نماز – نگاهی دوباره به معراج مؤمن – 8/ قرائت –    الحمد لله

شکر در مقابل نعمت است، اما "حمد"، ثنا و ستایش است. انسان وقتی عظمت و زیبایی (مادی و معنوی)  را می‌بیند، ستایش می‌کند. خلقت همه زیباست و تجلی زیبا "جمیل" است، و این زیبایی نیز حد و حصری ندارد. انسان نیز فطرتاً عاشق جمال و جمیل است، پس "حمد = ستایش" می‌کند. اما چگونه حمد و ستایش کند که در خور او باشد، مگر انسان به تمامی خلقت و اسم جمال الهی اشراف دارد؟ خیر. پس نمی‌تواند حمدی در خور داشته باشد، پس باید او را چنان حمد کرد که خودش تعلیم کرده است و فرمود بگویید: "الحمد لله".  یعنی هر چه حمد است، هر چه ستایش است، هر چه ثنا است، بر می‌گردد به «الله جلّ جلاله» که خالق همه چیز است. پس حمد مخصوص  الله جل جلاله است. «علامه طباطبایی رحمة الله علیه: هيچ حمدى از هيچ حامدى در برابر هيچ امرى محمود سر نمى ‏زند مگر آنكه در حقيقت حمد خدا است، براى آنكه آن جميلى كه حمد و ستايش حامد متوجه آنست فعل خدا است، و او ايجادش كرده، پس جنس حمد و همه آن از آن خدا است.»

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   نماز