«ایکس – شبهه»: محبّت حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه‌السلام، نه تنها اختصاصی به شیعه و سنی ندارد، بلکه حتی غیر مسلمانان بسیاری در جهان عاشق شخصیت والای ایشان هستند و مسلمانان اهل سنت نیز ایشان را چهارمین خلیفه‌ی خود می‌دانند. لذا فقط وهابی‌ها هستند که نه شیعه هستند و نه سنی، بلکه یک گروه دست‌ساز انگلیس هستند که هیچ محبتی به شخص رسول‌الله (ص) نیز ندارند، چه رسد به اهل بیت آن حضرت. اما خوب است به نکات ذیل کاملاً توجه و در مضامین آن تأمل نمایید.

الف – اگر بخواهیم قبول کنیم که خارج از چهار مذهب از اسلام خارج است، باید هر چهار مذهب را نیز از اسلام خارج بدانیم، چون هیچ یک از رؤسا یا امامان چهار مذهب [حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی] چنین سخنی نگفته‌اند. پس این سخن و ادعا خودش از اسلام خارج است. دقت کنید که این شعار بی‌منطق ساخته‌ی حکومت‌های جور پس از آنان بوده است. نه اولین امام مذهب می‌دانست که پس از او سه نفر می‌آیند و نه آخرین آنها می‌دانست که دیگر کسی اجتهاد نمی‌کند. لذا هیچ کدام چنین سخن غیر معقولی نگفتند.

  ب – دقت داشته باشید کسانی که شما آنان را امام مذهب می‌خوانید، خودشان نیز مدعی بنیانگذاری یک مذهب نبودند، چرا که اگر چنین ادعای داشتند، بدعت‌گذار می‌شدند. بلکه آنان فقط مدعی فقاهت بودند. یعنی مانند فقها و مراجع ما در تشیع. ابو حنیفه که اولین امام مذهب است، خود نزد امام صادق علیه‌السلام درس فقه خوانده بود و می‌گفت: اگر دو سال نزد ایشان درس نخوانده بودم، هلاک می‌شدم. اما حکومت‌های جور برای این که فقیه یا مرجعی در میان اهل تسنن پیدا نشود و مردم را بیدار نکنهد و مزاحم حکومت آنان نگردد، پس از آخرین آنها گفتند: باب اجتهاد بسته شد. دیگر هیچ فقیهی نباید بیاید. حالا کی به آنها اجازه داده بود که باب اجتهاد و تفقه در دین را ببدند، خود مبحث جداگانه‌ای است. از آن به بعد گفتند: اسلام یعنی همین چهار مذهب!

  ج – لذا نمی‌توان گفت: اسلام چهار مذهب دارد. بلکه این چهار نفر فقط مجتهد بودند. اولین آنها که ابوحنیفه است و اهل سنت به وی «امام اعظم» می‌گویند [چنان چه بیاند شد] یکصد و پنجاه سال پس از پیامبر اکرم (ص) به اصطلاح رساله‌ی خود را منتشر کرد و هواداران و مقلدینی به دست آورد. حالا سؤال اینجاست که اگر اینها مذاهب اسلام هستند و اسلام نیز فقط همین چهار مذهب است، پس در این 150 سال مسلمانان چه می‌کردند؟! آیا خداوند هدایت آنها را رها کرده بود و هیچ امام و پیشوایی برای آنها تعیین نکرده بود؟! اگر قرار است که مسلمان بدون امام و پیشوای تعیین شده از سوی خدا باشد، پس چرا این چهار مجتهد در فقه تسنن را «امام‌» می‌خوانند؟! چه کسی این مقام را به آنان داد؟ خداوند متعال؟ حضرت رسول اکرم (ص) یا ....؟ لذا آنان هیچ گاه چنین ادعایی نداشتند و فقط مجتهد بودند.

   د – لذا شما دقت فرمایید که وجود مجتهدین و فقهای متفاوت، به هیچ وجه منافی مبحث «امامت و ولایت» که در قرآن کریم مکرر به آن تصریح شده است و هم چنین تعیین جانشینی از سوی خداوند حکیم و هادی که در غدیر خم توسط رسولش (ص) انجام گرفت و در همه کتب معتبر اهل سنت نیز ثبت است نمی‌باشد و مسلمان موظف و مکلف است که ابتدا تکلیف خود را با «ولایت و امامت» معین و مشخص نماید و سپس مرجعی برای تقلید در احکام انتخاب نماید.

کلمات کلیدی:  اعتقادی