پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

این که بر دروازۀ شهری چه نوشته شده مهم نیست، بلکه مهم ساختار فرهنگی شهروندان، اعقتادات، مواضع و سبک زندگی آنهاست.

در فضای مجازی، به اسم‌هایی که زیر جملات می‌نویسند، اعتمادی نیست، چرا که هر کسی می‌تواند هر چه دلش خواست بنویسد و زیرش نام مشاهیر را اضافه نماید!

اما به فرض که این جمله از "کنفسیوس" باشد نیز دلیل نمی‌شود هر چه او گفته درست باشد، چون نامش "کنفسیوس" است! بسیار اتفاق افتاده که اندیشمندان و دانشمندان نیز مواضع نادرست اتخاذ می‌کنند و سخنان بی‌فکر و بی‌منطق می‌گویند! اما آدمی عقل دارد و باید هر ادعا یا سخنی را ابتدا به "عقل شریف" ارجاع دهد تا ببیند با اصول عقلی قابل تصدیق هست یا خیر؟

انکار و تکذیب خدا با دلایل عقلی محال است، چرا که خداوند سبحان حق است و عقل فطری وجود، عظمت، کبریایی، خالقیت و ربوبیّتش را تصدیق می‌کند؛ اما دشمنی و لجاج با خدا و بالتبع موحدان، با انکار و تکذیب فرق دارد. هر دشمنی، ابتدا اذعان به وجود طرف مقابل می‌نماید و سپس به دشمنی و جنگ با او برمی خیزد.

این جملۀ بی‌منطق، که به نقل از "کنفسیوس" آمده، هیچ برهان عقلی یا دلیل علمی ندارد، بسیار هم سبک و غیر منطقی است و فقط از روی دشمنی و لجاجی جاهلانه بیان شده است.

قانون

هیچ جامعه‌ای [کوچک یا بزرگ]، وجود نداشته، ندارد و نخواهد داشت که "بی‌قانون" باشد و هیچ قانونی، بدون قانونگذار وضع نشده است. بنابراین، اختلاف و دعوا، برسر کدام قانونگذار و کدام قانون می‌باشد، نه اصل آن!

سران، حاکمان و مدیران، در این امر به دو دسته تقسیم می‌شوند:

یک گروه که موحدان و مؤمنانند، می‌گویند: «چون جهان و انسان را خداوند سبحان، علیم و حکیم خلق نموده و برای هر چیزی اندازه‌هایی وضع کرده است «إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ - ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده‏‌ايم / القمر، 49»، پس فقط اوست که می‌تواند "حقوق" هر چیزی را تبیین نماید و قوانین مرتبط را وضع و ابلاغ نماید.

گروه دیگر که مستکبرانند، می‌گویند: «خیر، ما با خدا، حقوق و قوانین او کاری نداریم، بلکه چون ما قدرتمندان، ثروتمندان و حاکمان بر جامعه و مردم هستیم، این ماییم که باید حقوق و قوانین را وضع و ابلاغ نماییم و همگان نیز باید اطاعت و پیروی کنند.»

*- مردمان نیز یا تابع گروه اول می‌شوند و یا تابع گروه دوم.

بی‌قانونی

در حقوق و قوانین وضع شده از جانب خالق علیم، حکیم و ربّ، نه خطا وجود دارد - نه هیچ ظلمی راه دارد و نه تغییر و تبدیلی صورت می‌پذیرد؛ اما قوانین بشری، اولاً از علم محدود بشر نشأت می‌گیرد، ثانیاً خطاهای عمدی و سهوی به آن راه دارد، ثالثاً چون مبتنی بر هوای نفس، امیال و اهداف قدرتمندان جامعه می‌باشد، آلوده به ظلم می‌گردد، و رابعاً چون قدرت‌ها و قدرتمندان ثبات ندارند، قوانین آنها نیز ثبات ندارند و مستمر متغیر و مبدل می‌گردند!

بنابراین، هر چند غربی‌ها در وضع یا حتی رعایت برخی از قوانین اجتماعی، جلوتر باشند، اما همانگونه که شاهدیم، دچار هرج و مرج در قانون و قانون‌مداری می‌باشند.

حاکمان مستکبر و بی‌اعتقاد به توحید و معاد، ابتدا برای هر جنایت خود قانونی وضع می‌کنند و سپس می‌گویند: «به حکم این قانون، این جنایات حق ماست و ما مجاز به انجام آن هستیم»!

اما قوانین الهی چنین نیستند. قوانین الهی، ابتدا بر حاکمان، قدرتمندان، ثروتمندان، مدیران و اداره کنندگان جامعه مترتب و واجب می‌شود و سپس به عموم مردم.

شهر خدا و شهر بی‌خدا

در ادامۀ پرسش آمده که جمهوری اسلامی ایران را به "شهر خدا" و غرب را به "شهر بی‌خدا" تعبیر کرده‌اند؛ در حالی که نه ایران شهر خداست و همه در آن موحد، مؤمن، متقی و ملزم به رعایت احکامی الهی می‌باشند، و نه غرب شهر قانون می‌باشد؛ کافیست به غیر اندک توجهی به ظلم و جنایاتی که حاکمان غربی به مردم خود و جهانیان روا می‌دارند، آمار رسمی ازدیاد تبهکاری، جنایت، ترور و ...، را در غرب مطالعه نمایند.

بی‌تردید، جامعۀ بی‌خدا و بی‌دین نداریم، و این تقسیم‌بندی، دورغی برای عوامفریبی می‌باشد، بلکه خدای جامعۀ موحد، با خدایان متعدد جوامع بی‌خدا متفاوت است و به همین نسبت، قوانین آنها متفاوت می‌باشد.

بله، اگر در شهری که خداباوران و معادگرایان زندگی کنند، جایی برای سلطه و قوانین مستکبران باقی نمی‌ماند.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه