انسانشناسی از قرآن مجید - 11
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ * وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ *
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است * هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد *
●- خداوند متعال، نه تنها خود به ظاهر و باطن مخلوقات و بندگانش علم دارد و حتی از نیات، آن چه در قلبها و ذهنها میگذرد، و آن چه ظاهر میشود و یا پنهان داشته میشود آگاه است، بلکه "انسان" را به گونهای آفریده که به ظاهر و باطن خود آگاه باشد؛ چرا که اگر چنین نباشد، هیچگاه کمالات خود را درک نخواهد کرد که ارتقا بخشد، استعدادهایش را نخواهد شناخت که شکوفایش سازد، نیازهایش را نخواهد فهمید که بر طرف سازد و نقصها، ایرادها و اشکالاتش را متوجه نخواهد شد که مرتفع نماید.
اما، این انسان اگر ایمان نیاورد، بسیار متکبر میباشد، لذا در هر عیب، ایراد، نقص و اشکالی، خود را بیتقصیر میداند و دیگران را متهم میکند! تا جایی که گاه به جای آن که خداوند را "سبحان – مبرا از عیب، نقص و توصیفات بندگان" بداند و "ظَلَمتُ نَفسی – به خود ظلم کردم" بگوید، خود را "سبحان" دانسته و خداوند متعال را متهم و مقصر میخواند!
این انسان جاهل و متکبر، گمان دارد که حقایق عالَم هستی، مبتنی بر توجیهات او متغیر میشوند، و اگر خطاهای خود را توجیه کند، دیگر به هیچ عقوبت دنیوی و اخروی گرفتار نخواهد شد.
www.x-shobhe.com
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «انسانشناسی از قرآن»