«Iranpn - یادداشت»: در ابتدای مجلس آقای شهیدی مجری برنامه اظهار داشت که در این جلسه نیز سه کاندیدا از شخصیت‌های شناخته شده و جناح‌های مطرح دعوت شده‌اند، ولی تفاوتش این است که علمی – فرهنگی هستند، لذا گفتگو در همین سیاق خواهد بود.
سپس گفتگو آغاز شد. پس از مقدمه‌ای که توسط آقای بوباوه در خصوص اهمیت مسائل فرهنگی و کم توجهی مجلس به این مهم مطرح شد، سخن از رشد علمی کشور به میان آمد. آقای زاکانی اشاره داشت که اگر چه رشد علمی کشور در عرصه‌های متفاوت بسیار قابل توجه بوده و باید از تمامی کسانی که طی بیش از سه دهه در این راه زحمت کشیده‌اند تقدیر نمود، اما نباید به این مقدار راضی بود، بلکه فاصله‌ی جدی با آن چه باید باشیم داریم.
نوبت به آقای دکتر پزشکیان رسید که هم نام خانوادگی‌اش پزشک است و هم تحصیلات و شغلش پزشکی است و هم نماینده فعلی مجلس است و هم کاندیدای مجلس آتی.
وی که اصرار داشت ضمن ادعای نامزدی مستقل مکرر نام اصلاح‌طلبی و اصول آن را بیان و تبلیغ کند، گفت:
«ولی برای آن چه که باید بود و می‌توانستیم بشویم، تصور می‌کنم خیلی باید «اصلاحات» انجام می‌دادیم. یعنی باید بدیم...، علمی که در استخدام نجات مشکلات جامعه قرار نگیرد، اگر تو مقاله و تو دانشگاه و نمی‌دونم تو آزمایشگاه خودش رو نشون بده، مشکل جامعه‌ی ما را نخواهد تونست حل بکنه. ما زمانی خواهیم تونست به آن چه که داریم افتخار بکنیم، که گره‌ی صنعت‌مون رو حل کرده باشیم، گره کشاورزیمون رو حل کرده باشیم، گره‌ی بهداشت و درمان رو حل کرده باشیم، و گره‌های مختلف رو و هر چیزی رو که به علم ارتباط پیدا بکنه، وقتی در عمل خودش رو تونست نشون بده، میشه بهش افتخار کرد. تا جایی که در صحبت و کاغذ و قلمه، بالاخره کاغذ و قلمه. همه چیز وجود داره، بالاخره چه ما داشته باشیم و چه از یک کتابخونه بخواهیم درش بیاریم. زمانی که عمل می‌کنیم،
در همین جا سخنش را قطع کرد و به آیه‌ی مبارکه ذیل اشاره کرد:
«مَثَلُ الَّذينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً ...» (الجمعه، 5)
ترجمه: وصف حال آنان كه تحمل (علم) تورات كرده و خلاف آن عمل نمودند در مثل به حمارى ماند كه بار كتابها بر پشت كشد ... .
متأسفانه وی در هر چند جمله یک بار به بیانات و رهنمودهای امام خامنه‌ای اشاره می‌نمود و در نهایت نیز تصریح کرد که اگر با چشم اصلاحات که می‌گوییم نگاه می‌کردیم، این‌طوری نمی‌شد.
مجری از وی خواست تا مصداقی‌تر حرف بزند و او نیز به وجود این همه دانشگاه در سرتاسر کشور برای 4 میلیون دانشگاه استناد کرد و نتیجه گرفت یک دانشگاه صد هزار نفری [مثل امریکا] بهتر از این همه دانشگاه است.
با اصل بحث، این که رشد علمی خوب بود، اما هنوز خیلی عقب هستیم و باید بیشتر کار کنیم و آیا وجود این همه دانشگاه لازم است و یا حتماً باید تعداد آنها کم و دانشجویانشان زیاد شود تا کیفیت به دست آید و ... کاری نداریم. نکته اینجاست که وی تولید علم و مقالات علمی که بر روی قلم و کاغذ می‌آید را مصداق آیه «الاغی که حمل کتاب می‌کند» قلمداد کرد و آن قدر با صراحت این آیه را بیان داشت که جای هیچ‌گونه توجیهی ندارد.
از نظر وی، علم فقط وقتی علم و قابل افتخار است که در عرصه‌ی صنعت، کشاورزی یا آن چه مربوط به علم است، پیاده شود(؟!) و گرنه تولید کنندگان علم، محققین و مؤلفان مقالات علمی و دانشگاه‌ها و دانشجویان و دانش‌پژوهان، همه مصداق آن آیه‌ی مبارکه هستند!
این آقای پزشک، دانشمند، نماینده‌ی مجلس هشتم، کاندیدای مجلس نهم و اصلاح طلب مستقل، ضمن اهانت به شعور این ملت، به چند نکته‌ی بسیار مهم نیز توجه ننموده است:
الف – آیه مربوط به یهودیانی است که مدعی علم و ایمان به تورات بوده و هستند و ضمن به آن نیز ایمان نداشته و عمل نمی‌کنند، با تحریف و تفسیر به رأی و ...، به آن خیانت می‌کنند. و اگر بخواهیم آن را تعمیم دهیم، مصداقش تولید علم، تألیف کتب علمی، انجام تحقیقات و تدوین مقاله‌ی علمی و ... نیست.
