بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ                       

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أبا صالِحَ المَهدی.

سلام دوستان؛

از محرکات و نیز ملزومات رشد، میل شدید به پیشی‌گرفتن، جلو زدن و یا همان "سبقت" می‌باشد؛ لذا خداوند متعال این میل را فطری گردانید.

هر کسی از همان کودکی، به هر مرحله‌ای از رشد که می‌رسد و به هر وادی که پای می‌گذارد، دوست دارد در آن پیشی گیرنده و نخستین باشد. تمامی مسابقات علمی، ورزشی، هنری و ... در عالَم، برای این است که نفر و نفرات پیشی‌گیرنده را معلوم کنند. یکی از فواید تهیه آمارهای دقیق، برای این است که معلوم کنند کدام جامعه‌ای به لحاظ ثروت و یا فقر – سلامتی و یا بیماری – علم و یا بی‌سواری – تولد و یا مرگ – امنیت و یا مخاطرات شخصی و اجتماعی و ...؛ سبقت گرفته و از دیگران پیشی دارد.

●- هیچ انسانی وجود ندارد که در امور گوناگونی، "تقلید" و "مرجع تقلید" نداشته باشد؛ بسیاری از مردمان یک جامعه و یا یک ملت، در امور متفاوت و بسیاری، از فرهنگ‌ گذشتگان خود تقلید می‌کنند – بسیاری در حقوق، از حقوقدان و فقیه تقلید می‌کنند – نوع خوراک و پوشش و معماری نیز برای عموم تقلیدی است و حتی ادبیات و نوع گفتار و کلمات نیز تقلیدی می‌شوند! اما علت اصلی تقلید از دیگران این است که آدمی باور و یا گمان دارد که بهتر از او نخواهد شد و در این امر نمی‌تواند از مرجع تقلید [حق یا باطلِ] خود سبقت بگیرد؛ لذا جایگاه نخست را برای او فرض نموده است؛ چه بسا رده‌های نزدیک‌تر را نیز برای "خواص، مقربین، اکابر و اولیای" آن وادی در نظر گرفته است و خود را در سطح توده‌ی مردم می‌بیند و دوست دارد که از آنها سبقت بگیرد و پیش افتد.

کسی بر این باور نیست که می‌تواند در عقل، علم، حکمت، ایمان، تقوا، اخلاص، اخلاق و عمل صالح، از انبیای الهی یا امیرالمؤمنین و اهل عصمت علیهم السلام، پیشی بگیرد؛ چنان که اگر پزشکی، مهندسی و حقوق نمی‌داند؛ اگر فلسفه، تاریخ و ادبیات نمی‌داند، نه تنها با اکابر آنها مسابقه نمی‌دهد، بلکه سعی در پیروی می‌نماید.

خداوند متعال، در قرآن کریم، ضمن آن که برای پیشی گیرندگان در "ایمان و عمل صالح" جایگاه و مقام ویژه‌ای بیان نموده است «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ / الواقعه، 10 و 11»، به دیگران فرموده که مانند عموم مردم ایمان بیاورید «آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ / البقره، 13»؛ و البته از همین عموم نیز خواسته که سعی کنند در این مسابقه‌ی عمومی، همیشه از هم قطاران خود سبقت بگیرند: «فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ – در کارهای خیر (نیکویی)، از دیگران پیشی بگیرید/ البقره، 148».

انواع سبقت:

"سبقت = پیشی گرفتن"، انواع و اقسام دارد و به همین تناسب، میادین مسابقه‌اش نیز متفاوت می‌باشد. به عنوان مثال:

1- «سبقت در تنوع و موضوعات». برخی در یک کار تبحر دارند، به یک کار زیاد می‌پردازند و در یک یا دو میدان مسابقه می‌دهند؛ اما برخی دیگر، تنوع رشته و موضوع دارند. مثل کسی که بسیار نماز می‌خواند، بسیار روزه می‌گیرد، بسیار قرآن می‌خواند و یا بسیار ذکر می‌گوید؛ اما به همین تناسب،  اخلاق کاملی ندارد، صله ارحام ندارد، جود و کرم ندارد، در فعالیت‌های اجتماعی حضور فعالی ندارد، برای افزایش بصیرت تلاشی نمی‌نماید و ... ! اما برخی دیگر، تنوع موضوع دارند، هم عبادت دارند، هم مطالعه، هم صله ارحام، هم دستگیری از دیگران، هم زیارت، هم سیاحت، هم کار و تلاش، هم تفریح سالم و ...؛ لذا در آموزه‌های اسلامی توصیه شده که سعی کنید از هر کار خیر و صوابی، بهره‌ای ببرید تا از نتایج (ثواب‌های) دنیوی و اخروی آن محروم نمانید.

