پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

این که اهل علم و معرفت خبر دهند که «در آینده گناه زیاد می‌شود»، بسیار متفاوت است با این که بگویند: «قرار است زیاد شود».

کسی چنین قراری نگذاشته که حتماً چنین نیز بشود. این که می‌گویند: «قرار است چنین شود»، برای این است که می‌خواهند به صورت غیر مستقیم القا کنند که «جبر محض» حاکم است و گناهکاران از خود اختیاری ندارند. مثل این که گفته شود: «قرار است همگان بمیرند» - «قرار است همگان اگر زود نمردند، پیر و فرتوت شوند» و ... که همه جبر است؛ چنان که فرمود:

«هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» (غافر، 67)

- او كسی است كه شما را از خاك آفريد سپس از نطفه، بعد از علقه (خون منعقد) سپس شما را به صورت طفلی بيرون می‏فرستد، بعد به مرحله كمال قوت می‏رسيد، بعد از آن پير می‏شويد، و (در اين ميان) گروهی از شما پيش از رسيدن به اين مرحله می‏ميرند، و هدف اين است به سرآمد عمر خود برسيد و باشد که تعقل كنيد.

و یا فرمود: «وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ - هر كس را كه طول عمر دهيم در آفرينش واژگونه می‌كنيم (و به ناتوانی باز می‌گردانيم) آيا انديشه نمی‏كنند؟ » (یس، 68)

پس، اینها و نیز تحقق تمامی وعده‌های الهی، همه جبر است و کسی را گریز از آن نیست.

●- اما، نه ایمان و انجام عمل صالح جبری است و نه کفر، شرک، عصیان، طغیان و ارتکاب به گناهان جبری می‌باشند؛ بلکه همگان در اراده‌ها و انتخاب‌ها و تصمیمات خود، اختیار دارند. وقتی به بندگانش می‌فرماید: «شرک نورزید و گناه نکنید»، یعنی همگان از چنین توانایی و امکانی برخوردار می‌باشند؛ چرا که او دستور به انجام کاری که خارج از توان است، نمی‌دهد: «لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا - خداوند هيچ كس را جز به قدر توانايى‏‌اش تكليف نمى‌‏كند‌» (البقره، 286)

نکات:

1- انسان کنونی [آخر الزّمانی] به لحاظ خصوصیات انسانی، با انسان هزار، دو هزار و سه هزار سال پیش، هیچ تفاوتی ندارد - همچنان عقل و نَفس دارد، حبّ و بغض دارد، شهوات و امیال دارد؛ بلکه رشد علمی یافته است که سبب رشد عقلی نیز می‌شود و در ضمن به نیروی عقل و علم، ابزارسازی را گسترش داده که سبب سهولت و سرعت در کشف و انتقال علوم و گستردگی عرصه‌های علمی  و ارتباطی می‌گردد؛ هر چند که همگان می‌توانند از این رشد علمی و پیش رفت صنعتی، سوء استفاده کنند! اما این پیشرفت‌ها و تحولات، الزامی برای بیشتر شدن گناهان را ایجاب نمی‌نماید.

2- در آخر الزّمان [که دوره‌اش از بعثت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله شروع شده]، ابلیس لعین و سایر لشکریانش از انس و جنّ که متوجه و نگران نزدیک شدن پایان مهلت خود می‌باشند، تمام توان خود را برای جنگ با خدا و بندگان او به میدان می‌آورند.

بنابراین، وسوسه‌ها، فتنه‌ها، توطئه‌ها، تشویق به کفر، شرک و گناه، ترغیب به طغیان‌های شخصی و اجتماعی و نیز تهدیدهای واهی به مراتب بیشتر می‌شود و از آن جا که از یک سو نظامات کفر‌، بر جهان سلطه یافته‌اند و مردم را در استضغاف فکری، عقلی و علمی قرار می‌دهند و امکان رشد و بندگی را از آنان سلب می‌کنند و از سویی دیگر جماعات انسانی نیز تکثیر یافته و به هم فشرده و با هم مرتبط شده‌اند، ریزش‌های بسیاری در رویکرد به گناه دیده می‌شود؛ نه این که مجبور گردند و طبق قرار مقدر شده گناه کنند.

●- اما، هرگز نباید «رویش»ها در آخر الزّمان را نادیده گرفت، چنان که شاهد «بیداری اسلامی» در جهان اسلام و نیز «بیداری انسانی» در سرتاسر جهان می‌باشیم.

 

امروزه مردم جهان، بیش از هر دورۀ دیگری خواهان سلب قدرت از مستکبران  و استقرار عدالت اجتماعی می‌باشند؛ چنان که رویکرد به اسلام در امریکا و اروپا نیز بیش از هر دورۀ دیگری می‌باشد، تا جایی که زمامداران احساس خطر کرده‌اند و ترویج «اسلام هراسی» و فشار مضاعف بر مسلمانان را در سرلوحۀ اهداف و برنامه‌های خود قرار داده‌اند.

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه