فرازی از خطبه فدکیه / 2
فرازی از خطبه فدکیه / 2
«فَجَعَلَ اللهُ ... وَ طاعَتَنَا نِظَاماً لِلْمِلَّةِ، وَ إمَامَتَنَا أَمَاناً مِنَ الْفُرْقَةِ [لِلْفُرْقَةِ]»
- پس خداوند متعال، «اطاعت» ما را باعث نظام ملت اسلام، و «امامت» ما را امان از تفرقه و پراکندگی قرار داد.
●- نقطۀ مقابل یکپارچگی [وحدت]، همان پراکندگی [تفرقه] می‌باشد که سبب تضعیف، تجزیه و نابودی می‌گردد؛ حال فرقی ندارد که موضوع یک عنصر مادی باشد، یا اجزای یک بدن، یا اعضای یک مجموعه، و یا آحاد یک ملّت باشد؛ وحدت که نباشد، تفرقه، تجزیه و نابودی حتمی است؛ اما، اولاً پیدایش هر وحدتی مستلزم برقراری نظم است و ثانیاً هر وحدتی، پیرامون «محور واحد» ایجاد می‌شود، چنان که فرمود: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا - همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و متفرق نشوید» (آل عمران، 103)
«نظم و وحدت»، برای رسیدن به اهداف و هدف غایی واحد، معلوم و مشخصی ایجاد می‌شود، لذا محور نیز باید متناسب و متصل باشد. پس اگر هدف غایی، رشد و کمال و قُرب الی الله است، محور وحدتش را نیز باید خداوند متعال قرار دهد.
پس فرمود:
«اطاعت از ما را سبب نظم و نظام ملت، و امامت ما را سبب وحدت و دوری از تفرقه قرار داد.»
●- بی‌تردید ملّت‌های مسلمان، بدون پیروی از امام واحدی که خدا قرار داده است، دچار تفرقه، ضعف، شکست و نابودی خواهند شد؛ چنان که دشمنان، ابتدا تفرقه ایجاد کردند و سپس غالب شدند و به سلطه کشیدند!
- تعداد بازدید : 84
- 1 دی 1401
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: حدیث امروز
در رکاب سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام، تا کربلا (6): سوم محرم – وقتی انسان بنده دنیا شد، دین نیز فقط لق لقه زبان می‌شود 
