پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): هیچ آیه‌ای اشاره به گناهکار بودن ایشان ندارد و اگر می‌دانیم ویقین داریم که ایشان سرآمد عصمت بوده و هیچ گناهی مرتکب نشده‌اند، پس باید در فهم آیات، با توجه به ترجمۀ درست، دقت بیشتری بنماییم.

اگر چه پاسخ این پرسش بارها به صورت مشروح در این پایگاه درج شده است، اما به جهت اهمیت موضوع، باز هم به صورت اختصار پاسخ داده می‌شود.

ابتدا یک‌بار آیات مطروحه را با هم بخوانیم:

1- «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ» (محمد صلوات الله علیه و آله / 19)

ترجمه: پس بدان كه هيچ معبودى جز خدا نيست؛ و براى پيامد(كارهاى)خود و براى مردان مؤمن و زنان مؤمن مغفرت طلب؛ و خدا رفت و آمد و جايگاه شما را مى‌داند.

2- «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ» (غافر، 55)

ترجمه: پس شكيبا باش كه وعده خدا حق است و براى پيامدهای خود آمرزش طلب، و به هنگام صبح و عصر با ستايش پروردگارت تسبيح گوى.

3- «لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا» (الفتح، 2)

ترجمه: تا خدا آنچه از پيامد(كار) تو مقدم شده و آنچه مؤخّر شده را برايت پوشش، و نعمتش را بر تو تمام كند و تو را به راهى راست رهنمون شود.

در این آیات و آیات مشابه دیگر، به دو واژۀ "ذنب" و "مغفرت" اشاره  و استدلال شده است، لذا باید معنای درست هر کدام را بدانیم.

ذنب، الزاماً گناه نیست:

بارها بیان شد که تمامی زبان‌ها نسبت به یکدیگر، کمبود کلمات جایگزین دارند، لذا گاه چندین کلمه متفاوت در یک زبان، که هر کدام معنای متفاوت و خاص خود را دارند، با یک کلمه مشترک ترجمه می‌کنند و لذا این مشکلات در فهم درست گزاره‌ها پیش می‌آید! مانند: ترجمۀ کلمات محبت، عشق، مودت و علاقه، به "دوست داشتن"! در حالی که هر کدام معنای جداگانه‌ای دارند. یا اگر بپرسید: «رحمان، رحیم، غفور، عفوّ، وهاب و ... یعنی چه؟ همه را می‌گویند: «بخشنده»؟!

از جمله این واژگان، همین "ذنب = جمع ذنوب" می‌باشد که حتی در اکثر ترجمۀ قرآن‌ها نیز به "گناه" ترجمه شده است! حال اگر بپرسند: «پس معنای خطیئة، معصیت، سیئه و اِثم چیست؟» باز هم  می‌گویند: «گناه»، در هر حالی که هر کدام معنای خودش را دارد.

"خطیئه، یعنی: خطا و یا همان اشتباه" - "معصیت – عصیان"، یعنی: سرکشی در مقابل فرمان – "سیّئه، یعنی: بدی" که در مقابل "حسنه" قرار دارد – و "اثم، یعنی: گناه". چنان که فرمود:

«وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا» (النساء، 112)

ترجمه: و كسى كه خطا يا گناهى مرتكب شود، سپس بی‌گناهى (مبرایی) را متهم سازد، بار بهتان و گناهِ آشكارى بر دوش گرفته است.

●- "ذنب"، در اصل به معنای دُم گوسفند است و به هر چیزی که به آدمی بچسبد و همراه شود، "ذنب" گفته می‌شود، حال خواه گناهان باشد که تا استغفار و توبه‌ صورت نپذیرد، به انسان می‌چسبند، و یا غیر گناه، مانند: تهمت، افترا، شایعه، جوّسازی و ...، چنان که به پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، شاعر، مجنون، ساحر، دروغگو و ... می‌گفتند؛ و یا نسبت  به ایشان به خاطر شکستن بت‌های مقدس‌شان بدبین بودند و ایشان را گناهکار می‌دانستند. اینها همه "ذنوب" ایشان محسوب می‌گردد.

