پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):
پیش از توجه به «محبوب»، باید به حقیقت «محبّت» بسیار توجه نماییم.
«محبّت»، اصل و ریشۀ هر نوع گرایشی میباشد؛ «محبّت» منشأ ایجاد انگیزه میباشد؛ «محبّت»، قوای محرکۀ برای حرکت میباشد و «محبّت» است که هدف و مقصود را معین میکند و حرکت را بدان سو جهت میدهد؛ چرا که به قول حکما: «مُحبّ، مایل به لقای محبوب میباشد»؛ پس تمامی حرکتها برای آن است که آدمی میخواهد به محبوب خود برسد. حتی رضایت به عمل جراحی، برای «محبّت» و دوست داشتن سلامتی میباشد.
دربارۀ تبعیت از رسول اکرم صلوات الله علیه و آله، «محبّت» را اصل و ریشه بیان نمود و علت مغفرت و بخشش گناهان را نیز محبت متقابل بیان نمود و فرمود:
«قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (آل عمران، 31)
- بگو: اگر خدا را دوست داريد، پس مرا پيروى كنيد تا خدا هم شما را دوست بدارد، و گناهانتان را بيامرزد؛ و خدا بسيار آمرزنده و رحیم (مهربان) است.
دربارۀ علت اصلی کفر، شرک و ارتکاب گناهانی که آدمی را جهنمی میکند، فرمود:
«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ»
«إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا» (البقره، 165)
- بعضى از مردم، معبودهايى غير از خداوند براى خود برمی گزینند؛ و آنها را همچون خدا دوست مىدارند امّا آنها كه ايمان دارند، شدت محبتشان (محبوب غایی) آنها الله است و آنها كه ستم كردند، (و معبودى غير خدا برگزيدند،) هنگامى كه عذاب (الهى) را مشاهده كنند، خواهند دانست كه تمامِ قدرت، از آنِ خداست؛ و خدا داراى مجازات شديد است؛ (نه معبودهاى خيالى كه از آنها مىهراسند)
رابطه محبت با شناخت
هر محبّتی و متقابلاً هر بغض یا بدآمدنی، پس از شناخت ایجاد میشود؛ تا آدمی کسی یا چیزی را نشناسد، نه از او [آن] خوشش میآید و نه بدش. البته چگونگی و میزان شناخت نیز مهم است؛ پس کسی که حق و باطل را نشناسد، و یا حق را باطل بشناسد و باطل را حق بشناسد، محبوب یا محبوبهایش متغیر میشوند.
محبت به حضرت ابوالفضل علیه السلام:
آدمی عاشق کمال آفریده شده است؛ بنابراین هر کمال و فضیلتی برای انسان دوست داشتنی میباشد، وگرنه خودش هم به سوی هیچ کمالی حرکت نمیکند!
●- پس، کسی که مثلاً «حضرت ابوالفضل علیه السلام» را دوست ندارد؛ نه تنها او را نمیشناسد، بلکه ولایت، امامت و سید الشهداء امام حسین علیه السلام را نیز نمیشناسد؛ بنابراین در صراط مستقیم و عقلانی حرکت نمیکند!
●- کسی که حق و اهل حق را نمیشناسد و دوست ندارد، در مسیر حق قرار نمیگیرد و چون حد وسطی وجود ندارد، حتماً در مسیر باطل و به سوی محبوبهای کاذب حرکت میکند.
●- همانگونه که در زیارت عاشورا میخوانیم و اذعان مینماییم، کسی که امام را بشناسد و دوست داشته باشد، پیروان (شیعیان) و اولیا (دوستدارن) ایشان را نیز دوست دارد.
●- کسی که خداوند سبحان، پیامبر اکرم و امامان صلوات الله علیهم اجمعین را نمیشناسد و دوست ندارد و بالتبع پیروان، یاران و دوستداران ایشان را نیز دوست ندارد، هیچ نوع نفرت و دشمنی نسبت به دشمنان ایشان، از کفار، مشرکان، مستکبران، ظالمان و جنایتکاران نیز ندارد؛ پس مقابلهای هم با آنان ندارد. در واقع «تولا و تبرا» ی به حقی ندارد.
دوست نداشتن و بغض
●- "دوست نداشتن"، با "بغض و دشمنی" متفاوت است؛ بغض از تنفر میباشد و البته کسی که نسبت به یک مؤمن تنفر، بغض و دشمنی دارد؛ باید علت آن را بررسی کند.
گاه ممکن است که از مؤمن خطا و ظلمی سر زده باشد و علت این بغض شود، اما گاه چون مؤمن است مورد بیمهری و حتی بغض و دشمنی قرار میگیرد؛ در واقع با اساس ایمان او دشمنی میشود! خداوند فرمود که کفار به شما حسادت میکنند.
بدیهی است که دشمنی با مؤمن به خاطر ایمانش، ریشه در دشمنی با خدا، رسول صلوات الله علیه و آله، قرآن مجید و اسلامی دارد.
●- آیا انتظار میرود چنین کسی، با چنین مواضع باطل و بالتبع عملکردهای نادرستی، همچون اهل معرفت، اهل ایمان، اهل ولایت، اهل محبّت و مودّت، اهل مجاهدت در راه خدا و ...، وارد بهشت شود؟!
مشارکت و همافزایی - پرسش به همراه نشانی پیوند، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.
پرسش:
آیا دوست نداشتن حضرت ابوالفضل علیه السلام و یا به طور کلّی بغض نسبت به یک مؤمن، سبب جهنمی شدن انسان میشود؟! این حرف را از یک روحانی به نقل از علامه امینی رحمه الله شنیدم.
پاسخ (نشانی پیوند):
https://www.x-shobhe.com/shortanswer/12116.html
کلمات کلیدی:
پاسخ های کوتاه