ایران‌پی‌ان – یادداشت/ مجید ر.: کارگردان جوان، جواد مزدآبادی، اظهار داشت «‌سیاست روز همواره از علائق اصلی من بوده علاقه‌ای که با ساخت فیلم " ابابیل" قوت گرفت و زمانی که پژمان لشکری پور این طرح را به من پیشنهاد کرد با کمال میل پذیرفتم. (لینک خبر)‌«. وی هم چنین پس از کار در «ابابیل» گفت: «‌تابوی ژانر سیاسی در تلویزیون شکسته شد (لینک خبر).»

این نگاه، این گرایش، این توجه و میل بسیار ارزنده و قابل تقدیر است و او درست می‌گوید که «جای ساخت آثاری با موضوع سیاست روز در تلویزیون خالی است»، اما با یک نگاه عمیق‌تر به فیلم‌ها و سریال‌ها این سؤال مطرح می‌شود که «جای کدام اثر قابل قبولی در هر ژانر دیگری خالی نیست؟!» و البته با تأملی در مسائل سیاسی روز، می‌توان این سؤال را نیز افزود که: «ژانر سیاسی – فیلم یا سریال با ژانر سیاسی» یعنی چه؟

هر چند بسیاری از نویسندگان و کارگردانان خود را منزه از هر عیبی و نیز کارشناسی مطلع در تمامی شئون و امور زندگی فردی و اجتماعی قلمداد می‌کنند و اگر کمترین انتقادی به آنها شود، به حربه‌ی «سینمای دولتی، سریال دولتی» و عدم امکانات و اجازه برای بروز استعدادهای نهفته‌شان متوسل می‌شوند، اما بالاخره فیلم و سریال از بین رفتنی نیست. مردم همه آنها را دیده‌اند، بد و خوبش را تشخیص داده‌اند و همه به عنوان اسنادی محکم از سیر صعودی یا نزولی «هنر هفتم» در کشور ما باقی و قابل مرور و استناد است.

ترمیم و بازسازی فیلم‌ها و سریال‌های هندی یا در نهایت اقتباس از آنها و نمایش آنها تحت عنوان «خانوادگی» چه هنری است؟

ترمیم و بازسازی فیلم‌ها و سریال‌های هندی یا در نهایت اقتباس از آنها و نمایش آنها تحت عنوان «خانوادگی» چه هنری است؟ چند دهه مردم باید شاهد فیلم‌ها و سریال‌هایی باشند که «ژانر» و موضوعش به عاشق شدن فقیر به پولدار یا بالعکس و یا مذهبی به غیر مذهبی، نافهمی پدر و مادر و ... منحصر و منتهی می‌گردد.

ترویج فیلم‌ها و سریال‌ها با ژانر «عشق‌های مثلث یا مربع» - زنی را دو یا سه مرد می‌خواهند – چه ژانری است و آیا سیاسی نیست؟

ترویج فرهنگ منحط «فمینسم» - به مسخره کشاندن جبهه و جنگ – به استهزاء کشیدن باورهای دینی و احکام اسلامی (به ویژه در سریال‌های مناسبتی و بالاخص در ماه مبارک رمضان) – تبلیغ فاصله طبقاتی با نمایش قصرها و خانه‌های آن چنانی و بی‌ربط به موضوع و یا توجیه انحطاط فرهنگی جامعه به ویژه برخی از جوانان و حق به جانب نشان دادن آنها و مقصر نمودن والدین، دین، مذهب، سیاست، جامعه و خلاصه همه به غیر از خودشان – نمایش مکرر ضعف و بدبختی به بهانه نشان دادن واقعیت‌هایی موجود در جامعه و یا به قول خودشان فیلم انتقادی و ...، در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی، چه ژانری قلمداد می‌شود و آیا سیاسی نیستند؟!

ترویج فرهنگ منحط «فمینسم» - به مسخره کشاندن جبهه و جنگ – به استهزاء کشیدن باورهای دینی و احکام اسلامی (به ویژه در سریال‌های مناسبتی و بالاخص در ماه مبارک رمضان) – تبلیغ فاصله طبقاتی با نمایش قصرها و خانه‌های آن چنانی و بی‌ربط به موضوع و یا توجیه انحطاط فرهنگی جامعه به ویژه برخی از جوانان و حق به جانب نشان دادن آنها و مقصر نمودن والدین، دین، مذهب، سیاست، جامعه و خلاصه همه به غیر از خودشان – نمایش مکرر ضعف و بدبختی به بهانه نشان دادن واقعیت‌هایی موجود در جامعه و یا به قول خودشان فیلم انتقادی و ...، در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی، چه ژانری قلمداد می‌شود و آیا سیاسی نیستند؟!

امروزه نقش سیاست در عرصه‌ی ارتباطات و از جمله فیلم و سریال بر کسی پوشیده نیست و هم چنین نقش فیلم و سریال در بسترسازی و آماده نمودن اذهان عمومی برای تحقق سیاست‌ها بر کسی پوشیده نیست، لذا توجه به ژانر سیاسی بسیار مهم، خوب و حتی ضروری است، اما آیا این توجه کارگردانان ما مانند توجه به ژانر خانوادگی، دینی، جنگی (دفاع مقدس)، اجتماعی و ... خواهد بود؟

البته استعداد نویسندگان و کارگردانان ما در ژانر سیاسی نیز کم نیست. از جمله می‌توان به سریال «میلیاردر» اشاره نمود. مرد ثروتمند و البته متینی که صاحب شرکتی بزرگ است. همسرش در امور و اداره شرکت دخالت می‌کند و از داخل خانه با نفوذی‌هایش همه چیز را تحت کنترل دارد و به نفع آقازاده‌ها و اقوام اداره می‌متذ؛ آقازاده‌های تن‌پرور، تنبل و پُررویش نیز مفت‌خوری می‌کنند، اما خودش در عین حال دلسوز است. حسابداری کاردان، محاسبه‌گر و برنامه‌ریز می‌آورد که مدیر می‌شود. این مدیر به آرامی با همه‌ی ناهنجاری‌ها مقابله می‌کند. قصد حذف ندارد، اما قصد ترمیم کاستی‌ها را دارد و البته با اخلاص تمام و کار طاقت‌فرسا. اما همگان به آرامی و ناآرامی مقابلش جبهه می‌گیرند، اختلاف می‌افتد و ...، پدرخوانده غالباً شالی آبی به گردن دارد، اما به ناگاه همه چیز از روسری و شال گرفته تا پیراهن و کت و شلوار و حتی مبلمان و در و دیوار «بنفش» می‌شود و امور رو به اصلاح می‌رود!

قسمت دوم نیز به رغم آماده بودن و نمایش وله‌هایی از آن پخش نمی‌شود و ظاهراً قرار است پس از اصلاحات مجدد و تغییرات لازم، در اواخر بهار پخش شود.

البته ما نفهمدیم که این سریال چه «ژانری» است؟ خانوادگی، اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی؟!

البته ما نفهمدیم که این سریال چه «ژانری» است؟ خانوادگی، اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی؟! همان‌گونه که ژانر اغلب فیلم‌ها و سریال‌های دیگر را تشخیص ندادیم! و لابد ضعف از ماست که نمی‌فهمیم!