با این آیهها ثابت میکنند که پیامبر معجزه نداشته است، (انعام آیه 109) – (طه آیه 133)؛ جواب چیست؟ [نفرمایید اثبات میکنند، بفرمایید: ادعا میکنند]!
پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): اثبات نمیکنند، بلکه فقط ادعا میکنند و حال باید صحت ادعای خود را به اثبات نیز برسانند.
روحیه و دأب استکباری کفار از یک سو و سلطهی دیکتاتوری نظری و عملی آنها از سوی دیگر، سبب شده به اذهان عمومی القا کنند: «هر چه مخالفان میگویند حجت است، مگر این که خلافش ثابت شود!»، در حالی که چنین نیست، بلکه ابتدا مدعی باید اقامه دلیل نماید. حتی خداوند متعال نیز برای خالقیت، الوهیت، ربوبیت و مالکیت خود، به ادعا و دعوت بسنده ننموده و اقامهی دلیل میکند؛ چنان که رسولانش را نیز با دلایل و بیّنات به سوی مردم میفرستد.
متن و ترجمه آیات مورد بحث به شرح زیر میباشد:
« وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ » (الأنعام، 109)
ترجمه: با نهایت اصرار، به خدا سوگند یاد کردند که اگر نشانهای [= معجزهای] برای آنان بیاید، حتماً به آن ایمان میآورند؛ بگو: «معجزات فقط از سوی خداست؛ و شما از کجا میدانید که هرگاه معجزهای بیاید (ایمان میآورند؟ خیر،) ایمان نمیآورند!»
« وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى » (طه، 133)
ترجمه: گفتند: «چرا (پیامبر) معجزه و نشانهای از سوی پروردگارش برای ما نمیآورد؟! (بگو:) آیا خبرهای روشنی که در کتابهای (آسمانی) نخستین بوده، برای آنها نیامد؟!
نکات:
توجه به چند نکته، مفهوم و مقصود آیات را روشن میسازد:
یک – در هر دو آیه، معلوم است که مدعیان موحد و اهل کتاب بودهاند، نه کفاری که اساساً توحید و معاد را قبول ندارند، چه رسد به این که نبوت و رسالت را قبول داشته باشند.
چرا که در آیهی اول میفرماید: « وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ – محکمترین و شدیدترین قسمها را با جدیت تمام به "الله" یاد میکنند ...»، بنابراین معلوم است که به "الله جلّ جلاله" اعتقاد داشتند!
دو - در آیهی دوم میفرماید: «مگر اخبار روشنی در کتب پیشین برای آنها نیامد»، یعنی آنها ادعای ایمان به تورات و انجیل داشتند و اکنون رسالت ایشان را رد میکردند.
معجزه:
الف - اگر چه معجزات انبیای الهی، همگی "آیات = نشانههای"، حقانیت آنان میباشد، اما قرآن کریم تعلیم میدهد "آیه و بیّنه"، فقط یک معجزهی فیزیکی نمیباشد، لذا معجزه فیزیکی نیز تنها دلیل، بینه و آیه برای اثبات حقانیت نمیباشد. چنان که هم آیات قرآن کریم را "آیه" نامیده است و هم معجزات انبیای الهی را "آیه" نامیده است و هم عذاب اقوام کافر، لجوج و عنود را "آیه" نامیده است و هم خلقت آسمان و زمین و تمامی نشانههای علم، حکمت و قدرت الهی را "آیه" نامیده است.
ب – معجزات نیز یعنی کاری که دیگران از انجام آن ناتوان [در عجز] باشند، تا بدینوسیله بر آنان اثبات شود که این امر، فعل و کار خداست و به حول و قوهی او، توسط بندهای از بندگانش انجام شده، پس او رسول خداست. وگرنه در اثبات توحید که خلقت یک پشه و مگس نیز معجزه است، چرا که دیگران از انجام آن عاجز میباشند.
بنابراین، معجزهی انبیای الهی ممکن است فیزیکی باشد (مثل شکافتن رود، یا زنده کردن مرده)، و ممکن است به تمامی جهات علمی باشد [مثل قرآن کریم، با علوم توحیدی، معادی، حقوقی، اخبار غیبی از گذشته و آینده، انسانشناسی، جامعهشناسی، اخلاقی، سیاسی و ...].
ج – معجزات فیزیکی، فقط برای حاضرینی که با چشم آن اتفاق را میبینند ممکن است مؤثر افتد و اطرافیانی که چه به لحاظ جغرافیایی و محیطی و چه به لحاظ تاریخی و زمانی دورتر بودهاند، آن اتفاقات را ندیدهاند و فقط بر اساس قول موثق میپذیرند. مثل آن که حاضرین موثق به غایبین خبر دهند که ما دیدیم؛ و یا مانند معجزاتی که در قرآن کریم بیان شده است و ما قبول میکنیم.
