پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه): همه به خداوند خالق، علیم، حکیم، خبیر، بصیر، رازق و ربّ العالمین نزدیک‌اند، پس باید بکوشیم دور نشویم و نزدیک‌تر شویم.

برخی بسیار عمل‌زده هستند،فقط به دنبال کارهایی هستند که ظاهری دارند و با اعضای بدن به انجام می‌رسند؛ آن هم نه هر کاری، بلکه بیشتر کارهایی که با زبان انجام می‌شود (مثل ذکر)، چرا که راحت‌تر و بی‌هزینه‌تر هستند. این دسته از مردم، نگاه‌شان و حساب و کتاب‌شان با خداوند متعال، کیلویی، چرتکه‌ای و عددی می‌باشد! مثلاً اگر به آنها بگویید: «یازده روز، روزی صد مرتبه صلوات بفرست تا رقم 1100 کامل ‌شود»! با رغبت و شوق انجام می‌دهند، اما اگر بگویید: «روزی دو صفحه قرآن مجید را تلاوت کن و کتاب بخوان، و اندکی در آیات یا مطالب کتاب تأمل و تفکر کن، انجام نمی‌دهند! در حالی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، که قرآن کریم را به ما ابلاغ نموده و دستورات عبادی و اذکار از ایشان است، فرمودند: «تفکّرُ سَاعَةٍ خَیْرٌ مِنْ عِبادَةِ سَبعِینَ سَنَة – یک ساعت تفکر، بهتر از هفتاد عبادت می‌باشد / بحارالأنوار، ج 66، ص 293»؛ و انصافاً که یک ساعت تفکر درست، انسان را یک سال، شصت سال و هفتاد سال رشد می‌دهد و جلو می‌برد.

اشخاصی را می‌بینیم که روزانه سیصدبار ذکر یونسیه می‌گویند و به گمان خودشان دیگر در عرش اعلا سیر می‌کنند، اما اندکی فهم، شعور  و اخلاق ندارند، لذا در هپروت وهم و گمان خویش سیر می‌کنند!

●- خداوند متعال مکان فیزیکی ندارد که کسی بخواهد به او نزدیک شود، جایی هم خالی از او نیست؛ چنان که فرمود:

«وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ» (البقره، 115)

ترجمه: مشرق و مغرب، از آن خداست! و به هر سو رو كنيد، خدا آنجاست! خداوند بى‌نياز و داناست.

و چنان که متذکر گردید: «إِنِّي مَعَكُمْ- همانا من با شما هستم» و «فَإِنِّي قَرِيبٌ – پس من نزدیکم».

بنابراین، "نزدیک شدن به خدا"، یعنی بالاتر رفتن مراتب وجودی و کامل‌تر شدن. چرا که او، هستی و کمال محض است، پس هر که بیشتر اسمای الهی را در خود متجلی سازد، کامل‌تر و نزدیک‌تر می‌شود.

آیا کسی که از علم، حکمت، رحمت، رأفت، جود و کرم بیشتری برخوردار می‌باشد، کامل‌تر نیست؟!

پس، باید بکوشیم که در جهت "خلیفة الله" شدن گام برداریم، یعنی اسم‌ها (نشانه)های الهی را بیشتر و بیشتر در خود نهادینه و ظاهر نماییم.

راه کار، تقواست:

نفرمود: اگر کسی روزی صد رکعت نماز بخواند - تمام هفته را روزه بگیرد - روزی صد یا هزار بار فلان ذکر را بگوید – قرآن کریم را تلاوت و حتی حفظ کند و ...، کامل‌تر و مقرب‌تر می‌گردد؛ ابلیس لعین نیز نمازهای چند هزار ساله داشت، و خوارج در گذشته و سلفی‌ها و داعشی‌های امروز نیز از این دست کارهای ظاهری را انجام می‌دهند، بلکه فرمود: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ – بزرگوارترین (کامل‌ترین و بالتبع مقرب‌ترین) شما نزد خداوند، با تقواترین شماست / الحجرات، 13»

فرمود: قرآن کریم (کلام الله)، متقیان را هدایت می‌کند: «ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ / البقره، 2»؛ فرمود: عاقبت خوب، از آنِ متقیان است: «وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ / القصص، 83» و فرمود که بهشت به متقیان وعده داده شده است: «الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ / محمد صلوات الله علیه و آله، 15».

"تقوا" را "اجتناب، پرهیز، دروی گزیدن و توقف در برابر گناه" معنا نموده‌اند. "تقوا" یعنی آدمی، از این روح و جان والامقام و ارزشمند خود، در برابر تهاجمات، صدمات، لطمات و مُهلکات، محافظت و مراقبت نماید. قرآن مجید، کسی را هدایت می‌کند که برای خودش، سلامتی‌اش، فردایش، عاقبت و سعادتش ارزش قائل است و از این گنجیه‌ی پرُ نعمت و ارزشمند، محافظت می‌کند.

تقوا را چگونه حاصل نماییم؟

ممکن است و اساساً خوب و لازم است که این پرسش در ذهن ایجاد شود که «حال این تقوا را چگونه حاصل کنیم»؟! به خداوند متعال عرض کنیم که «خداوندا! مگر من چه علم و قدرتی دارم که بتوانم تمامی حالات و خصوصیات خودم را بشناسم، تمامی آسیب‌ها و راه‌های نفوذشان را نیز بشناسم، و سپس خودم از آنها محافظت و مراقبت نمایم»؟!

پاسخ این است که می‌فرماید: «البته که نه علمش را داری و نه قدرتش را داری، بلکه این منم که تو را هدایت و حفظ می‌کنم و از ظلمات به نور خارج می‌نمایم»؛ می‌پرسی: پس من چه کنم؟! می‌فرماید: اولاً جز من را بندگی نکن و ثانیاً اطاعت کن که عبادت، در همین اطاعت تجلی می‌یابد.

می‌پرسی: چکونه از تذکرات، نصایح، رهنمودها، اوامر و نواهی تو مطلع گردم و اطاعت کنم؟! می‌فرماید: به غیر از عقلی که در مقام حجت باطنی به تو عنایت نمودم و قلب و فطرتی که اگر آنها را نپوشانی و حبس نکنی، نور مرا تجلی می‌دهند، برایت رسول، کتاب و میزان (امام) نیز فرستاده‌ام، پس از آنها تبعیت کن، تا مرا عبادت و اطاعت کرده باشی و خودت هم مصون و محفوظ بمانی، رشد کنی، به کمال برسی و مقرب من گردی.

اعمال:

عبادت و اطاعت نیز ظاهر و باطنی دارد. باطنش همان معرفت (شناخت)، اعتقاد، ایمان و اخلاص  در بندگی است، و ظاهرش ظهور بندگی در "عمل" می‌باشد.

از این‌رو، در مقام عمل بیان شده که واجب‌ترین، مهم‌ترین و مؤثرترین عمل، تلاش در انجام واجبات و ترک محرمات می‌باشد؛ و البته که "واجبات و محرمات"، تمامی شئون فردی و اجتماعی انسان را شامل می‌گردد، چرا که برای هر راهی و هر کاری، فرامین ایجابی و سلبی وجود دارد.

●- مطالعه‌ی توأم با تفکر، تعقل و تأمل، که افزایش دانش و بینش می‌گردد، از والاترین عبادات تکامل بخش و مقرب کننده می‌باشند.

●- "صلاة – نماز"، "صلوات" و "صله ارحام"، همه از ریشه‌ی "صلّ" به معنای وصل شدن است؛ وصل شدن به آن چه خداوند متعال فرموده به آنها وصل شوید تا به رحمت واسعه‌ی من وصل شوید:

«وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ» (الرّعد، 21)

ترجمه: و آنها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار می‌دارند؛ و از پروردگارشان مى‌ترسند؛ و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند.

استغفار و توبه، در قلب و جاری نمودن آن به زبان، نقش بسیاری در تقرب بیشتر دارد، چرا که گناهان، سد راه رشد، کمال و قرب آدمی می‌شوند و فقط خداوند می‌تواند آنها را ببخشد و محو نماید.

●- "کارهای نیکو (حسنات)، صدقات، انفاق‌ها و خدمت به مردم در راه رضای معبودِ محبوب، احترام و نیکی به والدین، دعاهای خالصانه با مقدم داشتن جامعه اسلامی و دیگران ...، و در رأس همه، "ولایت پذیر بودن نظری و عملی"؛ همه سبب رشد، کمال و بالتبع قرب بیشتر می‌گردند.

مشارکت و هم‌افزایی (پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

چگونه می‌توان به خداوند سبحان تقرب جست؟ لطفاً چند نمونه از کارهایی که سبب تقرب بیشتر می‌گردد را بگویید؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10709.html

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

   

کلمات کلیدی:  گوناگون