2- «سبقت در کمّیت و کیفیت»؛ برخی در کمّیت (مقدار) یک کاری سعی در سبقت دارند، مانند کسی که بسیار مطالعه می‌کند، یا بسیار نماز می‌خواند و بسیار ذکر می‌گوید، یا  بسیار صدقه می‌دهد و ...؛ برخی دیگر در "کیفیت" کاری سعی در سبقت دارند؛ مانند این که یک صفحه از قرآن مجید و یا هر کتاب دیگری را می‌خواند، اما با تأمل، تفکر، تعمق و توجه. و البته میزان سنجش کیفیت کار خوب نزد خداوند متعال، "ایمان و اخلاص" می‌باشد. چنان که فرمود: «ضَربَةُ عَلِی یَومَ الخَندَقِ اَفضَلُ مِن عِبادَةِ الثّقلین - ارزش ضربه شمشیر علی علیه السلام در روز خندق، بالاتر از عبادت تمامی جنّ و انس ‍ می‌باشد. (بحارالانوار، ج20، ص 216)»؛ بدیهی است که این ارزش، به خاطر آن است که به غیر از علم، حکمت، بصیرت، شجاعت، موقعیت شناسی، دشمن شناسی، حضور و اقدام به موقع و ...؛ از شدت اخلاص والایی برخوردار بوده است.

3- «سبقت در سرعت»؛ و بالاخره نوبت به "سرعت" نیز می‌رسد؛ یعنی چه کسی سریع‌تر و زودتر در میدان حاضر شده و عمل لازم را انجام می‌دهد.

سبقت در گناه و فساد:

تمامی قوانین و قواعد "سبقت"، از نیت قلبی گرفته، تا تنوع، کمّیت و کیفیت و سرعت؛ در میادین انحراف، گناه، فسق (خارج شدن از پوسته و مسیر آدمیت)، فساد (تباهی)، طغیان (خروج و سرریز شدن) و عصیان (سرپیچی، نافرمانی و دشمنی) نیز صدق می‌کند.

در صدر اسلام و در میان خوارج، جنایتکار و شقی بسیار بود، چنان که اکثر کفار و مشرکین نیز شقی بوده و هستند؛ اما فرمود (مضمون): «یا علی! تو را اشقی الاشقیای اولین و آخرین می‌کُشد»! یعنی اگر هر چه شقی در عالَم آمده و می‌آید را یکجا جمع کنند، "ابن ملجم مرادی لعنة الله علیه"، گوی سبقت را ربوده و شقی‌ترین آنهاست؛ چنان که بهترین انسان‌‌ها را او می‌کُشد.

●- کسانی که در خود احساس ضعف می‌کنند، دچار خود کم‌بینی و خود ناباوری هستند، بالتبع نزد خود و دیگران تحقیر شده هستند؛ از آنجا که از سویی میل فطری مسابقه و سبقت در وجود آنان نیز قرار دارد و از سویی دیگر، جرأت و توان حضور در میدان خوب‌ها و خوبی‌ها را ندارند و از سویی دیگر به خاطر تبعیت جاهلانه و متکبرانه از هوای نفس، نه تنها میل به خوبی ندارند، بلکه میل به بدی در آنها بیشتر است؛ سعی می‌کنند که اولاً از بدها پیروی کنند و آنها را الگو و مرجع تقلید خود قرار دهند و ثانیاً در میدان مسابقه‌ی بدی‌ها نیز سبقت بگیرند!

در مدرسه [حتی دوران ابتدایی]، معمولاً دانش‌آموزانی که در درس بسیار ضعیف هستند، در شلوغی، بی‌ادبی، عصیان و رفتارهای ناهنجار، بر امثال خود پیشی می‌گیرند! در دانشگاه و سپس حضور در جامعه، و حتی مسئولیت‌های سنگین نیز همین‌طور است.

نه در دیروز، معاویه، یزید، شمر، خولی، عمرو عاص، سعد چنگیز، هیتلر و ...، در خود میل و توان آدم شدند می‌دیدند، و نه امروز سران کفر، شرک، نفاق، ظلم و جنایت در کاخ‌های ریاست و مجالس امریکا، انگلیس، اسرائیل ...؛ و یا گروه‌ها و گروهک‌های تروریستی، و یا باندهای قاچاق انسان، قاچاق مواد مخدر، سرقت، کلاهبرداری، رشوه، رانت و ...؛ در خود میل و توان آدم شدن می‌بینند! از این رو سعی در پیشی گرفتن [سبقت] در فساد و افساد داشته و دارند.

بدعت‌گذارها و پیشی‌گیرندگان در مفاسد اجتماعی:

"فساد اجتماعی"، فقط "بد حجابی" و ترویج فحشا محدود نمی‌گردد. یکی گفت: "فلان مسئول، اگر چه محکوم شد، اما خیلی کارهای خوبی نیز انجام داد»! گفتم: «بله، اما رشوه و عادی‌سازی آن در ادارات را نیز او بدعت گذاشت و رواج داد»! چون مجموعه را با "رشوه" اداره می‌کرد و به او لقب "مدیر موفق" دادند، دیگران گفتند که اگر موفقیت به این است، ما بهتر و بیشتر از او بلدیم!

بنابراین، در تمامی میادین فعالیت‌های اجتماعی [سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و هنری، اداری و ...]، کسانی که چه در رفتارهای شخصی و چه ارتباطات و تعاملات اجتماعی، سعی در بدعت‌گذاری، نشر و رواج، عادی‌سازی و ... دارند و از دیگران پیشی می‌گیرند، "شقی‌ترین"ها در همان وادی هستند!

شما امروزه، نه تنها از بدحجابی، بلکه از عریانی، زنا، همجنس‌باری، رابطه جنسی با حیوانات، سقط جنین نامشروع، تولد نامشروع و حتی بی‌هویت، تجاوز، سرقت و حتی قتل مردم یا کودکان و فرزندان در امریکا و اروپا تعجب نمی‌کنید، چرا که "رواج یافته و عادی‌سازی" شده است! روزانه ده‌ها نفر در امریکا با  گلوله کشته می‌شوند؛ و آمار کودک کُشی و تجاوز [به ویژه توسط افراد خانواده‌ی اول] در اروپا  و امریکا بسیار وحشتناک شده است؛ چنان که طبق آمار خودشان، در امریکا، از هر چهار یا پنج زن، یک نفر و دست کم یکبار، تجاوز جنسی را تجربه کرده است؛ و خانم مرکل در اتحادیه‌ی اروپا، نسبت به افزایش قتل کودکان و فرزندان هشدار می‌دهد!

اما، در جامعه‌ی ما که بسیار پیشرفته‌تر و سالم‌تر است، هر کدام از این ناهنجاری‌های اخلاقی و رفتاری، یک پدیده‌ی بسیار نامطلوب و مضر به حال فرد و جامعه محسوب می‌گردد؛ لذا همگان باید سعی کنند که به هیچ وجهی، در عرصه‌های متفاوت ناهنجاری‌ها، گناه‌ها و مفاسد شخصی و اجتماعی، بدعت گذار و پیشی [سبقت] گیرنده نباشند. حال خواه این فساد، بدحجابی [ولو در کمترین حدش] باشد، یا اعتیاد، روابط نامشروع به هر حدی، بی‌تربیتی در هر امری، بی‌غیرتی ...؛ و یا رشوه، رانت، کلاهبرداری، دروغ به ملت، کم‌کاری، خدمت مستقیم یا غیر مستقیم به بیگانگان؛ اهمیت ندادن به مسئولیت، سوء استفاده از پست و مقام و ارتباطات ... و یا جوّسازی و نشر اکاذیب و شایعه در فضای مجازی؛ به ویژه اگر علیه  دین خدا و مردم و بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، اهداف، آرمان‌ها و ارزش‌هایش باشد.

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ» (المجادله، 9)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چون با يكديگر محرمانه گفتگو مى‌‏كنيد به [قصد] گناه و تعدى و نافرمانى پيامبر با همديگر محرمانه گفتگو نكنيد و به نيكوكارى و پرهيزگارى نجوا كنيد و از خدايى كه نزد او محشور خواهيد گشت پروا داريد.

«إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» (همان، 10)

ترجمه: چنان نجوايى صرفا از [القاآت] شيطان است تا كسانى را كه ايمان آورده‏‌اند دلتنگ گرداند، و[لى] جز به فرمان خدا هيچ آسيبى به آنها نمى‌‏رساند و مؤمنان بايد بر خدا اعتماد كنند.

 

مشارکت و هم افزایی: موضوع و نشانی لینک یادداشت، برای ارسال به دوستان در فضای مجازی.

موضوع یادداشت:

زندگی، مسابقه‌ایست که همگان در آن شرکت دارند؛ و مسابقه یعنی "سبقت گرفتن". برخی در نیکویی‌ها (خیرات) سبقت می‌گیرند و برخی در بدی‌ها!

نشانی لینک یادداشت:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9871.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

  

       

کلمات کلیدی:  یادداشت