پایگاه پاسخگویی به سؤالات وشبهات (ایکس – شبهه):

اگر چه هر روزی در ایام الله، عبادات و اذکار مخصوص به خود را نیز دارد؛ اما "بهترین اعمال" در ایام، و حتی در ماه مبارک رمضان، همان است که همیشه بهترین عمل می‌باشند و البته شرایط ویژۀ زمانی و مکانی، به فضیلت آن، افزایش درجات آن، و نزدیک‌تر شدنش به قبول و اجابت و ... می‌افزاید؛ که بخشی از آن تکوینی است (خدا چنین قرار داده است) و بخشی دیگر به خاطر توجه ویژۀ عبادت کننده در این ایام می‌باشد.

به عنوان مثال در موارد مکانی: دعای خالصانۀ بندگان، همیشه مستجاب است، اما هنگام حج در منا و عرفات، و یا زیر قبۀ امام حسین علیه السلام، و سپس در مساجد، به استجابت نزدیک‌تر است.

به عنوان مثال در موارد زمانی: ذکر (یاد خدا) از واجبات مستمر می‌باشد، یعنی مؤمن همیشه باید به یاد خدا باشد، و ارتباطش همیشه برقرار باشد، پس همیشه از فیوضات و نتایج اذکارش بهره‌مند می‌گردد، اما گفته‌اند: در ماه مبارک رمضان، نَفَس روزه دار نیز ذکر است. یا خیر شب قدر از هزار ماه (83 سال عمر) بیشتر می‌باشد؛ اگر چه مقصود دقیقاً هزار ماه شمسی یا قمری نیست، بلکه هزار یعنی کثرت فوق العاده.

فرموده‌اند: «ارزش و اثر یک ساعت تفکر، از یک عمر عبادتِ (بی‌تفکر) بالاتر است؛ حال در هر زمان و مکانی که باشد؛ و البته در ایام الله، شرایط مهیاتر می‌باشد؛ مثل دعای در سحرگاه هر روز، نسبت به دعا در ساعات دیگر.

*- به صورت موردی، به احیا (زنده نگهداشتن) شب نیمه شعبان، همچون شب قدر توصیه و تأکید شده است، نماز شب، زیارت، دعا و استغفار که همیشه ضرورت دارد، در این شب تأثیر ویژه‌ای دارد و به استجابت نزدیک‌تر است؛ و دعاها و اعمالی که در مفاتیج الجنان درج شده است؛ اما یکی از مهم‌ترین کارها، توجه به خود در چگونگی تشیع، ولایتمداری، اطاعت، تبعیت و یاری امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام می‌باشد.

*- به راستی، چقدر امام زمان خود را می‌شناسیم؟ چقدر در هر موضعی، امری و کاری، پیرو (شیعه) ایشان می‌باشیم؟ چقدر می‌دانیم که انتظارات ایشان از ما چیست؟ چقدر در تحقق آنها تلاش و جدیت داریم؟ چقدر می‌دانیم که حوائج ایشان چیست و ما چه کاری می‌توانیم در مساعدت و یاری ایشان بنماییم؟ اینها از بهترین کارها و عبادات هر روز و از جمله  شب  و روز نیمه شعبان می‌باشد.

در دعای عهد که بسیار بر خواندن آن و مداومت چهل روزه‌اش تأکید شده، از خداوند متعال چنین مسئلت می‌نماییم:

«اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصارِهِ وَأَعْوانِهِ، وَالذَّابِّينَ عَنْهُ، والْمُسارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضاءِ حَوَائِجِهِ، وَالْمُمْتَثِلِينَ لِأَوامِرِهِ ، وَالْمُحامِينَ عَنْهُ، وَالسَّابِقِينَ إِلىٰ إِرادَتِهِ، وَالْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ»

- بار إلها! مرا، از یاران و مددکاران و دفاع‌کنندگان از او قرار ده و از شتابندگان به سویش، در برآوردن خواسته‌هایش و اطاعت‌کنندگان اَوامرش و مدافعان حضرتش و پیش‌گیرندگان به سوی خواسته‌اش و شهادت طلبان در پیشگاهش.

پس، باید ببنیم و خود را بسنجیم که چه مقدار در جهت ایجاد قابلیت برای استجابت این خواسته‌های بزرگ کوشیده‌ایم؟ و سپس در جهت اصلاح و رشد تصمیم بگیریم و گام برداریم. اینها از بهترین کارهاست.

●- فرض کنید که کسی به بزرگتری بگوید: لطفاً مرا از کارگران، کارمندان، مدیران، سربازان یا فرمانده‌هانت قرار بده و آن بزرگ نیز بپذیرد، اما آن شخص پس از انتصاب و قبول مسئولیت، وی و تمامی امور را رها کند و برود دنبال زندگی و امور شخصی‌ خودش! سپس دوباره بیاید و همان درخواست‌ها را با التماس تکرار نماید!

●- بیست سال است که به جدّ و حتی اشک و ناله دعا می‌کند که حتی شده یک لحظه امام را ببیند -که البته توفیق و سعادت بسیار بزرگی است- اما حتی نخواسته بیست دقیقه فکر کند که "حالا ایشان را ببیند که چه شود و اگر ببیند، به ایشان چه خواهد گفت و چه خواهد خواست؟!»

●- بنابراین، باید از وادی اوهام، تخیلات و تصورات، عبور کنیم و به حیات معقول قدم بگذاریم و با واقعیات و حقایق، آشناتر و نزدیک‌تر شویم؛ باید با امام زمان علیه السلام مرتبط شویم و با ایشان زندگی کنیم.

●- وقتی به حرم‌ها مشرف می‌شوید و یا از دور زیارتنامۀ امامی را می‌خوانید و یا به ایشان توسل می‌کنید، عرض ارادت و حاجت می‌نمایید و ...، یعنی آنقدر معرفت (شناخت) و باور شما قوی شده که می‌دانید در محضر آنها قرار گرفته‌اید و آنان را زنده، حاضر و ناظر بر خود می‌بینید؛ چنان که در اذن دخول حرم‌ها می‌گویید: «خدایا! من می‌دانم و شهادت می‌دهم که آنها صدای مرا می‌شنوند و سلام مرا پاسخ می‌دهند و ...»، حال چرا روابط ما با امام زمانمان که زنده، حاضر، ناظر، یار و مراعات کننده احوال ما در هر لحظه هستند، چنین نباشد؟!

پس، از بهترین کارها در شب و روز نیمه شعبان، توجه به خدا (توحید و معاد)، و خود و امام زمان علیه السلام، و تجدید عهد و میثاق با ایشان، و عزم راسخ در پیروی و خدمت می‌باشد.

انتظار ما

"انتظار ما"، انتظار آمدن شخص ایشان نیست، ایشان به جایی نرفته‌اند که بازگردند و بیایند؛ بلکه انتظار برای ظهور و قیام جهانی ایشان می‌باشد؛ یعنی یک انتظار الهی، فرهنگی، اجتماعی و البته سیاسی و حکومت دینی بر ما و جهان.

"انتظار ما"، انتظار آمدن شخص ایشان نیست، ایشان به جایی نرفته‌اند که بازگردند و بیایند؛ بلکه انتظار برای ظهور و قیام جهانی ایشان می‌باشد؛ یعنی یک انتظار الهی، برای انقلابی فرهنگی، اجتماعی و البته سیاسی و حکومت دینی بر ما و جهان.

حال آیا اصلاً به این عرصه‌ها وارد شده‌ایم و گامی برداشته‌ایم که به ما نیز "منتظر" بگویند؟! *- مبادا حکایت انتظار ما، حکایت آن یهودیانی باشد که وقتی حضرت موسی علیه السلام به امر خدا فرمود: «وارد این سرزمین شوید تا از نعمات الهی بهره‌مند گردید»، گفتند:«یا موسی! مردان آن دیار قوی و جنگجو هستند و ما حال و حوصلۀ درگیری نداریم، تو خودت با خدایت خودت برو و آنها را از شهر بیرون کن، تا ما وارد شویم و بهره‌اش را ببریم!» خداوند متعال نیز آنان را 40 سال در صحرا آواره کرد.

*- امروزه، بدبختی، فلاکت، آوارگی و هلاکت مسلمانان و به ویژه شیعیان، به همین دلیل است که بسیاری از آنان می‌گویند: «خدا با ما کاری نداشته باشد، بلکه ظهور منجی‌اش را برساند و خودش به دست او، تمامی نظامات سلطۀ کفر و ظلم را سرنگون سازد – نعمات را از زمین و آسمان سرازیر نماید – تمامی موانع را بردارد – امنیت و رفاه کامل را فراهم نماید، تا ما بعد بیاییم و بهره‌اش را ببریم!»

*- پس، از بهترین کارهای همیشه و از جمله شب و روز نیمه شعبان، تفکر در امر ظهور و قیام مولایمان، حضرت امام مهدی علیه السلام، و بررسی موقعیت، نقش و توان خودمان در خدمت، و عزم راسخ در اجرایی کردن آن می‌باشد. إن شاءَ الله - لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

بهترین عمل در شب و روز نیمه شعبان چیست و چگونه است؟

پاسخ (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/waiting/11708.html 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   شعبان   انتظار