متن پیش‌رو، تشکر تحلیلی "جمعیت زندگی" می‌باشد که در پایگاه خبر و عکس ایران (ایران پی‌ان) منتشر گردیده است.

سریال دادِستان / دبیر جمعیت زندگی در گفتگو با خبرنگار این پایگاه گفت: به رغم ساخت و نمایش این همه سریال، که به رغم تفاوت سوژه و تِمِ، به خاطر آهنگ یک نواخت و با پیام‌های فرمایشی و کلیشه‌ای بسیار خسته کننده شده‌اند، سریال "گاندو" مورد استقبال عمومی قرار گرفت و در اذهان ماند؛ و اینک "سریالِ دادستان" است که به لحاظ‌های گوناگونی، عمیق‌تر و بیشتر از "گاندو" مورد استقبال قرار گرفته و در اذهان باقی خواهد ماند.

چینی‌چیان در توضیح "پیام‌های فرمایشی و کلیشه‌ای" گفت: تا واژه‌ی "فرمایشی" به میان می‌آید، اذهان به سوی دولت و یا مقامات سیما متوجه می‌شود، اما دولت و مسئولان، فرمایشات زیادی ندارند و اساساً شناخت قابل توجه و مطلوبی از اهمیت "فیلم و سریال" ندارند؛ بلکه این فرمایشات، از سوی "فرهنگ منحط غرب" برای ایجاد تغییر در فرهنگ عمومی مردم دیکته می‌شود!

اگر دقت کنید، در اکثر قریب به اتفاق فیلم‌ها، سریال‌ها و حتی طنزها (استندآپ کمدی‌ها)، "پدر" و سپس "شوهر"، مُضرّ به حال خانواده معرفی و متهم و محکوم و مسخره می‌شوند! بارها گفته‌ام که "پدر خوب" در سریال‌های ما، پدری است که مُرده باشد؛ آن هم اگر همسر و فرزندش، سرِ مزارش با مشت روی سنگ قبرش نکوبند و نگویند: «تو چرا در زمان حیاتت چنین کردی و چنان نکردی»و یا در مقابل قاب عکس و یا مرور خاطراتش، منفورش جلوه ندهند؟!

عشق‌های مثلت که زنده کنندۀ خاطره فیلم «یک دل و دو دلبر» هستند – فرزندان بی‌هویت (به ویژه دختران) که اکنون به سنّ جوانی رسیده و ناگهان متوجه می‌شوند که پدر و یا مادر واقعی آنها دیگری است و مانند "هاچ زنبور عسل" به دنبال والدین واقعی خود می‌گردند – مدیریت عالی بانوان در شرکت‌ها و کارخانجات و متقابلاً ناتوانی مردان در خانه‌داری و بچه‌داری، و سایر پیام‌های فمینستی، دیگر در حد حال به هم زدن، در غالب سریال‌ها دیکته  و القا می‌شود.

چینی‌چیان گفت: همانطور که از کار بد انتقاد می‌کنیم، باید از کار خوب نیز تعریف، تمجید و تشکر نماییم؛ و ما مانند بسیاری از مردم که صدای‌شان شنیده نمی‌شود، از کارگردان محترم، آقای ده‌نمکی، بازیگران و تمامی دست‌اندر کاران ساخت سریال "دادِستان" تشکر می‌کنیم و البته از سیما نیز باید تشکر نمود که در میان این همه سریال سبک با هزینه‌های بسیار گزاف، امکانی برای تولید و پخش این سریال نیز ایجاد نمود.

وی افزود: "سریالِ دادستان"، نه تنها از منظر انتخاب سوژه و تِم، بلکه به لحاظ ساختاری و فنی نیز قابل تقدیر است. سریالی سیاسی، و به اصطلاح اَکشن، که نه تنها به سکانس‌های آن آب نبسته بود، بلکه لحظه‌ای نمی‌شد از آن چشم برداشت، چرا که حتماً در آن لحظه اتفاق مهمی رخ می‌داد؛ و البته به خانه، خانواده، محبت و عشق، وفاداری، و نیز اختلاف همسران، نسل‌ها و تفاوت دیدگاه‌ها نیز با رعایت کامل حفظ ارزش‌ها توجه شده بود. در جایی که پسرِ استاد دانشگاه، مدارک فساد پدر وکلیش را می‌بیند و فریاد اعتراض بلند می‌کند، پدر به او می‌گوید: «درست حرف بزن» و مادری که با شوهرش قهر کرده و رفته و بسیار گله‌مند است، به پسرش می‌گوید: «در چگونگی سخن گفتن با پدرت، به تو حق نمی‌دهم». و البته چه زیبا و دقیق، حملۀ تروریست‌های داعشی به مجلس، به تصویر کشیده شد. اینها همه حفظ و تبلیغ ارزش‌ها و اخلاق دینی و فرهنگ و تاریخ ما می‌باشد.