د – بنابراین، اصل آیه، دلیل، بینه و معجزه، همان کلام وحی است، صحف، زبور، تورات، انجیل و قرآن کریم میباشد که دیگران از آوردن مثل آن عاجزند.
استراتژی و تاکتیک کفار و مخالفان:
کفار و مخالفان دو تاکتیک داشتند (و هنوز هم دارند):
اول آن که میگفتند: فرستادهی خداوند نمیتواند از جنس بشر باشد، بخورد، بیاشامد، بیمار شود، بجنگد، ازدواج نماید، صاحب اولاد شود، در بازار آمد و شد بنماید ... و بالاخره بمیرد؛ بلکه باید از جنس فرشتگان باشد! اگر چه به وقتش فرشتگان را نیز مؤنث و دختران خدا مینامیدند!
« وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا » (الفرقان، 7)
ترجمه: و گفتند: و گفتند اين چه پيامبرى است كه غذا مى خورد و در بازارها راه مىرود؛ چرا فرشتهاى [که ما ببینیم] به سوى او نازل نشده تا همراه وى هشداردهنده باشد؟!
خداوند متعال در پاسخها تأکید نمود که تمامی انبیا برای جنس بشر، باید از جنس بشر باشند و همینگونه نیز هستند، و فرمود:
« وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا » (الفرقان، 20)
ترجمه: ما هیچ یک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه غذا میخوردند و در بازارها راه میرفتند؛ و بعضی از شما را وسیله امتحان بعضی دیگر قراردادیم، آیا صبر و شکیبایی میکنید (و از عهده امتحان برمیآیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است.
دوم آن که پس از عدم موفقیت و مشاهدهی تداوم دعوت، گرایش مردم و قدرت یافتن انبیا و رسولان الهی، برای آن که آنها در راستای اهداف و مطامع خود، تحت فرمان و سلطهی درآورند، از جانب خود به آنها سفارش معجزه میدادند و گفتند: اگر واقعاً فرستادهی خداوند متعال هستی، برای ما این کار و آن کار را بکن! و یا حتی میگفتند: این آیات را بردار و آیات دیگری که وفق مراد، میل و منافع ما باشد بیاور تا تو را قبول کنیم و به تو ایمان بیاوریم!
« وَ إِذا تُتْلي عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما يَکُونُ لي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما يُوحي إِلَيَّ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظيمٍ » (یونس علیه السلام، 15)
ترجمه: و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می شود ، کسانی که ایمان به لقای ما ( و روز رستاخیز ) ندارند می گویند: «قرآنی غیر از این بیاور ، یا آن را تبدیل کن! ( و آیات نکوهش بتها را بردار ) » بگو: «من حق ندارم که از پیش خود آن را تغییر دهم فقط از چیزی که بر من وحی می شود ، پیروی می کنم! من اگر پروردگارم را نافرمانی کنم ، از مجازات روز بزرگ ( قیامت ) می ترسم!»
●- خداوند متعال، مکرر تصریح نموده که به آنها بگو: «نه آوردن آیه در اختیار من است (چون از خود آیه نمیسازم)، و نه معجزه در اختیار و ارادهی من است، بلکه به ارادهی خداوند علیم و حکیم انجام میپذیرد» و البته اگر چنین نباشد که اصلاً وحی یا معجزهی الهی محسوب نمیگردند.
« وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ » (الأنعام، 37)
ترجمه: و گفتند چرا معجزهاى از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؛ بگو بىترديد خدا قادر است كه پديدهاى شگرف فرو فرستد ليكن بيشتر آنان نمىدانند.
●- ببینیم چه زیبا و ژرف بیان نموده که اصل معجزه و درک آن از سنخ "علم" میباشد، نه چند حادثهی فیزیکی، و اینان نیز درک معجزه نمیکنند، چون "علم" ندارند.
*- بنابراین معجزهی اصلی خاتم الانبیاء، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله نیز از سنخ "علم" میباشد که با "کتاب و کلام" منتقل میشود، یعنی (کتاب قرآن مجید که کلام الله است). اما اینها چون علم ندارند، اخذ و درک نمیکنند.
مرتبط:
●- اگر «معجزه» از دلایل بعثت انبیاست، پس چرا پیامبر اسلام (ص) نیز مانند پیامبران دیگر معجزات نداشت و فقط «کتاب» معجزهی اوست؟ (14 بهمن 1389)
مشارکت و همافزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
با این آیهها ثابت میکنند که پیامبر معجزه نداشته است، (انعام آیه 109) – (طه آیه 133)؛ جواب چیست؟ [نفرمایید اثبات میکنند، بفرمایید: ادعا میکنند]!
http://www.x-shobhe.com/shobhe/8588.html
- تعداد بازدید : 3590
- 31 اردیبهشت 1396
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: قرآن سوره انعام