نهج البلاغه، خطبه 87 – با استفاده از ترجمه‌ی حجت الاسلام انصاریان

پس از حمد حق تعالی فرمودند:

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ اللّهَ لَمْ يَقْصِمْ جَبّارِى دَهْر قَطُّ اِلاّ بَعْدَ تَمْهيل و آسایش، وَ رَخاء،

خداوند سرکشان هیچ روزگارى را درهم نشکست مگر پس از مهلت دادن

وَ لَمْ يَجْبُرْ عَظْمَ اَحَد مِنَ الاُمَمِ اِلاّ بَعْدَ اَزْل وَ بَلاء،

و شکستگى هیچ امّتى را جبران ننمود مگر بعد از تنگنایى و سختى و رنج،

وَ فى دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَتْب، وَما اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْب مُعْتَبَرٌ.

و در سختى‌هایى که به سوى آن مى‌روید، و در حوادثى که پشت سر گذاشتید عبرت‌هاست.

وَ ما كُلُّ ذى قَلْب بِلَبيب، وَلا كُلُّ ذى سَمْع بِسَميع، وَلا كُلُّ ذى ناظِر بِبَصيــر.

هر صاحبِ قلبی خردمند نیست، و هر صاحب گوشى شنوا نمى‌باشد، و هر چشم دارى بینایى ندارد.

فَياعَجَباً ـ وَ مالِىَ لا اَعْجَبُ مِنْ خَطَاِ هذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلافِ حُجَجِها فى دينِها؟!

عجبا! چرا در عجب نباشم از اشتباه کاری‌هاى این فرقه‌ها با اختلاف دلایلى که در دین‌شان دارند؟!

لايَقْتَصُّونَ اَثَرَ نَبِىٍّ، وَلايَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِىٍّ،

از اثر هیچ پیامبرى پیروى نمى‌کنند، و به عمل هیچ جانشینى اقتدا نمى‌نمایند،

وَلا يُؤْمِنُونَ بِغَيْب، وَلا يَعِفُّونَ عَنْ عَيْب.

و به هیچ غیبى ایمان نمى‌آورند، و از هیچ عیبى عفّت نمى‌ورزند.

يَعْمَلُونَ فِى الشُّبُهاتِ،وَ يَسيرُونَ فِى الشَّهَواتِ.

به شبهات عمل مى کنند، و در شهوات سیر مى‌نمایند.

الْمَعْرُوفُ فيهِمْ ما عَرَفُوا، وَالْمُنْكَرُ عِنْدَهُمْ ما اَنْكَرُوا.

معروف در میان آنان چیزى است که خود معروف دانند، و منکر نزدشان همان است که خود منکر مى دانند.

مَفْزَعُهُمْ فِى الْمُعْضِلاتِ اِلى اَنْفُسِهِمْ،

پناهگاهشان در مشکلاتْ خودشان هستند،

وَ تَعْويلُهُمْ فِى الْمُبْهَماتِ عَلى آرائِهِمْ،

و اعتمادشان در امور مبهم بر رأى و نظر خودشان است،

كَاَنَّ كُلَّ امْرِئ مِنْهُمْ اِمامُ نَفْسِهِ،

گویى هر کدام از آنان امام خود است،

قَدْ اَخَذَ مِنْها فيما يَرى بِعُرًى ثِقات، وَ اَسْباب مُحْكَمات.

و هر شخصى گمان مى‌کند در آرائش به ریسمان‌هاى محکم و سبب‌هاى استوار چنگ زده است.

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه