و براى هر كسى جهتى است كه به سوى آن رو مى‌كند، پس در خوبى‌ها سبقت بگيريد هر کجا که باشيد؛ خداوند همه‌ى شما را خواهد آورد كه خداوند بر هرچيزى تواناست.

***

برخی گمان دارند که مسائلی چون: پرستش، دین، کتاب، امام، ولیّ، قبله و ...، به مسلمانان اختصاص دارند و اگر کسی موحد، مؤمن و یا مسلمان نباشند، از این رویکردها فارغ خواهد بود! اما اصلاً چنین نیست، بلکه اینها اموری فطری می‌باشند که در سرشت آدمی نهادینه شده و در همگان وجود دارند، با این تفاوت که هر کس به حق روی نیاورد، بدلی‌ها و تقلبی‌ها را جایگزین حقیقی‌ها و اصلی‌ها می‌کند.

از جمله این حقایق، "وجه و جهت" می‌باشد؛ "وجه" یعنی: "روی" و آن چه انسان به او [آن] روی می‌کند؛ در واقع هر رویکردی، نوعی جهت‌گیری می‌باشد.

هیچ کسی در هیچ موضع و هیچ کاری، بی‌هدف و بی‌جهت نیست، لذا فرمود: «وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا - و براى هر كسى جهتى است كه به سوى آن رو مى‌كند»؛ بنابراین، همه جهت دارند، منتهی توجهات و جهت‌ها متفاوت می‌شوند. حتی ممکن است که چند نفر در موضع مشترکی قرار گیرند و کار واحدی انجام دهند، اما "توجه و جهت = رویکرد" آنها متفاوت باشد؛ مثل کسی که "قربة الی الله" نمازش را اقامه می‌کند و کار خیر انجام می‌دهد، و کسی که برای "ریا" نماز می‌خواند، و یا برای منافع شخصی و گروهی کار خیری انجام می‌دهد!

"اخلاقِ مؤمن" چنین است که اولاً تمامی مواضع و کارهایش، وجه الهی دارد، او دائماً "نظر می‌کند به وجهُ الله"، در هر کجا که باشد؛ و ثانیاً چون جهت خدایی دارد، نه تنها در انجام عمل خیر می‌کوشد، بلکه سعی می‌کند در این راه، پیشقدم و پیشرو باشد و از دیگران "سبقت" بگیرد.

 

برخی در گناه سبقت می‌گیرند، در اشاعۀ فساد (تباهی)، ناهنجاری فرهنگی و رفتاری و ...، زودتر از دیگران به میدان می‌آیند و سریع‌تر و بیشتر از دیگران حرکت می‌کنند؛ اما خداوند متعال از بندگان مؤمن خواسته، در انجام امور خیری که وظیفۀ اوست و به نفع دنیا و آخرت خودش، دیگران و جامعه می‌باشد، سبقت بگیرند.

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره بقره