پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

صرف عمل، هر چقدر هم زیاد باشد، به کار قیامت نمی‌آید، بلکه «ایمان» شرط قبولی اعمال می‌باشد:

«مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ» (النّحل، 97)

- هر كس كار شايسته‌اى انجام دهد، خواه مرد باشد يا زن، در حالى كه مؤمن است، او را به حياتى پاك زنده مى‌داريم؛ و پاداش آنها را به بهترين اعمالى كه انجام مى‌دادند، خواهيم داد.

●- نه اعمال انسان محدود است و نه جهات و چگونگی و آثار آنها محدود می‌باشند؛ ممکن است عملی عبادی باشد - ممکن است لفظی باشد و ذکری از قلبی به زبانی جاری شود - ممکن است به روی پدر و مادر بخندد و با احترام با آنان مهربانی کند که خود از بزرگترین مصادیق عبادت است - ممکن است مشغول کار و کسب حلال شود - ممکن است در جبهه‌های گوناگون علمی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ...، با مال و جان به جهاد بپردازد - ممکن است به جنگ دشمنان خدا برود - ممکن است دست نوازش بر سر یتیمی بکشد - یا به آرامش، امنیت و تا حدّ ممکن رفاه خانواده توجه کند - به دیدار دوستی برود که فرمود دست دادن دو مؤمن، گناهان آنان را مانند برگ درختان در پیاییز می‌ریزد.

کسب حلال

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: «طَلَبُ الحَلالِ جِهادٌ - دنبال روزی حلال رفتن، جهاد است» (مواعظ عددیّه، ص ٣)؛ و نیز فرمودند:

«مَن طَلَبَ الدُّنیا حَلالاً فی عَفافٍ كانَ فی دَرَجَةٍ الشّهداءِ.» (المحجة البیضاء، ج ٣، ص ٢٠٣)

- كسی که دنیای خود را با عفّت نفس و از راه حلال تأمین می‌كند مقام و منزلت شهیدان را خواهد داشت.

و هم چنین فرمودند: «العِبادَةُ عَشرَةُ أجزاءٍ تِسعَةُ أجزاءٍ في طَلَبِ الحَلالِ - عبادت ده جزء دارد، كه نُه جزء آن طلب [روزى] حلال می‌باشد» (بحار الأنوار : 103/9/37)

زیارت مؤمنان

اگر کسی به گفتن هزار ذکر لفظی رغبت داشت، اما به زیارت مؤمنان رغبتی نداشت و نخوت و تنبلی مانعش شد، معلوم می‌شود که حقایق عبادت مخلصانه، زیاد هم درک ننموده و مورد توجه قرار نداده است! کسی که کیلومترها می‌رود و هزینه‌ها می‌کند تا به زیارت حرمی برود و ثواب ببرد، اما از برادر یا خواهر دینی خود غافل است، چه وزن و اجری را انتظار دارد؟!

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند:

«مَن زارَ أخاهُ المؤمنَ إلى مَنزِلِهِ لا حاجَةً مِنهُ إلَيهِ كُتِبَ مِن زُوّارِ اللّهِ، و كانَ حَقيقاً على اللّه ِ أن يُكرِمَ زائرَهُ» (بحار الأنوار : 77/192/11)

- هر كه نه به قصد نياز خواهى، بلكه به نيّت ديدن برادر مؤمن خود به خانه او رود‌، از ديدار كنندگان خدا انگاشته شود و بر خدا است كه ديدار كننده خود را گرامى دارد.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:

«مَنْ زارَ اَخاهُ فى اللّه، قالَ اللّه: اِيّاىَ زُرْتَ وَ ثَوابُكَ عَلَىَّ، وَ لَسْتُ اَرْضى لَكَ ثَوابا بِدوُنِ الْجَنَّةِ» (الجواهر السنيه، ص 264)

- هر كس به خاطر خدا برادر دينى خود را ديدار كند، خداوند مى‌فرمايد: مرا زيارت كردى و پاداش تو بر عهده من است و من پاداش كمتر از بهشت را براى تو نمى‌پسندم.

اذکار

ابتدا دقت کنیم که اذکار، صرفاً الفاظی که به زبان بیان می‌شوند نیستند، بلکه «ذکر»، یادی است که در دل ایجاد می‌شود، به زبان جاری می‌شود و در عمل محقق و تثبیت می‌گردد.

پیامبر اکرم فرمودند: «ثَمَنُ الْجَنَّةِ لا إِلهَ إلاّ اللّهُ - بها و قيمت بهشت "لا اله الاّ اللّه‌" است» (بحار الأنوار : ۹۰/۲۰۱).

آری، بهشت هم خریدنی است و کسی را مجانی به بهشت نمی‌برند؛ در احادیث بسیاری تصریح شده که سنگینی ذکر «لا إله الاّ الله» از تمامی اوزان اعمال بیشتر است.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: «أَثْقَلُ مَا یوضَعُ فِی الْمِیزَانِ یوْمَ الْقِیامَةِ الصَّلاةُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیتِهِ - سنگین‌ترین عملی که روز قیامت در ترازوی (اعمال) گذاشته می‌شود، صلوات بر «محمد و اهل بیت» ایشان است»

و همین‌طور است سنگینی ذکر استغفار و سایر اذکار.

جهاد در راه خدا

معنی «جهاد»، صرفاً کوشش و تلاش نیست که به آن «سعی» گفته می‌شود، بلکه «تلاش دشمن‌ستیز» می‌باشد، حال خواه در جبهۀ علمی باشد، یا اقتصادی، یا سیاسی و یا میدان جنگ.

خداوند متعال فرموده است که حتی درجات دو مؤمن، که یکی مجاهد است و دیگری نیست، متفاوت می‌باشد و درجات مجاهد نزد او، «اعظم» می‌باشد:

«لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا * دَرَجَاتٍ مِنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا» (النساء، 95)

- (هرگز) افراد باايمانى كه بدون بيمارى و ناراحتى، از جهاد بازنشستند، با مجاهدانى كه در راه خدا با مال و جان خود جهاد كردند، يكسان نيستند! خداوند، مجاهدانى را كه با مال و جان خود جهاد نمودند، بر قاعدان [ترك كنندگان جهاد] برترى مهمّى بخشيده؛ و به هر يك از اين دو گروه (به نسبت اعمال نيكشان،) خداوند وعدۀ پاداش نيك داده، و مجاهدان را بر قاعدان، با پاداش عظيمى برترى بخشيده است.

*- و همین‌طور است سایر اعمال صالحی که در قرآن مجید و یا احادیث به آنها اشاره شده است، از نماز اول وقت و تلاوت قرآن مجید گرفته تا تلاش برای کسب علم، تا کسب روزی حلال، تا رسیدگی به یتیمان و نیازمندان، تا جهاد در راه خدا و ... .

ارزش به اخلاص است

هرگز نباید عبادت را صرفاً فیزیکی دید، نه انسان ماشین است، نه اسلام یک دین صرفاً عملگرا (پراگماتیسم) است و نه خداوند سبحان فقط عمل و مقدار آن را به حساب می‌آورد؛ و هرگز نباید عبادت را عددی و مقداری در نظر گرفت. یک ضرب امیرالمؤمنین علیه السلام در روز خندق، از عبادت ثقلین برتر بود؛ لذا چه بسا اقامۀ دو رکعت نماز، تلاوت یک یا چند آیه از قرآن مجید و تفکر و تأمل در آن، توجه به مضامین در دعایی کوتاه ... و یا حتی یک کلمه، یک لبخند، یک دیدار، یک دلجویی، یک یاد، یک قطره اشک از روی محبّت، بخشش یک وعده طعام و یا کمی پول و ... «برای خدا»، ارزشی غیر قابل تصور و محاسبه داشته باشد؛ اما مهم است که هر کاری «برای خدا» به انجام رسد؛ به امید قبول و رضایت محبوب انجام پذیرد، تا نزد او ارزشمند باشد، و میزان ارزش نیز بستگی به شدت «اخلاص» دارد.

«وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ» (البیّنة، 5)

- و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را بپرستند در حالى كه دين خود را براى او خالص كنند و از شرك به توحيد بازگردند، نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند؛ و اين است آيين مستقيم و پايدار!

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

چه چیزهایی (چه کارهایی) اعمال را در میزان قیامت سنگین‌تر می‌کند؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/etc/12282.html 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون