ترجمه: و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستيد! و به پدر و مادر نيكى كنيد! هر گاه يكى از آن دو، يا هر دوى آنها، نزد تو به سن پيرى رسند، كمترين اهانتى به آنها روا مدار! و بر آنها فرياد مزن! و گفتار لطيف و سنجيده و بزرگوارانه به آنها بگو!

***

احسان (نیکی) به پدر و مادر، در چهار آیه، پس از امر به توحید و دوری از شرک آمده است که حاکی از اهمیت والای این امر و نقش آن در رشد، کمال و سعادت دنیوی و اخروی خودمان می‌باشد.

خداوند سبحان، خود "محسن" است و محسنین را دوست می‌دارد «وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ»؛ پس کسی که می‌خواهد متخلق شود به "اخلاق الله"، باید سعی کند که محسن باشد و اعمال حسنه داشته باشد.

سرآغاز و ریشه این "حُسن"، نیکی به پدر و مادر است که خداوند حکیم، آنان را واسطه‌ی خلقت و به دنیا آمدن ما نموده است؛ پس هر فیضی که به ما برسد، از مجرای آنان می‌باشد.

به طور قطع  و یقین، کسی که به پدر و مادرش، که گوشت و خونش از آنان است، نیکی نکند، به خودش و به دیگران نیز نخواهد نمود. پس سرآغاز نیکی‌هاست.

نفرموده است که اگر پدر و مادر تو، مؤمن، خوب، خوش‌اخلاق، خدمتکار و ... بودند، تو نیکی کن، این که وظیفه‌ای در شکر است، بلکه در هر حال و حالتی بودند، نیکی کن و اگر از دنیا رفته‌اند، با انجام واجباتی که از آنان قضا شده و خیرات‌های مادی و معنوی نیکی کن.

 

کلمات کلیدی:  اخلاق