بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ و صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ.

سلام بر شما؛

از آنجا که به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران، به صورت مستمر و بدون وقفه با دشمنان خارجی و اذناب داخلی آنها مواجه بودیم، در دشمن‌شناسی ذهن ما متوجه مصادیقی چون امریکا، انگلیس، اسرائیل، منافقین، کومله و اصحاب فتنه می‌شود، در حالی که باید ابتدا باید با اندیشه‌ها، مواضع، اهداف و رویکردهای دشمن آشنا شد و دانست که دربارۀ ما (مسلمانان)، چه می‌خواهد و چه نمی‌خواهد، تا معلوم شود که اقداماتش برای تحقق چه اهدافی و بازدارندگی ما از تحقق چه اهدافی می‌باشد.

اگر این شناخت حاصل شود، از یک سو قالبی به دست می‌آید که هر شخص، جبهه یا حکومتی در آن گنجید، دشمن شناخته می‌شود و از سویی دیگر مواضع، اهداف و برنامه‌های دشمنان شناخته شده، برایمان معلوم می‌گردد؛ مضافاً بر این که سبب می‌شود تا بی‌جهت همگان را دوست نپنداریم، یا بی‌دلیل، دشمنش ندانیم!

اما، ما چگونه می‌توانیم دوست و دشمن را به صورت حقیقی بشناسیم؟! ما، بر خودمان نیز سلطۀ علمی نداریم، چه رسد به دوستان و دشمنان! لذا خداوند سبحان خود در قرآن مجید، شاخصه‌های دوست و دشمن، اهداف، خواسته‌ها و ناخواسته‌های آنان را برای ما تبیین نموده است.

محبت و مودّت

در دوست‌شناسی و دشمن‌شناسی، ابتدا باید به معنا و مفهوم «محبّت و مودّت» دقت نماییم.

هر نوع دوست‌داشتنی، «محبّت» است، خواه دوست داشتن خداوند متعال و اولیاء الله و مؤمنین و هر چه خیر و کمال است باشد، خواه دوست داشتن کفر، طاغوت، مفاسد و هر چه شرّ محسوب می‌گردد. چنان که خداوند منّان در قرآن کریم فرمود که اصل، ریشه و غایت، محبّت است و مغفرت نیز به خاطر محبّت خدا به شما صورت می‌پذیرد:

«قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (آل عمران، 31)

-  بگو: اگر خدا را دوست می‌داريد، از من پيروی كنيد! تا خدا (نيز) شما را دوست بدارد، و گناهانتان را ببخشد، و خدا آمرزندۀ رحیم است.

و هم چنین محبّان متاع دنیا را نکوهش نمود؛ و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: «حُبُّ اَلدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ وَ مِفْتَاحُ كُلِّ سَيِّئَةٍ وَ سَبَبُ إِحْبَاطِ كُلِّ حَسَنَةٍ - دوستى دنيا، سررشتۀ تمام گناهان است و كليد تمام بديهاست و سبب تباه شدن هر خوبى می‌باشد.» (إرشاد القلوب، جلد۱، صفحه۲۱)

*- اما، «مودّت»، یعنی ظهور و بروز آن محبّتی که در قلب است؛ خواه با زبان‌، یا در اتخاذ مواضع، یا عملکردها.  لذا در قرآن کریم فرمود که اجر رسالت، «مودّت» اهل بیت علیهم السلام می‌باشد؛ یعنی هم بشناسید، هم دوست داشته باشید و هم این محبّت را ظاهر کنید.

«ودود» از اسامی خداوند متعال می‌باشد و در قرآن کریم تصریح نمود که او «ودود» می‌باشد (وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ - او آمرزنده و نسبت به مؤمنان، با مودّت است)، یعنی محبّت خودش به بندگانش را با خلقت، ربوبیّت، نعمت، مغفرت و ... ظاهر می‌سازد.

دشمن نیز مودّت دارد

دشمنان نیز «مودّت» دارند، یعنی نه تنها مواضع و اهدف خود را ظاهر می‌سازند، بلکه آن چه برای ما دوست می‌دارند و آن چه دوست نمی‌دارند را نیز در مواضع، گفتارها و رفتارها، ظاهر می‌سازند؛ اگر چه فهم، درک، دیدن و باورش، به غیر از توجه، آگاهی و اطلاع، بصیرت هم می‌خواهد که البته با ایمان و تقوا تقویت می‌گردد.

دشمنان برای ما چه می‌خواهند؟

اگر از مسلمانان پرسیده شود که «برای دشمنان چه می‌خواهید؟!» پیش از آن که شکست و نابودی ظاهری آنان را بخواهند، دوست دارند همگان بیدار و هوشیار و بصیر شوند - همگان دست از بندگی و اطاعت بت‌ها و طاغوت‌های درونی و برونی بردارند و موحد شوند - همگان از کفر، شرک و ظلم فاصله بگیرند و هدایت شوند و اگر به دشمنی، لجاجت و خیانت و جنایت ادامه دادند، نابود گردند. اما کفار (دشمنان)، برای ما مسلمانان، چیزهای دیگری دوست دارند و امیال خود را ظاهر نیز می‌سازند:

«مَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ» (البقره، 105)

- كافران از اهل كتاب، و هم چنين مشركان، دوست نمی‏دارند هیچ خير و بركتی از ناحيه خداوند بر شما نازل گردد، در حالی كه خداوند رحمت خود را به هر كس بخواهد اختصاص ‍ می‏دهد، و خداوند صاحب فضل بزرگی است.

«وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ‌» (البقره، 109)

- بسیاری از اهل کتاب، پس از آنکه حق برای آنان روشن شد به سبب حسدی که از وجودشان شعله کشیده، دوست دارند که شما را پس از ایمانتان به کفر بازگردانند. هم اکنون [از ستیز و جدال با آنان] درگذرید، و [از آنان] روی بگردانید، تا خدا فرمانش را اعلام کند؛ یقیناً خدا بر هر کاری تواناست.

«وَدَّتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ» (آل عمران، 69)

- جمعی از اهل كتاب (به ویژه از يهودیان)، دوست داشتند (و آرزو می‏كردند) شما را گمراه كنند، (اما آنها بايد بدانند كه نمی‌توانند شما را گمراه سازند،) آنها گمراه نمی‏كنند مگر خودشان را، و نمی‌فهمند!

●- به تمامی اهداف و امیال دشمنان نسبت به مسلمانان، با واژۀ «مودّت» تصریح شده است، چرا که متذکر می‌گردد: «آنها نه تنها چنین دوست دارند، بلکه این اهداف و امیال خود را در مواضع و عمل، ظاهر می‌سازند و بروز می‌دهند».

●- بنابراین، دشمن کسی است که هیچ خیری از جانب خدا برای ما نمی‌خواهد - دشمن کسی است که بازگشت ما به کفر و شرک را آرزو دارد و در تحققش می‌کوشد، تا بتواند بر ما سلطه یابد - دشمن کسی است که گمراهی و هلاکت ما را می‌خواهد - دشمن کسی است که نابودی ما مسلمانان را می‌خواهد، چه در رویارویی و چه در تسلیم و خودکشی از ترس مرگ!

●- حال اگر به مواضع، اهداف، امیال، برنامه‌های کاربردی (استراتژی) و عملکرد دشمنان شناخته شده (امریکا، انگلیس، صهیونیسم بین الملل، اسرائیل، ستون پنجم در داخل و ...»، در جبهه‌های گوناگون فرهنگی، علمی، اقتصادی، سیاسی، تبلیغاتی، امنیتی، نظامی و ... دقت نماییم؛ همه در همین قالب می‌گنجند و تعریف می‌شوند و هر چه می‌کنند، برای تحقق همین اهداف می‌باشد!

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته .

 

کلمات کلیدی:  یادداشت