بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

«حمد»، یعنی مدح، ستایش و سپاسی که پرستشانه باشد و چنین حمدی، مخصوص الله جلّ جلاله می‌باشد؛ اما اسم «الله» با اسم «ربّ» فرق دارد و «ربّ» یعنی: «مالک، صاحب اختیار و تربیت کنندۀ امور - پروردگار».

پس تو با بیان «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ»، به شناخت و ایمان به این حقایق عظیم، اذعان می‌نمایی.

«الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ»

«رحمت» به معنای مهربانی «رأفت» نیست، بلکه یعنی «وجود بخشی»؛ «رحمان» اسم فاعل است و «رحیم»، یعنی «وجود بخشی او استمرار دارد»؛ اگر لطف، جود، کرم و مغفرت او را نیز «رحمت» گفته‌اند، به این دلیل است که عین وجودبخشی می‌باشند. ابتدا به وجود می‌آورد و سپس رزق می‌دهد و مورد لطف و ... قرار می‌دهد.

«مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ»

شناخت و ایمان به خداوند سبحان، محدود به این نیست که بدانیم وجودبخش و خالق همه چیز است، بلکه باید به معاد (بازگشت به سوی او) شناخت و ایمان حاصل نمود. آخرتی که مالکش فقط اوست.

«إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ»

این که خداوند سبحان را به توصیف خودش بشناسی، گام نخست می‌باشد، اما گام بعدی این است که مواضع خودت را به او اعلام نمایی و می‌گویی: «ما (مؤمنان)، فقط تو را بندگی می‌کنیم و فقط از تو یاری می‌طلبیم».

 

www.x-shobhe.ir 

www.x-shobhe.com 

www.313110.ir 

 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «اصول توحید»