خدا بابت گناه به کسی جایزه نمی‌دهد:

گناه، عین عذاب است و عذاب در ذات گناه و نتیجۀ گناه است و بدیهی است که خداوند متعال، به کسی در مقابل گناهانش، جایزه‌ نمی‌دهد، به ویژه اگر او پیامبرش باشد. اما در سوره فتح می‌فرماید: خداوند متعال، فتح مکه را به تو داد تا ذنوب گذشته و آیندۀ تو را مورد مغفرت قرار دهد. یعنی تمامی این نارواها را که به تو چسبانده‌اند و یا در آینده می‌چسبانند، پوشش داده و از بین ببرد.

«إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا * لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا * وَيَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِيزًا» (الفتح، 1 تا 3)

ترجمه: ما براى تو پيروزى آشكارى فراهم ساختيم * تا خدا آنچه از پيامد (كار) تو مقدم شده و آنچه مؤخّر شده را برايت پوشش دهد، و نعمتش را بر تو تمام كند و تو را به راهى راست رهنمون شود.

مغفرت:

مغنای "مغفرت" نیز الزاماً "بخشودن گناهان" نمی‌باشد، بلکه یعنی "پوشش دادن"، و کلمۀ معادل بخشودن گناه، "عفو" می‌باشد؛ اما چون پ (عفو) سبب پوشش نیز می‌شود، "مغفرت" جامع‌تر از "عفو" می‌باشد و عفو را نیز شامل می‌گردد.

پس، "استغفار" نیز طلب "مغفرت = پوشش" می‌باشد که بخشش را نیز شامل می‌گردد. «وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا - و از خداوند، طلب آمرزش [پوشش] نما! كه خداوند، آمرزنده [پوشش دهنده] و رحیم [وجود بخش] است / النساء، 108».

خداوند سبحان، هم "غفّار" است و هم "عَفوّ"، پس با هم فرق دارند. لذا در قرآن کریم، به هر دو اسم تصریح شده است، حتی در یک آیه: «فَأُولَئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُورًا – چه بسا خداوند، آنها را مورد بخشش [عفو] قرار دهد؛ و خداوند، بخشنده [عفو] و پوشش دهنده است/ النساء، 99».

●- بنابر این، "ذنب یا ذنوب"، چه در آیات قرآن کریم و چه در احادیث یا دعاها، الزاماً به معنای "گناه" نمی‌باشد، اگر چه گناه نیز از مصادیق "ذنب" می‌باشد.

"مغفرت" نیز فقط به معنای بخشش گناه نیست، بلکه پوشش دادن است، اگر چه بخشش گناه (عفو) را نیز شامل می‌گردد.

●- برخی [مانند: وهابیت انگلیسی و متأسفانه برخی از اهل سنّت]، اصرار دارند که بدون توجه به آیات عصمت و تطهیر و نیز بدون توجه به حکم عقل، که خداوند گناهکار را پیامبر نمی‌کند، اصرار دارند که بگویند: [العیاذ بالله] «ایشان نیز مرتکب گناه می‌شدند» و البته اهداف گوناگونی از این ادعا تعقیب می‌شود؛ و چون هیچ دلیل تجربی در مواضع، عملکرد و اخلاق ایشان ندارند و هیچ آیه یا اذعانی نیز دال بر این مدعا وجود ندارد، "ذنب" را گناه، و "مغفرت" را بخشش گناه ترجمه و حتی تأویل می‌نمایند که خطای آشکار می‌باشد.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

ما می‌دانیم که حضرت محمد (ص) بی‌گناه بوده و هیچگونه گناهی نداشته. اما بسیاری از آیات قرآن اشاره به گناهکار بودن پیامبر دارد. مانند: (محمد/ص 19 - (غافر/۵۵) - ( فتح/۲‌) و ...؟

پاسخ:

 

http://www.x-shobhe.com/quran/10981.html 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   سوره غافر   سوره محمد   سوره فتح   نبوت