پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): در این مقوله، چند نکته‌ی مهم و قابل توجه وجود دارد:

یک – چنین نیست که شخصیت‌های علمی نزد بیشتر مردم محبوبیت نداشته باشند؛ بلکه همگان یک شخصیت علمی یا فرهیخته را می‌پسندند و دوست دارند.

دو – اذهان عمومی هیچ گاه جایگاه و علاقه به شخصیت‌های علمی و نخبگان را با علاقه به یک بازیگر، خواننده یا فوتبالیست، مقایسه نمی‌کنند، چرا که از سنخ هم نمی‌بینند. آیا کسی در دنیا افلاطون، ارسطو، انیشتاین یا سایر دانشمندان را با خواننده‌ها، هنرپیشه‌ها و ورزشکاران مقایسه می‌نماید؟ یا این گروه را والامقام‌تر از آن گروه می‌داند؟!

سه – اما مسئله‌ی "الگوپذیری" مقوله دیگری است که آن نیز علل گوناگونی دارد. به عنوان مثال:

 1/3 – دور شدن از حیات معقول و خودنشناسی؛

2/3 – نشناختن الگوی برتر؛

3/3 – ناآگاهی و بی‌بصیرتی و بالتبع ظاهر بینی (موفقیت دیدن معروف شدن به هر قیمتی)؛

3/3 – خودناباوری و ناامیدی از خود در رشد و کمال حقیقی؛ (به راحتی نمی‌توان فاضل، با اخلاق و دانشمند شد، اما هنرپیشه و خواننده و ورزشکار شدن، برای کسی دور از انتظار نمی‌باشد).

4/3 – تنبلی از رسیدن به کمالی که زحمت دارد (مثل تحصیل علم، کار و تلاش، خودسازی و ...)؛

5/3 – و اصل مهم‌ دیگر که عبارت است از «تبلیغات».

بیشترین دریافت آدمی از راه چشم و گوش است؛ پس هنگامی که شبانه روز برای اصنافی چون هنرپیشگان، خوانندگان و فوتبالیست‌ها تبلیغ می‌شود، آنان را انسان‌های بزرگ، رشد یافته، متعالی، مشهور و محبوب جلوه می‌دهند، بدیهی است کسی که می‌خواهد خوب باشد، اما خوبی را نمی‌شناسد، آنها را الگو قرار می‌دهد.

در همین صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، فرقی ندارد که ایام معمولی باشد یا عید یا عزا؛ تقریباً شبی نیست که برنامه‌های گوناگونی درباره فوتبال، بازیگری و خوانندگی پخش نشود! وقتی در مناسبتی که باید در آن از اسلام، قرآن و امام علیه السلام یاد شود، نوازنده‌ای را می‌آورند که از دوتار و سه‌تار بگوید؛ یا بازیگری را می‌آورند که از سوابقش بگوید ...، وقتی وسط یک بحث قرآنی، علمی، فلسفی، اخلاقی و ... و مصاحبه با یک دانشمندی، مجری می‌گوید: «اجازه دهید فاصله‌ای بگیریم و به اتاق فرمای سری بزنیم» و اتاق فرمان برایمان موسیقی پخش می‌کند و ...! دیگر چه انتظاری می‌رود؟!

حتی اگر به پرسش مجریان از این چهره‌ها نیز دقت کنید، غالباً هدفدار و در راستای آموزه‌ها و الگوسازی‌های نادرست می‌باشد، تا آنجا که با وقاحت از هنرپیشه‌ی زن و متأهل می‌پرسند: «آیا قبل از ازدواج نیز عاشق کسی بوده‌ای؟!» تا او با خنده و وقیحانه بگوید: «بله» و همه بخندند و برایش دست بزنند؟!

نکته:

در هر حال، انسان عاقل، در تعریف خود، عالم هستی، عاقبت و بالتبع الگوپذیری دقت می‌نماید و انسان غافل، جاهل و عوام، به خاطر همان امیال نفسانی خودش، الگوهای دیگری را مطلوب می‌بیند. لذا فرمود: رسول خدا (انسان کامل) صلوات الله علیه و آله، برای کسی الگوست که جهان‌بینی الهی اسلامی دارد، امید به تعالی در محضر الهی دارد؛ قطعاً دیگران او را الگو نخواهند گرفت.

« لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ » (الأحزاب، 21)

ترجمه: مسلّماً برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود، برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می‌کنند.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   علم