«ایکس - شبهه»: متن آیه‌ی مبارکه و ترجمه‌ آن به شرح ذیل است:

«وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً (الفرقان، 63)

ترجمه: بندگان خاص خداى رحمان آن كسانند كه با وقار و با تواضع بر زمين راه مى‏روند و چون جهالت پيشگان، خطابشان كنند سلام [سخن ملايم] گويند.

آیات قبل به تکبر  و تفخر کفار که در ضمن چون جاهلند کافر باقی مانده‌اند اشاره دارد و دز این آیه به صفات مؤمنین که درست نقطه‌ی مقابل آنها هستند اشاره می‌نماید.

مؤمن واقعی،‌ چون علم و ایمان دارد، چون نگاهش به دنیا و اهل دنیا و متاع دنیا ... و هم چنین به آخرت و حیات پس از مرگ متفاوت و واقع‌بینانه است، نه تنها هیچ دلیلی برای تفخر و تکبر به خاطر علم، ایمان، مقام، ثروت و قدرت بیشتر بر دیگران نمی‌یابد، بلکه می‌داند که عالم محضر خداست و هر فضیلتی به او داده شده است،‌ باید اسباب و وسائل رشد بیشتر قرار گیرند و نه اسباب تفخر و تکبر. لذا مشی و زندگی او (راه رفتن در زمین) متواضعانه است و با جاهل نیز جدل نمی‌کند، بلکه ضمن آن که به آرامی از او و خطا یا اهانتش می‌گذرد، برایش امید سلامت فکر و عمل و ایمان دارد.

خود بزرگ‌بینی، خود ابر قدرت بینی، بی‌احترام به دیگران، تضییع حقوق دیگران، دستبرد و چپاول اموال دیگران، ظلم به دیگران، مباح دانستن جان و مال دیگران و ...، همه نمودهای تکبر کفار است که در مؤمنین وجود ندارد.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه