ایکس – شبهه: این شبکه تلویزیونی کلمه، گاهی مفید واقع می‌شود. از قدیم گفته‌اند: «بد دفاع کردن از خوب حمله کردن بدتر است و آسیب بیشتری می‌رساند». اعتقادات جاهلانه، حرف‌های عوامانه و شبهات مغرضانه این شبکه و مجموعه سایت‌هایی که با پول شیوخ عرب در خدمت صهیونیسم قرار گرفته و به اسلام [به ویژه تشیع] حمله‌ور شده‌اند، خود بهترین روشنگری اذهان عمومی و دلایل حقانیت است.

به آنها باید گفت: اولاَ که به شما چه ربطی دارد که ائمه (ع) با چه کسانی ازدواج کرده‌اند و آنها شیعه بودند یا سنّی؟ شما که همه وهابی و دشمن شیعه و سنّی هر دو باهم می‌باشید و این دشمنی را در اعتقادات و اعمال و رفتارها (به ویژه کشتارهای اخیر) به وضوح نشان دادید. و ثانیاً به فرض که چنین باشد [که البته نیست]؛ حالا چه چیزی فرق می‌کند؟! کدام حقی اثبات یا کدام باطلی نفی می‌گردد؟ مگر اهل سنّت مسلمان نیستند و ازدواج با آنان در فقه شیعی جایز نیست. اگر چه مذهب شافعی ازدواج با اهل مذهب حنفی را مانند ازدواج با اهل کتاب قلمداد کرده و حرام می‌داند.

به آنان باید گفت: آن چه برگ سیاه دیگری بر تاریخ جهان اسلام و مسلمین جهان است، حلال کردن دختران و زنان انقلابی شیعه و سنّی که مخالف شیوخ تن‌پرور و نوکر مآب هستند، به سربازان ارتش وهابیت و نیز ربودن نوامیس مسلمین برای تروریست‌ها به نام «جهاد جنسی» است، نه ازدواج اتباع مسلمان شیعه و سنّی با یک دیگر.

خبر جدید: «شیخ وهابی مجوز "جهاد نکاح" با محارم، از جمله خواهر را صادر کرد!»

الف – اولین بنیانگذار مذاهب اهل سنت، ابوحنیفه بود که یکصد و پنجاه سال پس از رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله می‌زیسته است، پس تا زمان امام صادق علیه‌السلام، هیچ یک از همسران ائمه اطهار علیهم‌السلام، از سیدة النساء العالمین فاطمه زهراء علیهاالسلام و امّ‌البنین (ع) مادر حضرت ابوالفضل (ع) گرفته تا جعده که قاتل امام حسن علیه‌السلام بود، تا حضرات شهربانو ، رباب و لیلا که همسران امام حسین علیه‌السلام بودند، هیچ یک از اهل سنّت نبودند. فاطمه دختر امام حسن و نوه حضرت علی (ع) که همسر امام سجاد و مادر امام باقر  علیهما‌السلام بود و نیز حوراء که مادر زید بن علی بود نیز اهل سنّت نبودند.

یک همسر امام باقر علیه‌السلام، «ام فرّوه» ، دختر قاسم بن محمد بن ابی‌بکر، مادر امام صادق علیه‌السلام و نیز عبدالله بود. مادر محمد بن ابوبکر (ابی‌بکر) نیز اسماء بنت عمیس"، از زنان پاك روزگار خود بود. این بانو، نخست، همسر "جعفربن ابی‌طالب" بود. پس از شهادت جعفر در جنگ موته، به عقد "ابوبكر بن ابی قحافه" درآمد. حاصل این ازدواج، محمدبن ابی‌بكر بود. اسماء بعد از مرگ ابوبكر، به عقد حضرت علی علیه‎السلام  درآمد كه حاصل این ازدواج "یحیی بن علی بن ابی‌طالب" بود.

محمد بن ابی‌بکر نیز خودش در خانه امام علی (ع) بزرگ شد و عاشق و پیرو ایشان بود و حضرت نیز ایشان را دوست می‌داشت، تا آنجا که فرمود: «محمد از صلب ابوبكر و فرزند من است - الغارات، ص 158، مؤلف ابراهیم بن محمد ثقفی كوفی (م 283)‌«

البته امام باقر علیه‌السلام همسر دیگری به نام «ام علی» داشت، که به خوارج گرایش داشت، ولی سنّی نبود، بلکه از دشمنان حضرت علی (ع) بود و عاقبت نیز طلاق گرفت.

پس تا اینجا هیچ یک اهل سنت نبودند، چرا که اصلاً اهل سنّتی وجود نداشت. البته مسلمین به دو حزب طرفداران ولایت و امامت حضرت علی علیه‌السلام و طرفداران سقیفه، معاویه و یزید تقسیم شده بودند، اما مذهبی به نام اهل سنّت وجود نداشت.

ب – اما از زمان امام صادق علیه‌السلام به بعد که مذاهب اهل سنّت نیز پدید آمدند، ازدواج‌های مکرری به دلایل گوناگون صورت پذیرفت و گاه ازدواج با کنیز بود. چرا که می‌دانیم، همسران همه تحت کنترل حکومت جبار بودند، چنان چه مادر محترمه امام زمان (عج)، یعنی حضرت نرجس خاتون نیز در هیبت کنیز به امام حسن عسکری علیه‌السلام پیوستند.

در هر حال، نام یکی از همسران امام صادق علیه‌السلام فاطمه، دختر حسین بن علی السجاد بود و همسر دیگر که کنیز بود، «حمیده بریریه» نام داشت که مادر حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام بود و البته ایشان همسران و اولاد دیگری نیز داشتند. اما شاخص همین دو نفر هستند.

حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام در شدیدترین دوران دشمنی با اهل بیت (ع) زندگی می‌کردند و دائماً در تبعید و حبس به سر می‌بردند، لذا غالب همسران ایشان از کنیزان بودند. اما هیچ کجا بیان نشده که کدامشان شیعه یا کدامشان سنّی بودند و هر کدام باشند نیز فرقی ندارد. نام این همسران، به غیر نجمه خاتون که تحت تربیت حیمده، که از شیعیان خالص بود، بزرگ شده بود، آن قدر ناشناخته مانده است که همه را «ام ولد» نامیده‌اند، حال چگونه این کارشناسان فهمیدند که همه اهل سنّت بودند؟! الله اعلم!

همسران شناخته شده‌ی امام رضا علیه‌السلام نیز یکی سبیكه یا خیزران، مادر امام محمد تقى (علیه السلام) بود که قطعاً سنّی مذهب نبوده است و دیگری دختر مأمون به نام ام حبیبه. البته مأمون خودش هم ادعای سنّی‌ بودن نداشت، چه رسد به دخترش.

یک ازدواج حضرت جواد الائمه علیه‌السلام، با «سمانه مغربيه» بوده که در علم و تقوا مشهور و زبانزد بود. او را به شکل یک کنیز خریداری کردند و در آن دوران خفقان به خانه زنان «آل علی»، که به زنان نمونه‌ی پاکدامنی مشهور بودند آوردند که هم تحت تربیت آنها باشد و هم مصون بماند. ایشان مادر امام هادی علیه‌السلام بودند و امام در خصوص مادرشان می‌فرمودند: «مادرم عارف به حق من در امامت است». پس سنّی نبوده است.

همسر دیگر ایشان «ام فضل» دختر مأمون بود که قاتل همسرش گردید. آیا اهل سنّت بود؟!

و اما همسر امام هادی علیه‌السلام، سوسن نام داشت. وى کنیزی از اهالى نوبه بود. دست تقدير او را به مدينه و خانه امام هادى‏(ع) رساند و پس از مدتى امام حسن عسكرى‏(ع) از او متولد شد. وى از زنان عارف و فاضل عصر خود بود و به نام‏هاى «سليل، حديثه، حربيه» معروف و مشهور شده بود. قبل از آنكه امام هادى‏(ع) با آن خانم ازدواج كند، امام جواد(ع) در وصف آن بانو فرمود: «سليل»، يعنى بيرون كشيده از هر آفت و پليدى و ناپاكى (بعد، از آينده او خبر داد) و فرمود: اى سليل! زود است خداوند به تو، حجت خود را عطا فرمايد كه زمين را از عدل پر كند، بعد از آنكه از ستم پر شده باشد.

همسر بزرگوار امام حسن عسکری، یعنی «نرجس خاتون» که اصلاً ابتدا مسلمان نبود، چه رسد به این که شیعه یا سنّی باشد و سپس به اسلام روی آورد و توسط حکیمه خاتون به امام پیوست و مادر امام زمان، حضرت مهدی علیه‌السلام گردید که مشهور عالمیان است.

حال کدامیک از اینها اهل سنّت بودند؟ یا کارشناسان وهابی از تارخ بی‌خبرند؟! [هر چند که بیان شد، اگر اهل سنّت هم باشند، مسئله‌ی خاصی نیست] و اساساً ازدواج هیچ نقشی در تأیید و تکذیب حقایق و اعتقادات ندارد، و ازدواج مؤید کسی هم نیست، مگر آن که طرفین ازدواج شخصاً فاضل باشند.

جدید:

یادداشت سردبیر: شیاطین، عالِمِ صادقی که الگو شود را بر نمی‌تابند و کمر به نابودی‌اش می‌بندند

کلمات کلیدی:  تاریخی