پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

1-    خلط مبحث می‌کنند! پاک شدن، چه ربطی به "فضیلت" دارد؟! بله "پاک" نسبت به "ناپاک" فضیلت دارد، چه پاک ظاهری و چه باطنی. 

2-   ما (شیعان)، نه تنها بُخلی نداریم، بلکه به غیر از اهل عصمت علیهم السلام، اشخاص بسیاری را پاک و برخوردار از فضایل گوناگون می‌دانیم؛ اما تفاوت این است که نه مبتنی بر خوشامدهای خود، هر کسی را  برخوردار از "فضیلت" می‌دانیم و نه آیات قرآن مجید را تفسیر و تأویل به رأی نمی‌نماییم.

این که شیعه‌ها چه می‌گویند و یا سنّی‌ها چه می‌گویند، هیچ اعتباری ندارد، مگر پس از استدلال عقلی و علمی و نیز استناد به آیات قرآن کریم و احادیث معتبر (البته بدون تفسیر به رأی).

الف - برخی از سنّی‌ها، برای خودشان و از روی خوش‌آمد و میل‌شان، برای خودشان یک گروه ده نفری به نام "عَشرۀ مُبَشره – ده نفری که به آنان بشارت بهشت داده شده"، ساختند و برای این گروه حدیث نیز جعل کردند! این حدیث را سال‌ها پس رحلت جعل کردند و به ایشان نسبت دادند، و البته تمامی این ده نفر نیز از دنیا رفته بودند؛ و خداوند متعال اهل بهشت را توصیف نموده است، اما به کسی در قید حیاتش، مژده بهشت نداده و بهشت را  برایش تضمین ننموده است، چرا که ممکن است برگردد و همه چیز را خراب کند! عاقبت به خیری شرط است، به قول امام خمینی رحمة الله علیه: «ملاک حال فعلی افراد است». چنان که بسیاری از مهاجرین و انصار، چپ کردند!

در این حدیث جعلی، هم از ابوبکر، عمر، عثمان، علی، طلحه، زبیر و حتی سعد بن وقاص نام آورده شده و هم مترادف و در یک سطح بیان شده‌اند! اما آدمی عقل و علم هم دارد، لذا اگر صد حدیث جعل کنند، پذیرفته نیست؛ چنان که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «اگر از من حدیثی به شما نقل شده که با عقل و وحی منافات داشت، به سینه دیوار بزنید و نپذیرید».

ب – اثر اینگونه گروه‌سازی و حدیث‌سازی‌ها، توجیه خطاها و تطهیر خطاکاران نیست، بلکه مسخره کردن اصل اسلام و بزرگان دین است؛ که ما اینها را کار کفار و یهود می‌شماریم.

امروزه یک نوجوانی که فقط کمی مطالعه داشته باشد، می‌تواند بپرسد که «آیا این اشخاص خودشان نمی‌دانستند که "عَشرۀ مُبَشره" و همگی به بهشت وعده داده شده‌اند، پس چرا برخی از آنها عهد خود با پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را شکستند – حکومت را غصب کردند – فدک را مصادره کردند – و با هم جنگیدند»؟!

اصحاب

اختلاف اساسی از همین‌جا شروع می‌شود که "اصحاب کیانند؟!" آنها برای توجیه، تطهیر و فرار رو به جلو، می‌گویند: «هر کسی که در عصر رسول الله صلوات الله علیه و آله می‌زیسته و با ایشان صحبت کرده، جزو اصحاب است»! اما شیعیان این تعریف را قبول ندارند و می‌گویند: کفار، مشرکان، یهودیان، ظالمان و جنایتکاران بسیاری معاصر بودند و با ایشان صحبت می‌کردند، آیا همه اصحاب قلمداد می‌شوند؟!

خداوند متعال در قرآن کریم، تعاریف متعددی از "اصحاب واقعی" ایفاد نموده تا هر گاه کسی خواست بداند و تفسیر کند و یا دو گروه در تعریف با هم اختلاف کردند، به قرآن کریم رجوع کند.

«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ...» (الفتح، 29)

ترجمه: محمّد (صلوات علیه و آله) فرستاده خداست؛ و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند ... .

آیا آن چه در صدر اسلام، به ویژه بر بستر احتضار ایشان و پس از رحلت واقع شد، مصداق «رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ» بود. آیا امیرالمؤمنین و فاطمه زهراء علیهما السلام خودی نبودند، یا آن که خیر، بلکه دشمنان ایشان مؤمن و صحابه نبودند؟!

فرمود: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ – و ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر آن که باذن الله، اطاعت شود / النساء، 64»؛ نه این که در زمان حیاتش و بر بالینش بگویند: «هذیان می‌گوید»! و فرمود:

«وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» (الرّعد،25)

ترجمه: آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‌شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده قطع مى‌كنند، و در روى زمين فساد مى‌نمايند، لعنت براى آنهاست؛ و بدى (و مجازات) سراى آخرت!

فضیلت:

نه کسی با رأی اکثریت یک شورایی مثل سقیفه و یا یک مجلس بزرگ‌تر، معصوم می‌شود – و نه کسی به انتخاب مردم، عالم و دانشمند می‌گردند – و نه کسی با شعار و هورا کشیدن طرفداران، صاحب فضل می‌گردد؛ بلکه "فضیلت"، یعنی "برتری".

