«ایکس - شبهه»: همیشه قبل از پاسخ به نیت و قصد سؤال کننده نیز توجه نمایید. به عنوان مثال در سؤال فوق چه چیزی را مخالف است یا زیر سؤال می‌برد؟ آیا با امام حسین (ع) مخالفتی دارد؟ آیا با شیعه مخالف است؟ آیا با عزاداری مخالف است و این خلط مبحث را بهانه کرده است؟ و ... ؟!

در هر حال پاسخ این است که شیعه و سنی در آن زمان بدین شکلی که اکنون به عنوان دو مذهب مطرح است، مطرح نبوده است و این شکل از زمان ابوحنیفه که اهل سنت به او «امام اعظم» می‌گویند و اولین مذهب اهل سنت [حنفی] را پایه‌گذاری کرد و خود دو سالی نزد امام صادق (ع) درسی خوانده بود، سازمان یافت.

در آن زمان «شیعه» که از زمان پیامبر اکرم (ص) به طرفداران امیر المؤمنین علی علیه‌السلام گفته می‌شد و سنی که به طرفداران سقیفه و حکومت خلفا گفته می‌شود، فقط دو جریان سیاسی بودند. مثل الآن که جریانات سیاسی متفاوتی وجود دارد و همه نیز دم از اسلام می‌زنند.

در آن زمان مسلمانان از خلافت امام علی (ع) طرفدارای نکردند، لذا سه خلیفه قبل از او به حکومت رسیدند. بعد خواهان حکومت علی (ع) شدند و او کوفه را مرکز حکومت قرار داد. بعد وی را ترور کردند. پس از آن جمع کثیری به دنبال دنیا رفتند و اسلام معاویه‌ای را بیشتر پسندیدند (مثل طرفداران اسلام امریکایی امروز در جهان اسلام) و عده‌ای نیز در کوفه که حکومت علی (ع) را تجربه کرده بودند، از فرزندش خواستند که بیاید و حکومت کنند و سپس عهد شکنی کردند. پس ربطی به «شیعه» ندارد.

شیعیان از ابتدا تا کنون کسانی هستند که به ولایت، امامت، عصمت و ضرورت حکومت 12 امام معتقد بوده و هستند و به همین دلیل منتظرین ظهور و حکومت امام معصوم (ع) نیز نامیده می‌شوند. اگر چه غفلت مردمانی در زمان گذشته، دلیلی برای بیدار نبودن مردم مسلمان امروز نمی‌باشد. مثلاً اگر مردم پاکستان یا ... در گذشته غفلت کرده و اجازه‌ی سلطه‌ی انگلیس به کشورشان را دادند، مردم امروز نباید هوشیار و مخالف و ناراحت گذشته شومشان باشند؟! آیا می‌شود امروز به ملت‌های بیدار شده معترض شد که چون دو قرن گذشته خواب بودید، پس نباید بیدار شوید؟! اگر چه شیعه‌ی واقعی همیشه بیدار و بصیر است.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه