مؤمنان برادر يكديگرند؛ پس دو برادر خود را صلح و آشتى دهيد و تقواى الهى پيشه كنيد، باشد كه مشمول رحمت او شويد!

***

صلح، سازش و آشتی دادن، هنگامی است که اختلاف، کدورت، قهر یا دعوایی رخ داده باشد؛ و خطاب نمودن به مؤمنان در امر سازش دادن بین برادران ایمانی (که به مجموع خواهران و برادران، همان برادران گفته می‌شود)؛ حاکی از آن است که بین آنها نیز چنین اختلافاتی رخ می‌دهد؛ چرا هیچ کدام در برابر نادانی، هوای نفس و منیّت، عصمت ندارند و از وساوس شیاطین جنّ و انس، فتنه‌گران و اختلاف افکنان، در امان نمی‌باشند.

حال اگر ببینید بین دو مؤمنی که می‌شناسید، اختلاف و کدورتی پیش آمده، موضع‌گیری (اخلاق) شما در این موضوع چگونه است؟ آیا اصلاً توجه نمی‌کنید؟! آیا بی‌تفاوت از کنارشان می‌گذرید؟! آیا به اختلاف دامن می‌زنید؟! آیا طرف آن که نزدیک‌تر است، بیشتر دوستش دارید و یا حمایت او به نفع شما می‌باشد را می‌گیرید؟!

اینها هیچ کدام "اخلاق" مؤمن نیستند؛ بلکه مؤمن، هر دو طرف را، نه فقط برادر دینی، بلکه برادر ایمانی خود می‌داند، هر دو را از خانواده‌ی خود می‌بیند؛ لذا نهایت سعی خود را می‌نماید که میان آنان "صلح" ایجاد کند و البته در این امر، تقوا را پیشه می‌کند؛ به ظلم داوری نمی‌کند و برای رسیدن به مقصود، متوسل به گناهان گوناگون نمی‌گردد.

این "اخلاق" یا همان موضع‌گیری مؤمن، هنگام مشاهده‌ی اختلاف، بین دو مؤمن می‌باشد؛ و حال شما این اخلاق را تعمیم به یک جامعه اسلامی و ایمانی دهید و آن را در سطح امت اسلامی گسترش دهید؛ آیا دیگر هیچ اختلافی که منجر به کدورت، قهر و دعوا شود، بین مسلمانان باقی می‌ماند؟! آیا دیگر به بهانه‌های گوناگون، به جان هم می‌افتند؟! آیا دشمنان اسلام و مسلمین، منافقان، فتنه‌گران و خنّاس‌هایی چون امریکا، انگلیس و صهیونیسم بین الملل، می‌توانند در آتش اختلاف آنان بدمند و شعله‌ورترش نمایند تا خون یکدیگر را بریزند و یا علیه یکدیگر موضع بگیرند؟!

هرگز چنین نخواهد شد، چرا که هر گاه اختلافی رخ دهد، سایر مؤمنان میانجیگری می‌کنند و بین آنها صلح برقرار می‌کنند تا حلقات این زنجیره‌ی قدرتمند که متصل به "حبل الله" است، نگسلد.

 

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره حجرات