش قرار می‌گیرد. آن که می‌گوید: «من ولایت امیرالمؤمنین و اهل عصمت علیهم السلام را قبول دارم»؛ در مواضع و عملکردها نشان می‌دهد که تا چه میزان قبول و باور دارد. آیا فقط تا همین حدّ تأیید دارد که امیرالمؤمنین علیه السلام، «ولیّ الله» است؛ یا به این ولایت گردن نهاده، ایشان را سرپرست الهی خود می‌داند و یا محبّت، مودّت، پیروی و اطاعت، خود را تحت سرپرستی او قرار می‌دهد.

مشارکت و هم‌افزایی - لطفاً این پرسش و پاسخ را در راستای «جهاد تبیین»، برای دوستان به اشتراک بگذارید؛ متشکر.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه