ایران‌پی‌ان – یادداشت/ع. چینی‌چیان: چند سال سازمان‌دهی آشکار و پنهان جریان‌های سیاسی، دست کم دو ماه تبلیغات مستقیم و غیر مستقیم نامزدها و جناح‌های طرفدارشان به همراه ضد تبلیغ علیه یک دیگر و نیز یک هفته رقابت تنگاتنگ درست و نادرست نامزدها به پایان رسید و بالاخره اکثریت آرای مردم به حجت الاسلام حسن روحانی تعلق گرفت و او یازدهمین رییس قوه مجریه جمهوری اسلامی ایران گردید.
در کوران تبلیغات و یا حتی ایجاد جنگ روانی، حرف و حدیث و شعار بسیار بیان شد که البته بخش منطقی آن حق نامزدها بود. در همین راستا ضد تبلیغ، تخریب، شعارهای ویرانگر علیه کشور و اتخاذ روش‌های نادرست نیز بسیار بود.
حال چه آن که رأی آورده و چه آنان که رأی نیاوردند، خودشان ماندند و نامه‌ی اعمال‌شان در پیشگاه باریتعالی.
حال چه آن که رأی آورده و چه آنان که رأی نیاوردند، خودشان ماندند و نامه‌ی اعمال‌شان در پیشگاه باریتعالی. اگر کسی میلیاردها تومان از بیت‌المال برای تبلیغات خود هزینه کرده است؛ اگر کسی عزت ملی را برای جلب نظر مردم تضعیف نموده است، اگر کسی تمامی دستآوردهای این کشور را انکار کرده و سیاه‌نمایی کرده است، اگر کسی در مباحثات و شعارها دروغ گفته است، اگر کسی دیگران را به ناحق متهم و تخریب کرده است ... و خلاصه اگر کسی دل مقام معظم رهبری را به درد آورده و ملت ایران را دشمن شاد کرده است، اکنون باید ببیند که چگونه می‌تواند جبران نماید و قطعاً این مافات با نماز شب و استغفار جبران نمی‌گردد، چرا که همگی حق الناس است.
ولی، مهم این است که انتخابات به پایان رسید و رییس جمهور آتی از سوی اکثریت ملت انتخاب شد و اساساً انتخابات یعنی همین. یعنی چند نفر نامزد می‌شوند و مردم به یکی از آنها اقبال بیشتری نشان می‌دهند و موفقیت دولتش را می‌خواهند که مرهون کنار گذاشتن اختلافات است.
منظور از اختلاف، تفاوت ذوق، سلیقه، نگاه برنامه‌ای یا روش مدیریتی نیست؛ اینها که باید باشد و اگر نباشد هیچ تحول و تکاملی رخ نمی‌دهد، بلکه منظور اختلافاتی است که به صف‌کشی و تقابل منجر می‌گردد و در نهایت به ضرر نظام، کشور و همه مردم تمام می‌شود.
هر منصفی گواهی می‌دهد که اگر بخشی از ضعف‌های دولت‌های نهم و دهم معلول برنامه‌ریزیه‌ها، رفتارها یا برخوردهای غلط دولت بود، بخش عمده‌ی آن نیز به خاطر عدم همکاری و گاه کارشکنی‌هایی بود که ریشه در حقد و کینه داشت. تا آنجا که حاضر نبودند او موفق شود، اگر چه کشور و ملت ضرر ببینند!
هر منصفی گواهی می‌دهد که اگر بخشی از ضعف‌های دولت‌های نهم و دهم معلول برنامه‌ریزیه‌ها، رفتارها یا برخوردهای غلط دولت بود، بخش عمده‌ی آن نیز به خاطر عدم همکاری و گاه کارشکنی‌هایی بود که ریشه در حقد و کینه داشت. تا آنجا که حاضر نبودند او موفق شود، اگر چه کشور و ملت ضرر ببینند!
بدیهی است که مردم عاشق چشم و ابروی یک شخص نیستند و عضو قسم خورده‌ی هیچ حزب و جریانی نیز نمی‌باشند و بالتبع با یک دیگر اختلافی که آنها را در مقابل هم قرار دهد ندارند، بلکه این اختلاف مسئولین نظام است که در اذهان عمومی تسری می‌یابد.
متأسفانه بسیار دیده شد که طرفداران برخی از نامزدها به محض شکستی که باورشان نمی‌شد (اغلب خود را رأی اول و حتی بی‌رغیب می‌خواندند)، حمله به سایر رقبایی که آنها نیز رأی نیاوردند را تشدید کردند. گروهی گفتند: اصلاً همه‌ی تقصیرها به گردن آیت الله مصباح است و چنان چه خود ایشان پیش‌بینی کرده بودند، بدترین اهانت‌ها را به او نمودند – گروه دیگری گفتند: تقصیر دکتر جلیلی است که به نفع دکتر قالیباف کنار نرفت – گروه دیگری گفتند: اگر اصولگراها وحدت می‌کردند چنین نمی‌شد، اما آقایان ولایتی و جلیلی و رضایی کنار نرفتند (یعنی حتماً باید فقط قالیباف می‌ماند) ...، اما اینها همه حرف و شعار و از روی حرص و حقد است، وقتی جمع رأی همه‌ی رقبا از رأی آقای روحانی کمتر بود، دیگر این حرف‌ها و اگرها معنا ندارد.
باید برای دولت منتخب، آرزوی موفقیت نمود و باید جقوق ملت و تحقق شعارها را از او و دولتش و هم چنین از مجلس و سایر سازمان‌ها و نهادها مطالبه نمود.
پس، باید برای دولت منتخب، آرزوی موفقیت نمود و باید جقوق ملت و تحقق شعارها را از او و دولتش و هم چنین از مجلس و سایر سازمان‌ها و نهادها مطالبه نمود. اگر مردم مطالبه کردن را [که مقام معظم رهبری به ما آموخت] شیوه و اساس نگاه خود به دولت، مجلس و همه مسئولین و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی در وزارتخانه‌ها، نهادها و ادارات قرار دهند، آنها نیز بیش از پیش مشتاق و مجبور می‌شوند که درست عمل کنند و مطالبات مردم را محقق نمایند.
بدون تردید اولین مطالبه مردم از دولت جدیدشان، تحقق همان شعارهایی است که به آن اعتماد کردند و رأی دادند.
کنار گذاشتن نگاه حزبی به نظام و کشور (چه اصولگرایانه، چه اصلاح طلبانه و چه هاشمی مأبانه) – به کار گرفتن متخصصین متعهد با هر گرایشی (که مخالف و متضاد نظام و منافع کشور نباشد) در تمامی امور – حفظ عزت ملی و دفاع از حقوق ملت ایران در مقابل دشمنان خارجی و اذناب داخلی آنها – ساماندهی به بانک‌ها و سایر منابع اقتصادی و توزیع عادلانه ثروت – حمایت بی‌دریغ از تولید و کار ملی که مستلزم برچیدن نظام منحط رانت و رشوه است و ...، مطالباتی است که اذهان عمومی از دولت منتخب انتظار دارند و البته که از مهم‌ترین عوامل موفقیت، به ویژه در عرصه‌ی سیاست و اقتصاد، کنار گذاشتن اختلافات می‌باشد.
از این رو از تمامی مسئولین انتظار می‌رود که با پایان یافتن رقابت‌های انتخاباتی، بداخلاقی‌های گذشته و حال خود را کنار بگذارند و با صدق، صمیمت، اخلاص، دلسوزی و پشتکار، سرمایه‌های مادی و معنوی این کشور را صرف رفع مشکلات، رفاه مردم و اعتلای نظام و کشور بنمایند.
ع. چینی‌چیان: بررسی علل مواجه‌ی بزرگ‌ترین خبرگزاری‌های جهان با قحطی خبر(؟!) 
