هدایت به سوی رشد، کمال و سعادت دنیا و آخرت، آنگاه محقق میگردد که آخر راه و مقصد، همانند اول آن تبیین شده باشد و آدمی بداند از کجا آمده؟ در کجا هست؟ به کجا میرود؟ و برای رسیدن سالم و موفق به مقصد نهایی، چه باید بکند؟
از اینرو، خداوند سبحان، از همان ابتدایی که آدم و حوا علیهما السلام را به زمین فرستاد و نسلشان را در زمین منتشر نمود، از ابتدا تا انتها را تبیین نمود و نقشۀ راه را توسط پیامبرانش، در اختیار انسان قرار داد. لذا انسان، حتی تا معاد را مطلع شد، چه رسد به آخر الزمان یا پایان کار دنیا!
پیامبران إلهی، همه از پیامبران بعد از خود خبر دادند و همگی به پیامبر خاتم صلوات الله علیه و آله بشارت دادند.
بدیهی است که خاتم الانبیاء و المرسلین، که برای تمامی جهانیان در طول زمان آمده است و از جزئیترین احکام، تا معاد را تشریح نموده است، مردمان را در نادانی و سرگردانی رها نکرده است و نقشۀ راه تا آخر را تبیین نموده است.
ایشان، همانگونه که از ابتدای بعثت، با طرح و شرح امر مهم «ولایت و امامت» و تداوم آن، امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام را به عنوان وصی، ولیّ الله، حجّت الله و امام بعد از خود معرفی نمودند و پذیرش اسلام و تبعیت از خود را مستلزم اطاعت و پیروی از ایشان بیان نمودند؛ امامان تا به آخر را نیز معرفی نمودند.
منابع موثق و معتبر شیعه و سنّی، مملو از فرمایشات ایشان، دربارۀ حضرت امام مهدی علیه السلام، به عنوان آخرین امام، منجی عالم بشریت و عدل گستر در جهان میباشد، هر چند که متأسفانه، به حد لازم مورد توجه قرار نگرفته است، به ویژه در میان مسلمانان سنّی مذهب!
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، گاه به معرفی اسم و کنیه و توصیف ظاهر ایشان اشاره نمودند، مانند:
- مهدى از فرزندان من است؛ اسم او اسم من و كنيۀ او كنيۀ من (ابوالقاسم) است؛ از نظر خَلق و خُلق شبيهترين مردم به من است. براى او غيبت و حيرتى است كه امّتها در آن گمراه شوند، سپس مانند شهاب ثاقب پيش آيد و زمين را پر از عدل و داد نمايد همان گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد.
بر اساس این توصیف، دو نفر از لحاظ شکل صورت، قامت، اخلاق، شیوۀ گفتار و منطق، بسیار شبیه به ایشان میباشند که عبارتند از: «حضرت علی اکبر و امام مهدی علیهما السلام؛ چنان که سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام، هنگام اذن به بزرگترین فرزندشان، حضرت علی اکبر علیه السلام برای ورود به میدان نبرد، فرمودند:
- ای قوم، شما شاهد باشید، پسری را به میدان میفرستم، که شبیهترین مردم از نظر خلقت و خوی و منطق به رسول الله (صلی الله و علیه وآله) است.
و در این حدیث، پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند که امام مهدی علیه السلام، نه تنها به لحاظ صورت و صیرت، خلقت و اخلاق، شبیهترین به من میباشند، بلکه نام و کنیۀ ایشان نیز نام و کنیه من میباشد و سپس به غیبت طولانی ایشان اشاره نمودند.
●- در بیاناتی، به جهالت و گمراهی کسانی که ایشان را نمیشناسند و یا انکار مینمایند، تصریح نمودهاند:
- مهدی(ع) از فرزندان من است، زمانی که قیام میکند، عیسی بن مریم(علیهالسلام) جهت نصرت و یاری او (از آسمان) فرود میآید و حضرتش را برای نماز مقدّم میدارد و به او اقتدا مینماید.
رفیقان پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله
در برخی از بیانات، به ارزش و جایگاه منتظران اشاره نمودند، آنان را برترین امّتها برشمردند و انتظار را برترین عبادتها بیان داشتند و به سعادت منتظران بشارت دادهاند:
- خوشا به حال كسى كه قائم اهل بيت را درك كند و پيش از قيامش به او اقتدا نمايد، از او و از امامان هدايتگر پيش از او پيروى كند و از دشمنان آنان به خداى عزّ و جلّ پناه و بيزارى جويد، اينان رفيقان من و گرامیترين افراد امّت من در نزد منند.
خطبۀ غدیر خم
اما، مهمترین موقفی که ایشان امام مهدی علیه السلام را معرفی نمودند و به ایشان متذکر شدند و البته از حاضران بیعت گرفتند و فرمودند که حاضران به غایبان خبر دهند، «خطبۀ غدیر خم» میباشد؛ یعنی در همان موقف و شرایطی که ضمن معرفی مجدد امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام، از مردم برای ایشان بیعت گرفتند و سپس از امام حسن، امام حسین علیهما السلام به عنوان جانشینان بعدی یاد نمودند، بخش ویژهای را به معرفی ایشان اختصاص دادند تا تکلیف مردم تا آخر الزّمان روشن شود و امید به تعجیل در ظهور، به آنها هدف، انگیزه، شوق و حرکتی هدفدار و سازنده دهد و در مجاهدت مقاوم سازد.
متأسفانه اذهان عمومی، فقط با یک جمله از خطبۀ عظیم الشأن این خطبه آشنایی دارند، در حالی که این خطبه، شرح اسلام، از ابتدا تا انتها میباشد؛ با تأکید به «ولایت و امامت».
این بخش از فرمایشات ایشان، بدون هیچ شرحی ایفاد میگردد: