پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

در این دنیا، زیاد در پی یافتن آرامش نباشید، چون به دست نمی‌آید. سفر، دار گذر و دارِ فنا در این دنیا، زیاد در پی یافتن آرامش نباشید، چون به دست نمی‌آید. سفر، دار گذر و دارِ فنا، دار سختی به دست آوردن‌ها و آسانی و سرعت از دست دادن‌ها که آرامش ندارد! امام سجاد علیه السلام فرمودند: «هرگز چیزی را که آفریده نشده، نخواه!» (لینک) – حتماً مطالعه نمایید.

مهم است که معنا و مصداق "آرامش" برای هر کسی چه باشد؟ یکی با کار یا حتی بالا رفتن از کوه احساس آرامش می‌کند و دیگری با خوردن و سپس خوابیدن!

اما، نمی‌شود که کسی "دغدغه" نداشته باشد! همین قدر که کسی در پی رسیدن به "آرامش" باشد و برای یافتنش کاری کند، خودش یک "دغدغه" می‌باشد!

در هر حال، آدمی متشکل از "روح و جسم" می‌باشد، و نیازها، میل‌ها و دغدغه‌های هر کدام متفاوت است، گاه در راستای هم قرار می‌گیرند، و گاه حتی مقابل هم قرار می‌گیرند! به عنوان مثال: انسان قحطی‌زده، مصیبت‌زده، گرسنه و تشنه، هم بدنش در رنج است و هم روح و روانش، و با خوردن و آشامیدن، هم رنج بدنش به اتمام می‌رسد، هم فشار روحی و روانی‌اش در این مورد بر طرف می‌گردد.

از سویی دیگر، کسی برای کسب علم مشغول تحصیل، مطالعه و تحقیق می‌شود، و یا برای رشد و قُرب الهی، نماز و نماز شب را اقامه می‌کند و یا روزه می‌گیرد، و یا مشغول به تلاوت قرآن مجید، دعا و ذکر می‌شود، یا برای خدا در میادین گوناگون جهادی فعالیت می‌کند و ...، که اینها همه رنج بدن و آسایش روح و روان می‌باشد.

"آسایش بدن"، زیاد هم سخت نیست؛ با خوردن، خوابیدن، قرار گرفتن در مسکن یا محیط امن، رفع نیاز و میل جنسی و ...، تا مدتی به آسایش می‌رسد.

اما "آسایش روح، روان و قلب"، اصلاً آسان نیست، چرا که مستلزم امور سنگینی می‌باشد که کار بدن نیست؛ مانند: تلاش برای شناخت، ایمان و تقوای بیشتر، سلطه بر بدن و مهار هوای نفس حیوانی، وسیله قرار دادن تمامی وجود مادی و هم چنین امکانات دورنی و بیرونی برای رسیدن به اهداف عالی، توجه به حقایق، آینده‌نگری، هدفمندی درست، و برنامه‌ریزی و تلاش برای رسیدن به اهداف والا که در رشد، کما، قُرب الی الله، و در نظر داشتن معاد، و به کارگیری عقل، نپوشاندن قلب و فطرت و خلاصه "یاد خدا" تعریف و محقق می‌شوند.

از این‌رو فرمود که این قلب انسان، که در اصل و حقیقتش "حرم الله و بیت الله" می‌باشد، همیشه مضطرب است، مگر این متوجه و به یاد او باشد.

«الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرّعد، 28)

- همان كسانى كه ايمان آورده‌اند و دل هايشان به ياد خدا آرام مى‌يابد؛ آگاه باشيد كه دل‌ها تنها به ياد خدا آرام مى‌يابد.

●- اما رسیدن به این شناخت، ایمان، تقوا، و استمرار در یاد خدا و حفظ آن و پرهیز از غفلت و تلاش برای رشد، کمال و قرب او نیز خودش "دغدغه" می‌باشد.

پس، آدمی تا این دنیا زندگی می‌کند، دغدغه دارد و آرامش تمام نیز ندارد.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما. متشکریم

پرسش:

آیا برای رسیدن به آرامش، باید از دغدغه‌ها رها شد ‌و انسان دغدغه‌ای نداشته باشد‌؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shortanswer/11392.html 

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه