خطبه 95 – در ترجمه حجت الاسلام و المسلمین انصاریان

الْحَمْدُ لِلّهِ لأوَّلِ فَلا شَىْءَ قَبْلَهُ، وَ الاْخِرِ فَلا شَىْءَ بَعْدَهُ،

سپاس خدا را، اوّلی‌ که پیش از او چیزی‌ نبوده، و آخری‌ که پس از او چیزی‌ نباشد،

وَالظّاهِرِ فَلا شَىْءَ فَوْقَهُ، وَ الْباطِنِ فَلا شَىْءَ دُونَهُ.

آشکاری‌ که هیچ آشکاری‌ فوق او نیست، و نهانی‌ که چیزی‌ نهان‌تر از او نمی‌باشـد .

و از این خطبه است، در وصف رسول خدا صلوات الله علیه و آله:

مُسْتَقَرُّهُ خَيْرُ مُسْتَقَرٍّ، وَ مَنْبِتُهُ اَشْرَفُ مَنْبِت،

قرارگاهش بهترین قرارگاه، و محل روییدنش شریفترین محل است،

فى مَعادِنِ الْكَرامَةِ، وَ مَماهِدِ السَّلامَةِ.

در معادن کرامت (بزرگی و بزرگواری)، و مهدهای‌ سلامت.

قَدْ صُرِفَتْ نَحْوَهُ اَفْئِدَةُ الأبْرارِ، وَ ثُنِيَتْ اِلَيْهِ اَزِمَّةُ الأبْصارِ.

قلب خوبان شیفته او شد، و توجه دیده‌ها به جانب او گشت.

دَفَنَ اللّهُ بِهِ الضَّغائِنَ، وَ اَطْفَأَ بِهِ النَّوائِرَ.

خداوند به برکت او کینه‌ها را دفن کرد، و آتش دشمنی‌ها را خاموش نمود.

اَلَّفَ بِهِ اِخْواناً، وَ فَرَّقَ بِهِ اَقْراناً.

مردم را به دست او با هم (به خاطر ایمان و هدف واحد) برادر ساخت، و نزدیکان [در کفر] را [به خاطر‌ کفرشان] از هم دور کرد.

اَعَزَّ بِهِ الذِّلَّةَ، وَ اَذَلَّ بِهِ الْعِزَّةَ.

به وسیله او ذلیل را عزیز، و عزیز بی‌ جهت را ذلیل گرداند.

كَلامُهُ بَيانٌ، وَ صَمْتُهُ لِسانٌ.

کلامش روشن کننده حق، و سکوتش زبان گویا بود.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه