پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

چه کسی دستور داده که با شهوت بجنگیم و سرکوبش کنیم؟! اگر دستور خدا نیست، پس همین خود از "هوای نفس" است!

کسی که نگران آخرتش می‌باشد، یعنی نسبت به توحید و معاد، شناخت، اعتقاد و ایمان دارد؛ بنابراین باید بکوشد تا از خودش برای خودش و زندگی‌اش، قانون و برنامه نگذارد؛ بلکه خداوند متعال را بندگی و اطاعت کند که همه چیز را بیان و ابلاغ نموده است.

«لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» (الأنبیاء، 10)

- به راستى ما كتابى براى شما فرو فرستاديم كه ياد (مسائل شما) شما در آن است؛ آيا نمى‌انديشيد؟!

خداوند علیم و حکیم، همه چیز را با اندازه‌های معین خلق نموده است: «إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ - در حقيقت ما هر چيزى را به اندازه آفريديم / القمر، 49» - و هیچ چیزی را پوچ، بی‌هدف و حکمت، و برای بازی خلق نکرده است: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ - آيا گمان كرديد شما را بيهوده آفريده‌ايم، و بسوى ما باز نمى‌گرديد؟! / المؤمنون، 115» - و صفت، حالت و کششی را نیز برای سرکوب خلق نکرده است، بلکه همه نیازهای انسان، برای حیات سالم، رشد و کمال اوست.

غریزۀ جنسی، میل به برخوداری از نسل و خانواده، خوشایند بودن مال دنیا و ...، همه کشش‌های مبتنی بر نیازهایی می‌باشند که خداوند متعال در وجود آدمی سرشته است، تا بتواند در این دنیا، از حیات طیبه و معقول برخوردار باشد، تا روحش رشد کند و به تعالی برسد. لذا فرمود: «اینها متاع دنیا و برای زندگی در دنیاست، اما "آخرت‌گرا" باشید:

«زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» (آل عمران، 14)

- محبت مشتهيات (خواستنی‌ها از امور و متاع دنيا)، از زنان و فرزندان و اموال انبوه فراوان از طلا و نقره و اسبان نشان دار و چهارپايان و كشت و زرع، براى مردم مزيّن و آراسته شده است، حال آنكه اينها وسيلۀ برخوردارى زندگى دنياست، و خداست كه بازگشت نيكو نزد اوست.

غریزۀ جنسی:

آدمی متشکل از جسم و روح می‌باشد، لذا به آدمی از جنبۀ روحی، فطریات عقلی و قلبی، و از جنبۀ مادی، غرایزی داده شده است تا بتواند زندگی و رشد نماید، مانند غریزۀ خوردن، آشامیدن، میل به مسکن و امنیت، دور کردن خطر و ... .

از جمله این غرایز، "غریزۀ جنسی" می‌باشد که اگر بد بود، لازم نبود و قرار بود سرکوب شود، خداوند علیم و حکیم، آن را در خلقت آدمی نمی‌سرشت.

غرایزی چون خوردن و آشامیدن، از بدو تولد فعال می‌شوند، اما غریزۀ جنسی، همزمان با بلوغ جنسی، شکوفا شده و رشد می‌یابد؛ و البته بسیار شدید و نیرومند است.

شهید آیت الله مطهری رحمة الله علیه: «از بین غرایز درونی انسان غریزۀ جنسی نمود خاصّی داشته و از آغاز بلوغ خودنمایی می‌کند و اندک اندک حاکم بر همه‌ی خواسته‌های جوان شده و روح و جان او را تسخیر می‌کند و بر اندیشه و اعمال او سایه می‌اندازد.» (امین‌زاده، محمد رضا، اسلام و ارضای غریزه‌ی جنسی، ص7)

سرکوب غریزۀ جنسی

بیان شد که هیچ حالت و کششی در انسان، برای "سرکوب" آفریده نشده است، اما باید بدانیم که فرق است بین "هدایت و مراقبت (کنترل)، با "سرکوب"!

اصل غرایز و از جمله غریزۀ جنسی، قابل "سرکوب" نیستند و کسی که گمان کند "سرکوب" کرده و می‌کند، خودش را فریب می‌دهد؛ بالاخره تا وقتی او اقدام به سرکوب می‌کند، معلوم است که وجودش همچنان پابرجاست.

بله، شعله‌های سرکش یک نیاز، خواسته و غریزه را می‌توان مهار کرد، اما اصلش چون آتش زیر خاکستر باقی می‌ماند و ممکن است با هر بادی، دوباره شعله‌ور شود. مانند کسی که میل به پُرخوری، پُرخوابی، زیاده‌خواهی و ... را مهار می‌کند، در واقع افسار هوای نفس را در اختیار خودش می‌گیرد و سوار بر این مرکب، به هر کجا می‌خواهد می‌رود؛ اما کسی مرکبش را نمی‌کُشد!

آخرت

چنان که فرمودند: «دنیا، مزرعۀ آخرت است» - آخرت ظهور حقایقی است که در این دنیا، پشت حجاب‌های مادی قرار گرفته بود – آخرت، روز آشکار شدن اسرار است «يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ / الطارق، 9» است؛ بنابراین، حقیقت و نتایج هر رویکرد و عملی، در آنجا آشکار شده و به انسان بازمی گردد.

بدیهی است، در محشری که مثقال ذره‌ها از اعمال دیده می‌شوند و از آنها سؤال می‌شود – تمامی نعمات شمرده می‌شود و از آنها سؤال می‌شود و ...، از سرکوب‌های بی‌معنا و بی‌مورد نیز سؤال خواهد شد، چرا که مصداق بارز "ناشکری" می‌باشند.

ازدواج

ارضای هر غریزه‌ای، باید مبتنی بر دستورالعمل‌ها و برنامه‌هایی باشد که خالق و شارع علیم و حکیم، تبیین و ابلاغ نموده است، خواه خوردن و آشامیدن باشد، یا ارضای غریزۀ جسنی.

از آنجا که خداوند متعال، ازدواج (دائم یا موقت) را جواز رابطۀ جنسی زن و مرد و ارضای غریزه و نیاز جنسی قرار داده است و ممکن است بسیاری [به هر دلیلی] امکان ازدواج نداشته باشند، هوای نفس و سرکشی آن را مهار ‌کنند، اما به این کار "سرکوب" گفته نمی‌شود.

اما، اگر کسی امکان ازدواج داشته باشد، یا بتواند برای فراهم نمودن شرایط ازدواج اقدام نماید، اما عمداً چنین نکند، بدیهی است که از او سؤال می‌شود: «چرا اقدام نکردی؟! چرا نعمت را ضایع و ناشکری کردی؟! بر اساس کدام دستور و برنامه‌ای عملی نمودی؟! چرا در حق خودت و جامعه ظلم کردی و ...؟!»

مشارکت و هم‌افزایی -  پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

آیا اگر کسی به اختیار خود ازدواج نکند و غریزۀ جنسی‌اش را به رغم فشارها سرکوب نماید، در آخرت مورد سؤال، سرزنش و عذاب واقع می‌شود که چرا ازدواج نکردی؟

پاسخ (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/etc/11661.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون