پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): جای شبهه ندارد و تحلیل خاصی هم لازم ندارد، جز آن که گفته شود: «بدیهی است که شخص صادق و متقی، "دروغ" نمی‌گوید، آن هم به خداوند علیم و سبحان، چه رسد به شخصیت والایی چون "ولیّ فقیه"».

●- در عبادات و به ویژه نماز دقت کنیم که اولاً "مخاطب" ما خداوند آگاه به ظاهر و باطن ما می‌باشد، نه خبرنگاران، رسانه‌ها، تحلیل‌گران، طرفداران احزاب ... و به طور کلی دیگران. و ثانیاً همیشه باید از دروغ و سخن ناصواب (نادرست) پرهیز نمود، به ویژه وقتی با خداوند متعال سخن می‌گوییم.

●- حال گاه در عبادتی، بیان امری "واجب" شده است و البته حکمت هم دارد. دست کم این است که می‌فرماید: این نکته‌ی مهم را به خودت یادآوری و القا کن، تا بدانی باید اینگونه باشی، و دائم خودت را با آن بسنج؛ مانند « إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ » که دست کم روزانه ده‌بار در نمازهای یومیه تکرار می‌کنیم و حال آن که معلوم نیست چقدر صادقانه باشد؟ ولی معلوم است که باید اینگونه باشیم، ولی در تمامی عبادات و اذکار چنین نیست.

●- اما در جمله‌ی « اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا – خداوندا ما جز خوبی از او نمی‌دانیم»، چندین نکته‌ی مهم وجود دارد:

یک – مخاطب خداوند است (اللَّهُمَّ) و موضوع اقراری نزد او، راجع به اطلاعات خود و دیگران، از شخص میت می‌باشد. یعنی نمازگذار با بیان این جمله، به خداوند سبحان، از علم خود نسبت به دیگران خبر می‌دهد و یا به تعبیر بهتر آن که: در محضر حق، اقرار نموده و شهادت می‌دهد.

دو – پس موضوع اقرار، خبر از علم و آگاهی خود نسبت به میت است و نه فقط دیدن [که مثلاً بگوید من جز خوبی ندیدم]، بلکه می‌گوید « إِنَّا لَا نَعْلَمُ – ما خبر و علمی نداریم». ممکن است شخص شما، به جز خوبی و خیر ندیده باشید، اما به بدی‌های او نیز علم داشته باشید و از آن چه در خفا و آشکار انجام داده است، با خبر بوده باشید.

●- این خبر، نه دعاست و نه بدگویی یا مدح دیگران. بلکه خبر از "علم و آگاهی خود نسبت به شخص میت است"؛ بنابراین وقتی کسی به مجموعه‌ایی از نقاط قوت و ضعف، خوبی و بدی، و خیر و شرّ کسی علم و آگاهی دارد، اگر بگوید: « إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا »، دروغ گفته است.

سه - اگر چه جمعی در نماز میت شرکت می‌کنند، اما این نماز به جماعت اقامه نمی‌شود، یعنی هر کس باید خودش بخواند. اما در عین حال، همگان سخن امام جماعت را تکرار می‌کنند، لذا وقتی امام جماعت می‌گوید: « إِنَّا = ما» - بنابراین، همه می‌گویند: «ما به جز خیر نسبت به او علم و آگاهی نداریم»، پس جمعیتی با تأسی به خداوند علیم دروغ می‌گویند!

نکته:

تردیدی نیست که اطرافیان هر کسی، کم و بیش نسبت به نقاط ضعف و قوت میت خبر دارند؛ پس جا دارد که سؤال شود: پس اصلاً این جمله برای چه در نماز میت قرار داده شده است؟!

نکته اینجاست که خداوند رحمان و رحیم می‌فرماید: اگر چهل مؤمن به خوبی کسی شهادت دهند، من به احترام آنها او را می‌بخشم (چرا که معلوم می‌شود اگر چه ضعف‌ها و بدی‌هایی داشته که من (خدا) به آنها آگاهم، اما سعی کرده که هیچ گاه به بدی تظاهر نکند و گناه علنی انجام ندهد، ظلم و بی‌عدالتی را رواج ندهد و ...). اما تردیدی نیست که این امر بیشتر در مورد امور شخصی افراد می‌باشد.

●- در این بیان، از یک سو به مسلمانان یاد می‌دهد که روی رفتارهای شخصی دیگران زوم نکنید، در احوال شخصی آنها تجسس ننمایید، با بدبینی به هم نگاه نکنید، نسبت به یکدیگر «رُحماء بَینَهُم» نه تنها بدی‌های مؤمن را بپوشانید و بگذرید، بلکه اصلاً به خاطر نیز نسپارید. وقتی دیدید آن مرحوم در مجموع "خیر" بوده است، گواهی خیر به او بدهید.

●- اما، در خصوص "حق الناس" و یا خدایی ناکرده گناهان، ضررها و خسارات اجتماعی که صدق نمی‌کند.

وقتی کسی اعتماد مردم را جلب کرد، به مقامی رسید، مسئولیتی بر عهده گرفت و بالتبع هر تصمیم، سخن و مواضعش اثر گذار شد و هر عملکردش در احوال دنیا و آخرت مردمان نقش‌آفرین شد، دیگر باید خیلی مراقب باشد؛ کار سخت است. و البته اگر مواضع و عملکردهای بسیار واضح و روشنی داشت که ضرر و زیان ببارآورده، می‌توان از او گذشت و یا برایش طلب غفران نمود، اما دیگر نمی‌توان گفت: « إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا ». این یک دروغ آشکار می‌شود.

●- نماز میت، مصاحبه و گزارش خبری نیست که برخی بنا به مصالح و یا حتی منافعی، هر چه دلشان می‌خواهد بگویند تا مردم بشنوند، بلکه اقرار و اذعانی است نزد خداوند علیم.

●- این همان نکته‌ی مهمی است که مقام معظم رهبری، در بخش آخر پیام تسلیت، به تمامی مسئولان متذکر گردیدند:

« اکنون این مبارز کهنسال در محضر محاسبه‌ی الهی با پرونده‌ئی مشحون از تلاش و فعالیت گوناگون قرار دارد، و این سرنوشت همه‌ی ما مسئولان جمهوری اسلامی است. »

بدیهی است که مقصود این نیست که آن مرحوم مستقیم به بهشت رفته و در جوار اهل عصمت علیهم السلام و « فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ - / القمر، 55» جای گرفته است؛ و سرنوشت تمامی مسئولان جمهوری اسلامی ایران نیز همین است! بلکه تذکار می‌دهند که باید مراقب باشید، در محضر حق هستید، و خداوند متعال نه با کسی فامیل‌بازی دارد و نه منفعل شعارهای این و آن می‌گردد. بلکه این عمر کوتاه است و به زودی همگان و از جمله مسئولان، باید پاسخگوی پرونده‌ی قطور خود باشند. چنان که فرمود: « وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ – (خداوند در محشر می‌فرماید: آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند! / القمر، 55» یعنی مورد سؤال واقع می‌شوند و باید پاسخگو باشند.

مرتبط:

نامه سرگشاده، خدمت برخی از علمای محترم - تا مجیزگویی‌های افراطی نباشد، بدگویی‌های افراطی نیز رنگی ندارند.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

در مورد این که چرا مقام معظم رهبری، در نماز میت مرحوم هاشمی، جمله‌ی «اللهم نحن لانعلم منه الا خیرا» را نگفتند، شبهه بسیار است؟ 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8360.html 

 

  

کلمات کلیدی:  سیاسی   ذکر   نماز