بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ      

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ

سلام دوستان!

مرگ برای همه سخت است و البته کشته شدن سخت‌تر! اما حقیقت و واقعیت این است که نه از مرگ گریزی هست و نه از جنگ و کشته شدن.

به قول امیرالمؤمنین علیه السلام: هر نفسی که مرد (آدمی) می‌کشد، گامیست که به سوی مرگ می‌نهد. ما هر لحظه می‌میریم و شاهدش لحظات، ساعات، روزها و سال‌های گذشته‌ی ماست که همه مُردند و دیگر هم باز نمی‌گردند. لذا خداوند متعال در کلام وحی فرمود:

«قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» (الجمعة، 8)

ترجمه: بگو آن مرگ، همان كه از آن مى‌گريزيد، پس قطعاً او به ملاقات شما می‌آید؛ آنگاه به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانيده می‌شوید و به آنچه [در روى زمين] میکرديد آگاهتان خواهد كرد.

*- در عین حال، مردمان را از جنگ می‌ترسانند و البته خطر مرگ نیز همان مرگ به صورت کشته شدن است. مستکبران و ظالمان، با این تهدیدات از مردمان می‌خواهند که با تن دادن به ذلت بندگی و بردگی آنها «از ترس مرگ، خودکشی کنند»!

نکته‌ی قابل توجه و تأمل آن که چه بترسانند و چه نترسانند، و چه مردمان بترسند یا نترسند، «از جنگ نیز گریزی نیست» و همگان خواهند جنگید، و البته همگان کشته خواهند شد.

در قرآن کریم فرمود که «جنگ بر شما نوشته شده است»، یعنی گریزی از آن وجود ندارد.

«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ» (البقره، 216)

ترجمه: جنگ (قتال) بر شما نوشته (واجب) شده در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید.

*- وقتی خداوند متعال می‌فرماید امری بر شما نوشته و واجب شده است، الزاماً فقط واجب فقهی نیست، بلکه گاه واجب تکوینی می‌باشد، و شاید نه تنها گاهی، بلکه تمامی مباحث فقهی، منطبق با عالم تکوین است. مثل این که بفرماید: "پرستش بر شما نوشته شده است"؛ بنابراین همگان پرستنده خواهند بود، حال اگر مردمانی الله جلّ جلاله و إله حقیقی را نپرستند، حتماً إله‌های دروغین [از هوای نفس درون گرفته تا فراعنه‌ی بیرونی] را خواهند پرستید.

یا بفرماید که "ولایت، امامت و پیروی و تبعیت از امام" برای شما نوشته شده است، یعنی چه بخواهید و چه نخواهید، ولایتی را گردن می‌نهید و از امامی تبعیت می‌کنید، و اگر کسی از ولایت و امامت حق تبعیت ننماید، حتماً و یقیناً به ولایت طاغوت گردن نهاده و از امام باطل تبعیت خواهد نمود. در این امر نوشته شده، هیچ استثنایی وجود ندارد. تفاوت در حقیقی و بدلی می‌باشد.

*- جنگ هم همین‌طور است. همگان در جنگ هستند، منتهی اگر کسی در جبهه حق نجنگد، حتماً در جبهه‌ی باطل می‌جنگد! لذا حد وسط و راه فراری تعریف ننمود و با تقسیم مردمان به دو دسته‌ی مؤمن و کافر، با یک سیاق فرمود:

«الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا» (النساء، 76)

ترجمه: كسانى كه ايمان آورده‏‌اند در راه خدا كارزار مى‌كنند و كسانى كه كافر شده‏‌اند در راه طاغوت مى‌جنگند؛ پس با ياران شيطان بجنگيد كه نيرنگ شيطان [در نهايت] ضعيف است.

*- به مملکت وجود خودتان بنگرید. یک "طبیعت" دارید و یک "فطرت"؛ طبعیت چون یک حیوان، رو به دنیا و متاعش دارد، و فطرت چون آیینه‌ای خدا نما، روبه خدا و تجلی انوارش دارد. و این دو همیشه با هم در جنگ هستند. گاه نفسی کشته می‌شود، گاه عقل، فطرت و عقلی، زنده به گور می‌گردد.

*- در آخر کار، همگان می‌میرند و چیزی به عنوان "مرگ طبیعی" نداریم، بلکه همگان "کشته" می‌شوند و هر کسی در هر راهی و به سوی هر هدف و غایتی که قدم بر می‌دارد، در همان راه کشته می‌شود.

کشته راه خدا – کشته راه خر:

در آیات بسیاری از مجاهدان و جنگ‌آوران راه خدا خوانده‌اید، مؤمنانی که خدا آنان را دوست دارد و آنان نیز خدا را دوست دارند و در راه وصال و لقای محبوب، علیه تمامی نقشه‌های آشکار و پنهان دشمنان خدا جهاد (تلاش دشمن ستیز) می‌کنند؛ از مسخره کردن و ملامت دیگران باکی ندارند، با دشمنان خدا، و سد کنندگان راه هدایت و آزادگی مردمان می‌جنگند، می‌کشند و کشته می‌شوند – خداوند سبحان با آنها معامله می‌کند و جان و مال‌شان را به قیمت این که بهشت مال آنان باشد، می‌خرد:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ» (المائدة، 54)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد هر كس از شما از دين خود برگردد، به زودى خدا گروهى [ديگر] را مى ‏آورد كه آنان را دوست مى دارد و آنان [نيز] او را دوست دارند [اينان] با مؤمنان فروتن [و] بر كافران سرفرازند در راه خدا جهاد مى كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‏ ترسند اين فضل خداست آن را به هر كه بخواهد مى‏ دهد و خدا گشايشگر داناست.

«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» (التوبة،111)

ترجمه: در حقيقت ‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى ‏جنگند و مى ‏كشند و كشته مى ‏شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله‏ اى كه با او كرده‏ ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است.

●- حال اگر کسی جان و مالش را با خدا معامله نکرد، حتماً وارد بازار مکاره‌ی ابلیس و شیاطین جنّ و انس لعین می‌شود، تا امانات الهی را به قیمت ارزان به آنان بفروشند و لقمه‌ای بیشتر از چرب و شیرین دنیا، ولو به قیمت گزاف، انسانیت، بندگی خدا، سعادت دنیا و آخرت گیرش آید. و البته چیزی گیرش نمی‌آید، چرا که اولاً خریدار آنها خودش فقیر و ذلیل است و به جز وعده‌ی دروغ (چک بی‌محل) چیزی ندارد که بدهد، و ثانیاً تجارت آنان، جز آتش غضب و قهر الهی، مابه‌ازایی ندارد – معامله با شیاطین، یعنی حرام‌خوری:

«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» (البقره، 174)

ترجمه: كسانى كه آنچه را خداوند از كتاب نازل كرده پنهان مى‌دارند و بابت آن (کتمان) بهاى ناچيزى به دست مى‌‏آورند، آنان جز آتش در شكم‌هاى خويش فرو نبرند و خدا روز قيامت با ايشان سخن نخواهد گفت و پاكشان نخواهد كرد و عذابى دردناك خواهند داشت.

آن آتش، جزای طبیعت‌شان است و آن قهر خداوند متعال، جزای روح‌شان و البته که عذاب روحی، به مراتب شدیدتر است.

*- از این رو فرمود، به ارزان فروشی در چنین معامله‌ و تجارتی تن در ندهید، قیمت شما بسیار بالاتر از این حرفهاست: «وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ - و پيمان خدا را به بهاى ناچيزى مفروشيد، زيرا آنچه نزد خداست اگر بدانيد همان براى شما بهتر است / النّحل، 97».

●- در هر حال، و در هر دو بازار، مال و جان به فروش می‌رسد، پس آدمیان همه کشته می‌شوند. یکی زیر ماشین می‌رود – یکی از عصبیت سکته می‌کند – دیگری از پُرخوری می‌ترکد – دیگری از مکیدن خون مستضعفان فربه شده و منفجر می‌شود - دیگری از حرص و حسد دق می‌کند – آن یکی ناخواسته در جنگی کشته می‌شود – و آن یکی با اراده‌ی خود در جناح حق یا باطل قرار گرفته، می‌کُشد و کُشته می‌شود.

*- حکایت معروفی است که در یکی از غزوات که سپاه اسلام پیروز شده بود، ناگهان یکی از اسرا فرار کرد، سوار بر الاغ سفیدی شد که یکی از سپاهیان رسول الله صلوات الله علیه و آله به آن چشم داشت که در تقسیم غنیمت به او برسد. لذا او را دنبال کرد، ولی چون او سواره بود و این پیاده، آن اسیر فراری، با شمشیر گردن این سرباز لشکر اسلام را زد و او را کشت!

لشکریان جمع شدند و جنازه او را به عنوان شهید آوردند، چرا که در معرکه جنگ و به دست یکی از کفار کشته شده بود. از ایشان خواستند که تشریف بیاورند تا بر جنازه‌ی او نماز بگذارند؛ اما ایشان نیامدند! پرسیدند: چرا تشریف نمی‌آورید و بر پیکر پاک این مجاهدِ کشته در راه خدا نماز نمی‌گذارید؟

فرمود: او برای خدا نرفته بود، به فرمان من (ولی امر) نرفت بود، بلکه برای آن الاغ رفته بود، لذا "قتیل الحمار – کشته‌ی راه الاغ است" و من بر چنین کشته‌ای نماز نمی‌گذارم.

بنابراین، همه در جنگیم و همه کشته خواهیم شد، مهم این است که در کدام جبهه باشیم و در آن لحظه‌ی که مرگ [کشته شدن] پیش می‌آید، روبه سوی خدا داشته باشیم یا خَر (بدن و طبعیت حیوانی)؟! در این جنگ مستمر زندگی، کُشته‌ی راه خدا شویم، یا کُشته‌ی راه خَر.

 

مشارکت و هم‌افزایی (موضوع یادداشت به همراه نشانی لینک متن، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

موضوع:

از مرگ و جنگ نترسید، چرا که بی تردید همه می‌جنگید و همه کشته می‌شوید، منتهی ...

نشانی لینک:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9397.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

   

 

کلمات کلیدی:  یادداشت