كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿۱۸۵﴾
هر کسی مرگ را می چشد؛ و شما پاداش خود را بطور کامل در روز قیامت خواهید گرفت؛ آنها که از آتش (دوزخ) دور شده و به بهشت وارد شوند، نجات یافته و رستگار شده اند و زندگی دنیا، چیزی جز کالای فریب نیست! (آل عمران، ۱۸۵)
راز تأمین ضرورترین نیازهای زندگی مادی گرفته تا برآوردن سایر امیال و خواسته ها، آدمی را چنان به خود مشغول می سازد که از حقایق هستی غافل می گردد. حکومت ها، برای صد سال دیگر برنامه ریزی می کنند و مردم نگران فردا یا ده، بیست سال دیگر خود هستند، در حالی که شاید مرگ شان نزدیک تر از تصورشان باشد، و برای زندگی پس از مرگ، هیچ فکر و تدبیری نکرده باشند و جز هیزم، نیندوخته باشند؟ برخی گمان می کنند که اگر به قیامت فکر نکنند و یا حتی انکارش کنند، دیگر برای آنها قيامتی نخواهد بود؛ اما هیچ کسی نمی تواند مرگ را انکار کند و این خود شهود و اقراری است برای گذرا بودن زندگی و فانی بودن تمامی امیال و دستاوردهای مادی. به طور قطع و یقین، حرص و طمع»، به مراتب بیشتر از نیاز آدمی را به دنیا و تلاش برای به دست آوردن متاع دنیا مشغول می سازد، اما اگر دست کم به «مرگ» نیز بیندیشد، متوجه معادش می گردد و شوقش به بهشت افزون می شود.
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «برای فردای باقی تدبیری کنیم» معاد