ب – تا علم نباشد، عملی صورت نمی‌گیرد، مگر این که جاهلانه باشد. مضاف بر این که «کار» الزاماً فقط صنعت و کشاورزی و پزشکی و ... نیست، بلکه کار علمی، تحقیق، پژوهش، تحصیل و در نهایت تولید علم و ارائه‌ی مقامات علمی، خود کاری زیربنایی است.
در جایی که جهانیان مقر و نگران رشد علمی هستند و خبرگزاری فرانسه اعلام می‌کند: جمهوری اسلامی ایران در میان کشورهای جهان از نظر تعداد مقالات علمی چاپ شده بیشترین رشد را دارد و نشریه نشریه نیوساینتیست می‌نویسند: ایران از نظر رشد علمی در صدر کشورهای جهان قرار گرفت و می‌افزاید: تولید علم در ایران در فاصله سال 1996 تا 2008، هجده برابر شده و از 736 مقاله منتشر شده به 13238 مقاله رسیده است. [و البته در سال‌های 2009 تا 2011 رشد بیشتری داشته است]، جای بسی تعجب و بیشتر از تأسف است که یک پزشک و نماینده و اصلاح طلب این مملکت، نقش این رشد را در ارتقای سطح علمی کشور و آثارش را نفهمد و فرق «حوزه‌ی نظری» با «حوزه عملی» علم را نداند و بگوید: اگر این علم در قلم و کاغذ و دانشگاه باشد، مصداق «الاغ حامل کتاب» است!
ج – بدون تردید این دیدگاه، بیان و ادب با فرهنگ «اصلاح طلبان» انطباق دارد، اما بی‌تردید هیچ انطباق و حتی نزدیکی با دیدگاه‌ها و بیانات روشن مقام معظم رهبری، حضرت امام خامنه‌ای در زمینه تولید علم و علوم پایه ندارد.
اگر چه مقام معظم رهبری تأکید دارند که تعداد مقاله مهم نیست، بلکه کیفیت آن مهم است و از آن مهم‌تر جهت مقاله (هدف از نوشتن مقاله) است و تصریح می‌نمایند که در نهایت این مقاله باید در راستای نیازهای کشور باشد و خودش را در بازار، تولید و زندگی نشان دهد، اما این بیان، جهت دادن به تولید علم است و نه بی‌ارزش قلمداد نمودن آن. و گرنه ایشان اولین کسی هستند که به ضرورت «تولید علم» تأکید نمودند و اهمیت علوم پایه را خاطر نشان ساختند و تصریح نمودند: «صنايع ما اگر بخواهند از رقابت‌هاى بازار عقب نمانند، به پيشرفت علمى و نوآورى احتياج دارند. اين نوآورى، زمينه‌اش در دانشگاه‌هاى ما، پژوهشكده‌هاى ما، پژوهشگاه‌هاى ما كاملاً فراهم است.»
چقدر فرق این دانش، دیدگاه، بصیرت و رهنمود است با کسی که گمان کند علم در قلم و کاغذ و دانشگاه و آزمایشگاه، نه تنها به درد نمی‌خورد، ارزش ندارد، قابل افتخار نیست و ...، بلکه مصداق آن آیه‌ی شریفه «كَمَثَلِ الْحِمارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً – مانند الاغی که کتاب حمل می‌کند» است؟! و چقدر خوب و برازنده بود که وی در استناد اظهاراتش به همان اصول اصلاح‌طلبان بسنده نموده و اشاره‌‌ای به دیدگاه‌ها و بیانات مقام معظم رهبری نمی‌نمود.
البته بدیهی است وقتی کسی با این نگاه به علم و با این سطح علمی‌اش به قرآن مراجعه نماید، تعبیر و تفسیر و مصداق‌یابی‌اش نیز اینگونه می‌شود.
بدون شک و طبق روال تجربه شده، اگر خود دکتر پزشکیان این مطلب را بخواند، خواهد گفت که «منظورم این نبود و آن بود» و اگر صداقت داشته باشد، خواهد گفت: «من فقط خواستم چندتا شعار مردم پسند بدهم تا رأی بیشتری بیاورم»، اما واقعیت این است که دیدگاه و نوع دانش و بینش خود را با صراحت کامل بیان داشته است و ما نیز باید خدا را شکر کنیم که به قول ایشان «با دیدگاه اصلاحات» به رشد علمی کشور نگاه نکردیم.
به فرض که قبول کنیم منظورشان این نبود و آن بود (هر چند که هنوز منکر نشده و تفسیر جدیدی از بیان و منظورشان ارائه نداده‌اند)، یک اصل کلی باقی می‌ماند، و آن ادب و تربیت یک آدمی است که در جایگاهی علمی (پزشک) و سیاسی (نمایندگی مجلس) قرار گرفته و مدعی اصلاح امور کشور و مردم بر اساس اصول «اصلاح‌طلبی» است. چه خوش گفت: تا مرد سخن نگفته باشد – عیب و هنرش نهفته باشد.
متأسفانه وی در هر چند جمله یک بار به بیانات و رهنمودهای امام خامنه‌ای اشاره می‌نمود و در نهایت نیز تصریح کرد که اگر با چشم اصلاحات که می‌گوییم نگاه می‌کردیم، این‌طوری نمی‌شد.
مردم در انتظار وفای به عهد در وعده‌های اقتصادی نشسته‌اند 
