بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ» (البقره، 208)

- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد همگى به اسلام (صلح، سازش و آشتی اسلامی) درآييد! و از گامهاى شيطان، پيروى نكنيد؛ كه او دشمن آشكار شماست.

***

●- نکتۀ اول، ابتدا باید به مخاطب «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» توجه ویژه نمود.

تمامی تعالیم تربیتی خداوند متعال، به بندگان مؤمنش می‌باشد، چرا که دیگران حتی او را نشناخته و به او ایمان نیاورده‌اند، چه رسد به این که رشد و کمالی در جهت قُرب بیشتر به او در دنیا و آخرت را خواهان باشند! مضافاً بر این که دیگران از او اطاعت نمی‌کنند، اما مؤمنان خود را ملزم و مشتاق به اطاعت می‌دانند.

بنابراین، مؤمنان نیز باید بدانند که آن چه خداوند سبحان امر و نهی نموده، صرفاً یک نصیحت خیرخواهانه نیست؛ بلکه دستور العمل‌هایی هست که حتماً باید رعایت شود و به اجرا درآید، تا فرد و جامعه، به سعادت دنیوی و اخروی برسند.

●- نکتۀ دوم، دستور به «ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ» می‌باشد که بسیاری آن را به صلح، سازش و دوستی برگردان (ترجمه) نموده‌اند؛ اما این کلمات هر کدام معادل خود را در زبان عربی دارند، پس در استفاده از واژۀ "السِّلم" مقصود دیگری لحاظ شده است.

"سِلم"، همان اسلام و تسلیم امر خداوند متعال شدن است.

انسان و جامعه، می‌توانند به هر شکلی، به هر قیمتی و با هر نتایجی، با دیگران تعامل، صلح، دوستی و آشتی داشته باشد؛ اما خداوند علیم و حکیم، هرگز به چنین صلح و سازش ذلت‌بار و منحرف کننده‌ای توصیه و تأکید نمی‌نماید. مگر می‌شود با شیاطین جنّ و انس - دشمن خدا و اسلام - دشمن مسلمانان و مردم - و با مستکبرانر، ظالمان و اهل فسق و فساد، صلح و دوستی و سازش داشت؟!

بنابراین فرمود: «داخل در سِلم شوید»، یعنی: به اسلام بگروید و در چارچوب اسلامی، با یکدیگر صلح و دوستی سلامت‌افزا داشته باشید.

●- نکتۀ سوم، تأکید بر "كَافَّةً" می‌باشد، یعنی: "همگی"؛ چرا که اسلام، ایمان، صلح و دوستی، یک کار جمعی می‌باشد و به تنهایی نه فقط نتیجه ندارد، بلکه انجامش ممکن نمی‌باشد.

پیامبرانِ اقوامی چون: نوح، عاد، ثمود و ...، همه به تنهای مؤمن و متقی بودند، همه را به توحید و معاد و "سِلم" دعوت می‌نمودند، اما چون مردم نپذیرفتند، به عذاب الهی گرفتار شدند.

امروزه بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان در جهان زندگی می‌کنند، اما آیا همه با هم، در چارچوب اسلامی صلح و دوستی دارند؟! اگر همه مسلمان هستند، پس این همه اختلاف و حتی جنگ و خونریزی بین آنها برای چیست؟!

بنابراین، داخل شدن در اسلام و صلح و دوستی اسلامی، باید همگانی باشد، چنان که در آیۀ اعتصام فرمود: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا - همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و متفرق نگردید/ آل عمران، 103»

●- نکتۀ چهارم، «وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ» می‌باشد؛ یعنی: «عدم تبعیت از خط شیطان، اقدام شیطان، گام شیطان، وسوسه شیطان، وعده و وعید شیطان»؛ حال خواه این شیطان از گروه جنّیان باشد یا انسان‌ها.

بدیهی است که آدمی، از هر کسی، هر خطی، هر حرکتی، هر جهتی و هر اقدامی تبعیت نماید، به مقصد همان می‌رسد؛ پس تبعیت از شیطان مطرود، ملعون و جهنمی، آدمی را از مسیر انسانیت و عبودیت خداوند سبحان خارج نموده و با شیاطین جنّ و انس همسو، همراه و محشور می‌نماید و به جهنم می‌کشاند.

●- نکتۀ پنجم، معرفی شیطان و دشمن شناسی است که «إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ». می‌فرماید: «به درستی که او برای شما، دشمنی آشکار است»، یعنی دشمنی‌اش پنهان نیست، کاملاً و به وضوح مشخص است؛ لذا انسان عاقل و مؤمن، از دشمن خود تبعیت نمی‌کند؛ حال خواه این شیاطین (دشمنان)، همان "شیطان بزرگ - امریکا" و نظامات سلطه باشند، خواه متحدان، تابعین و نوکران آنها، و خواه وسوسه‌های شیطانی در امور شخصی.

مشارکت و هم‌افزایی - موضوع و نشانی پیوند متن، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

موضوع:

اخلاق از قرآن مجید - 53 / دستور العمل برای نجات، رشد و سعادت فرد و جامعه

متن (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/Al-Baqarah/11893.html

 

 

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره بقره