پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): در روایت به "تعجیل در امر ظهور" تصریح شده، نه "تعجل در امر غیبت" و در دعای مذکور نیز به طلب "فرج و ظهور" شده است!

ممکن است ابتدا چنین به نظر رسد که منظور و مقصود روشن است و هر به یک موضوع توجه دارند، حالا چه فرقی دارد که بگوییم «امر غیبت» یا بگوییم «امر ظهور»؟! اما واقع این است دقت به کلمات و واژگان است که از سویی سبب دریافت پیام و مقصود می‌گردد و از سویی دیگر سبب درک صحیح مفهوم می‌شود و اگر احیاناً پرسشی برای ذهن پیش‌آید نیز جهت و مقصود آن را معلوم می‌دارد.

"امر غیبت" و "امر ظهور"، خیلی با هم تفاوت ماهوی دارند، مسائل، حوادث و تکالیف‌شان نیز متفاوت است و اساساً امر ظهور، به مثابه‌ی پایان امر غیب می‌باشد.

"امر غیبت"، در سال 260 هجری، در همان روزهای آغازین امامت حضرت مهدی علیه السلام شروع شد و همچنان ادامه دارد؛ بخشی را "غیبت صغری" نامیدند که در سال 329 هجری به پایان یافت، اما همان غیبت است که هم چنان ادامه دارد. تفاوت غیبت صغری و کبرا در این است که در آن 69 سال، ایشان چهار نایب خاص داشتند که رابط بین ایشان و مردم بودند، اما در طول غیبت کبری، چنین نیابتی وجود ندارد و علما و فقهای به حق، همه نایبان عام می‌باشند.

"امر ظهور" نیز معلوم نیست در چه زمانی اتفاق می‌افتد، همین فردا، یا ده سال، یا پنجاه سال، یا ... سال دیگر! و معلوم نیست که بداءها، چقدر در تقدم و تأخر این امر اثر می‌گذارند؟

●- در هر حال، کافیست بیاندیشیم که وقتی نه امر غیبت در اختیار کسی جز خداوند متعال است و نه امر ظهور؛ چگونه ممکن است کسی در امر ظهور تعجیل نماید؟! و اگر کسی نمی‌تواند در امر ظهور تعجیل نماید؛ پس چرا فرمودند: کسی که در امر ظهور تعجیل نماید، هلاک می‌گردد؟!

●- "تعجیل" به معنای عجله نمودن، زودتر رساندن، سرعت در تحقق و ...؛ یک "فعل" است، نه یک آرزو، مطالبه یا دعا؛ و البته قعل "تعجیل در ظهور"، فاعلی جز خداوند سبحان ندارد.

●- بنابراین، به کسانی گفته می‌شود «تعجیل در ظهور می‌نمایند» که از سوی خود برای تحقق این امر، وقت می‌گذارند. مثلاً می‌گویند: ایشان تا ماه دیگر، شش ماه دیگر، سال دیگر، یا پنج سال دیگر ظهور می‌نمایند. لقب اینان در احادیث "وَقّاتون" است، یعنی "وقت گذاران"؛ این "تعجیل" است که موجب هلاکت می‌شود و در حدیث مذکور نیز همین معنا آمده و به وقت‌گذاری تصریح شده است:

ترجمه حدیث:

«عبدالرحمان بن کثیر می‌‏گوید خدمت امام صادق علیه السلام بودم که شخصی به نام اسدی وارد شد عرض کرد: فدایت شوم ظهور قائم آل محمد و تشکیل دولت حق که در انتظارش هستید طول کشید پس کی واقع می‌‏شود؟ حضرت فرمودند: تعیین‌کنندگان وقت ظهور، دروغ می‌‏گویند، افرادی که برای ظهور عجله می‌‏کنند هلاک می‌‏شوند، فقط افرادی که تسلیم اراده‌ی خداوند هستند نجات می‌‏یابند و به‌سوی ما بازمی‌‌گردند.» (بحار، ج ٥٢، ص ١٠٣)

●- در حدیث تصریح شده که « فقط افرادی که تسلیم اراده‌ی خداوند هستند نجات می‌‏یابند و به‌سوی ما بازمی‌‌گردند »؛ یعنی همان کسانی که ضمن هدفمندی، برنامه، تلاش مخلصانه، مجاهدت در مساعد نمودن زمینه و دعا، "توکل" دارند و تسلیم اراده، مشیت و امر الهی می‌باشند.

●- بنابراین، تمامی دعاهایی که در "تعجیل ظهور" آمده است، در مقام مطالبه و درخواست از خداوند متعال [فاعل] می‌باشد؛ از او مسئلت می‌دارند که او لطف و مرحمت خود را شامل گرداند و در امر ظهور، تعجیل نماید و این فراق دردناک را زودتر به پایان رسانده و نجات و فلاح مبدل نماید. همه درخواست از اوست و با «اللّهم – اللّهم انّی اسئَلُکَ – یا ربّ» و سایر اسمای الهی شروع می‌شود؛ مانند «اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الْإِمَامَ الْهَادِيَ الْمَهْدِي - فَأَظْهِرِ اللَّهُمَّ لَنَا وَلِيَّكَ - اللَّهُمَّ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ - و ...».

پس همه با هم بگوییم:

ألّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِینَ.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش: در روایتی خواندم: کسی که در امر غیبت عجله کند هلاک می‌شود، آیا این با مضامین دعای اللهم عجل لولیک الفرج یا دعای عهد ندارد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9186.html

 

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   امام مهدی