بنابراین، ما که بخیل نیستیم، "فضیلت‌ها –برتری‌های" هر کسی را که صاحب فضیلتش می‌دانند، بر شمرند. مانند برتری در عقل، ایمان، تقوا، بصیرت، علم، اخلاق، شجاعت ... و سایر کمالات؛ نسبت به عموم مردم و به ویژه نسبت به اهل عصمت علیهم السلام! اما آن چه در مستندات تاریخی شیعه، سنّی و غیر مسلمان آمده، حاکی از آن است که بسیاری از آنان که برخی آنها را صاحب فضیلت، حتی نسبت به اهل بیت علیهم السلام می‌شناسد؛ ابتدا کافر، مشرک و فرزند کُش بودند و سپس نیز تسلیم شدند (اسلام آوردند)، اما نه تنها هیچ گاه ایمان نیاوردند و علمی نیاموختند و عمل نکردند، بلکه به محض رحلت، به عقب و سنت‌های جاهلی بازگشتند و مرتعج شدند، و البته بسیار هم ظلم کردند. ظلم‌های بزرگی که هنوز آثار شومش در میان مسلمانان باقی است! و خداوند متعال پیش از رحلت، با کلام وحی، نسبت به چنین رویکرد ارتجاعی، هشدار داده بود:

«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ» (آل‌عمران،  144)

ترجمه: محمد (ص) فقط فرستادۀ خداست؛ و پيش از او، فرستادگان ديگرى نيز بودند؛ آيا اگر او بميرد و يا كشته شود، شما به عقب برمى گرديد؟ (و اسلام را رها كرده به دوران جاهليّت و كفر بازگشت خواهيد نمود؟!) و هر كس به عقب باز گردد، هرگز به خدا ضررى نمى‌زند؛ و خداوند بزودى شاكران (و استقامت كنندگان) را پاداش خواهد داد.

سوره انفال، آیه 11:

«إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَيُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ» (الأنفال، 11)

ترجمه: و (ياد آوريد) هنگامى را كه خواب سبكى كه مايۀ آرامش از سوى خدا بود، شما را فراگرفت؛ و آبى از آسمان برايتان فرستاد، تا شما را با آن پاك كند؛ و پليدى شيطان را از شما دور سازد؛ و دلهايتان را محكم، و گامها را با آن استوار دارد!

ما که نفهمیدیم مضمون این آیه، چه ربطی به "فضیلت" داشتن این و آن و اصحاب دارد؟!

●- یک پاکی ظاهر (بدن) داریم، و یک پاکی باطن داریم. خداوند متعال (در جنگی)، بارانی می‌فرستد که سبب تمیز کردن دست و پا و پاکی ظاهر (بدن) می‌شود، اما یک آبی هم از آسمان می‌فرستد که پلیدی شیطان را دور می‌کند، دلها را مرتبط و محکم می‌نماید و گام‌ها را استوار می‌سازد.

بدیهی است که بارانی که از ابرها در آسمان فرو می‌ریزد، نه شیطان را دور می‌کند، نه دلها را مرتبط و محکم می‌سازد و نه گام‌ها استوار می‌سازد تا نلرزند و نغلزند. پس باید مطالعه کنند، بیندیشند، به شأن نزول و حدیث و ... مراجعه کنند تا بفهمند حقیقت این آب چیست و مصداقش کدام است؟

ما می‌دانیم که "ماء معین  = آب روشن"، امام در هر زمانی می‌باشد؛ اما آنها خود مطالعه کنند.

●- در قرآن مجید، همان گونه که به تطهیر اهل عصمت علیهم السلام تصریح شده است، به تطهیر و عصمت (محافظت) همه بندگان مؤمن خدا تصریح شده است: «يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ – خدا  می‌خواهد شما را پاک گرداند»؛ بنابراین، امکان تطهیر و عصمت برای همه وجود دارد و هر کسی را که قدر بداند و تقوا پییشه کند، شامل می‌گردد، منتهی شدت و ضعف درجه دارد و "فضیلت" یعنی "برتری"، نه صرفاً برخورداری از چند ویژگی خثبت که در همگان یافت می‌شود:

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله:

«مَعاشِرَالنّاسِ، فَضِّلُوا عَلِیّاً فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدی مِنْ ذَکَرٍ و أُنْثی ما أَنْزَلَ الله الرِّزْقَ وَبَقِی الْخَلْقُ * مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ، مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَی قَوْلی هذا وَلَمْ یُوافِقْهُ» (خطبه غدیر خم)

ترجمه: ای مردم! عل را برتر دانید؛ که او برترین مردمان از مرد و زن پس از من است؛ تا آن هنگام که آفریدگان پایدارند و روزی شان فرود آید * دور دورباد از رحمت الهی و خشم خشم باد بر آن که این گفته مرا نپذیرد و با من سازگار نباشد!

مشارکت و هم‌افزای (پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

برخی از سنّی‌ها می‌گویند: «به استناد "انفال، 11)، صحابه نیز پاک شده‌اند، بنابراین ما نمی‌توانیم فقط اهل بیت (ع) را برخوردار از فضیلت بدانیم؟

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10760.html

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

   

  

      

کلمات کلیدی:  گوناگون   امامت   سوره انفال