چینی‌چیان گفت: آن چه بیشتر موجب توجه و استقبال اذهان عمومی از "دادِستان" شد، جرأت در انتخاب موضوع و نیز چگونگی پرداخت به آن بود. نترسیدن از انتقاد به برخی از مقامات که همگی به انتخاب مردم متصدی شده‌اند و باید خدمتگزار باشند و نوکری مردم را بکنند -نه این که به آنان آقایی و فخر بفروشند- آن هم به این صراحت، در خور تحسین است.

به نمایش درآوردن چگونگی نفوذ و توطئه‌های سرویس‌های خارجی، توسط شخصیت‌های داخلی - چگونگی گروکِشی‌ها، زد و بندها، تغییر آرای نمایندگان با تهدید و یا تطمیع - و نیز چگونگی مطلع بودن همگان که در قالب قشر دانشجو و شبکه‌ی فضای مجازیِ "دادِستان" به نمایش گذاشته شد، از فرازهای قابل تقدیر این سریال بود، به ویژه آن که نشان داد، اگر نماینده‌ یا مسئولی، به رغم مفاسدش، آدم شود [نشان دادن کتاب آدم باش]، متوجه شود، بازگردد، پشیمان شود، اقرار کند و با جرأت تمام، در راه رضای خدا و نگران از آخرتش توبه کند و کنار بکشد، نه تنها مردم برای او کف می‌زنند، بلکه چه بسا حُرّ گونه، به مقام شهادت نیز نایل آید.

چینی‌چیان گفت: دو بار قطع پخش این سریال به بهانۀ پخش بازی فوتبال خارجی که از هر شبکۀ دیگری قابل پخش بود و ناگهان اعلام پخش آخرین قسمت، این شائبه را در اذهان عمومی ایجاد نمود که لابد مجلس و یا نهادهای دیگری به ادامه پخش این سریال اعتراض کرده‌اند و اینک ده‌نمکی مجبور است که با سانسور و سرِ هم بندی، چاره‌ای بیندیشد؛ چنان که نسبت به ساختار و پخش سریال گاندو نیز اعتراضات جدی صورت گرفت(؟!)  البته از همان ابتدا اعلام شده بود که این سریاال در 16 قسمت تولید و پخش خواهد شد، و ما امیدواریم که هیچ سکانسی سانسور نشده باشد، اما اگر احیاناً چنین نیز بوده باشد [که بعید  است]، آقای ده‌نمکی، با دقت، ظرافت و مهارت تمام، و بدون لطمه زدن به انتقال پیام و نتیجه‌گیری، این کار را به خوبی انجام داد.

قضاوت:

چینی‌چیان گفت: از انحرافات بسیار خطرناکی که چند سالی است در ایران رواج یافته و در فیلم‌ها، سریال‌ها، حتی مسابقات و گفتگوها بر آن تأکید می‌شود، گرفتن "حق قضاوت" از مردم می‌باشد. مرتب، مکرر و مستمر القا می‌کنند که «کسی حق قضاوت ندارد»، در سریالی، مردی به زنی گفت: «تو آدم خوبی هستی و آدم خوب قضاوت نمی‌کند»(؟!) و این یک دروغ و فریب بزرگ و انحرافی می‌باشد که به ویژه با نزدیک شدن انتخابات‌ها، بیشتر القا می‌شود؛ در حالی که همین که می‌گویند: «کسی حق قضاوت ندارد»، خودش نوعی قضاوت است!

آدمی دائماً در هر کاری، در حال سنجش و قضاوت است، از انتخاب یک لباس مناسب برای رفتن سر کار، سفر یا میهمانی گرفته، تا انتخاب شام شب، تا انتخاب رئیس جمهور و نماینده مجلس، و حتی انتخاب إله، معبود، دین، کتاب و سایر گرایشات؛ و هر انتخابی، پس از نگاه به چند گزینه و قضاوت میان آنها صورت می‌پذیرد. گرفتن "حق قضاوت"، یعنی گرفتن حق اندیشه و انتخاب!

در سریال دادِستان، این حق طبیعیِ قضاوت، به خوبی تبلور یافت؛ هر تفکری، نسبت به تفکر دیگر قضاوتی داشت و در نهایت، مردم بین نمایندۀ خوب و نماینده یا مسئول خوب و بد، خدمتگزار یا خائن، مخلص یا نفوذی و ... قضاوت می‌کردند.

 

●- وی در خاتمه گفت: ما ضمن تشکر مجدد از آقای ده‌نمکی، محمد خزاعی (تهیه کننده) و تمامی دست‌اندرکاران ساخت این سریال، امیدواریم که این دردمندی، مردم شناسی، جرأت و شجاعت به ویژه در عرصه سیاست، آگاهی و بصیرت و البته تمامی شاخصه‌های "هنر متعهد"، در تمامی فیلمنامه نویس‌ها و کارگردانان ایجاد گردد و به جای هزینه کردن سالانه صدها میلیارد برای این فیلم‌ها و سریال‌های سبک، بی‌مغز، بی‌محتوا و البته با پیام‌های فرمایشی و کلیشه‌ای، آثار ارزشمند، مفید و به یاد ماندنی به مردم ارائه دهند.

 منبع:

پایگاه عکس و خبر ایران (ایران پی‌ان) – بخش هنری

 

www.iranpn.ir

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت